Ndërprerje e energjisë elektrike në Spanjë. Kolapsi i 28 prillit tregon se pa inerci rrotulluese, tranzicioni energjetik rrezikon të shndërrohet në një bumerang.
Ëndrra e 100% burimeve të rinovueshme ka treguar anën e saj të errët: pa sisteme stabilizimi, një rrjet elektrik mund të shembet për shkak të një lëkundjeje të thjeshtë ndërzonale.
Është koha për të planifikuar tranzicionin me realizëm teknik dhe pa iu nënshtruar sloganeve politike.
Ndërprerja e energjisë elektrike që e gjunjëzoi Spanjën më 28 prill 2025 nuk ishte vetëm rezultat i një aksidenti teknik, por edhe rezultati i parashikueshëm i një strategjie të shkurtërpamëse të energjisë, e cila favorizonte imazhin e një sistemi “100% të rinovueshëm” në dëm të qëndrueshmërisë së tij.
Dy muaj para krizës, vetë Redeia kishte paralajmëruar se ngopja e rrjetit me energji nga era dhe fotovoltaike, pa mbështetjen e burimeve tradicionale të afta për të siguruar inerci rrotulluese, do ta kishte zvogëluar në mënyrë drastike aftësinë për të ruajtur një frekuencë të qëndrueshme prej 50 Hz, zemrën që rreh të sistemit elektrik.
Rezultati ishte i dukshëm të hënën: luhatjet ndër-zonale, normale në një kontinent të ndërlidhur si Evropa, gjetën terren pjellor në Spanjë për të shkaktuar kolapsin, ndërsa gjetkë, si në Letoni, rrjetet rezistuan. Pse? Sepse kishte mungesë sistemesh të afta për të zbutur devijimin e frekuencës.
