Një ditë, Aristoteli po ecte në plazh, një muzg i lavdishëm po ndodhte, por ai nuk kishte kohë ta vlerësonte këtë pasi ishte i zënë duke menduar seriozisht për një problem të madh të jetës, një problem si ekzistenca e vetë jetës.
Ndërsa po mendohej, ai ecte lart e poshtë plazhit. Atje në plazh ai pa një burrë tjetër që po bënte diçka shumë intensivisht – aq intensivisht sa Aristoteli nuk mund ta injoronte.
Aristoteli u afrua dhe vuri re se çfarë po bënte ai njeri dhe pa se njeriu po shkonte në oqean, duke u kthyer pastaj përsëri në oqean dhe do të kthehej.
Aristoteli e ndaloi njeriun dhe e pyeti: “Hej, çfarë po bën?”
Burri tha: “Mos më shqetëso, unë jam duke bërë diçka shumë të rëndësishme.” dhe pastaj vazhdoi me punën e tij.
Aristoteli u bë edhe më kurioz dhe pyeti: “Çfarë po bën?”
Burri tha: “Mos më shqetëso, është diçka shumë e rëndësishme.”
Aristoteli tha: “Çfarë është kjo gjë e rëndësishme?”
Njeriu i tregoi një gropë të vogël, ai kishte hapur në rërë dhe tha: “Unë po e zbraz oqeanin në këtë gropë”.
Ndërsa thoshte këtë, njeriu mbante një lugë gjelle në dorë.
Aristoteli e shikoi këtë dhe qeshi dhe tha: “Kjo është qesharake. Duhet të jesh i çmendur. A e dini sa i gjerë është ky oqean? Si mund ta zbrazni ndonjëherë këtë oqean në këtë vrimë të vogël dhe atë gjithashtu me një lugë gjelle? Të paktën nëse keni një kovë, ka disa mundësi. Ju lutemi hiqni dorë nga kjo. Kjo është çmenduri, po ju them.”
Njeriu shikoi Aristotelin, pastaj hodhi lugën dhe tha: “Puna ime tashmë ka përfunduar”.
Aristoteli tha: “Çfarë do të thuash? Harrojeni që oqeani të jetë bosh, madje edhe vrima nuk është plot. Si mund të thuash që puna jote është kryer?”
Ai njeri ishte Herakliti. Ai u ngrit dhe tha: “Po përpiqem të zbraz oqeanin në këtë vrimë me një lugë gjelle. Po më thoni se është qesharake, është çmenduri, ndaj duhet të heq dorë.
Me trego. Çfarë po përpiqeni të bëni? A e dini sa e gjerë është kjo ekzistencë? Ai mund të përmbajë një miliard oqeane si ky dhe më shumë dhe ju po përpiqeni ta zbrazni atë në një vrimë të vogël të kokës tuaj, me çfarë? Me lugën e gjellës të quajtur mendime. Ju lutemi hiqni dorë, është krejtësisht qesharake.”
Mësimi:
Ne nuk do të mund ta kuptojmë kurrë botë, qiellin, universin plotësisht, por vetëm fragmente të tij. Çdo përpjekje për të rrokur të gjithin do të na çojë në neurozë dhe gjendje anormale të mendjes.
/shkollaesuksesit.com
