Henry David Thoreau (12 korrik 1817 – 6 maj 1862) ishte një natyralist, eseist, poet dhe filozof amerikan.

Një transhendentalist kryesor, ai është më i njohur për librin e tij Walden, një reflektim mbi jetesën e thjeshtë në një mjedis natyror dhe esenë e tij “Mosbindja Civile” (fillimisht botuar si “Rezistenca ndaj qeverisë civile”), një argument për mosbindje ndaj një shteti të padrejtë.

Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një përmbledhje të thënieve më të bukura të tij. Si gjithnjë, në përfundim të leximit, jemi në pritje të na thuash cilën prej thënieve mëposhtë pëlqeve më së shumti.

Si optimistët ashtu edhe pesimistët duhen në shoqëri. Optimisti shpik aeroplanin, pesimisti parashutën.

Mos e besoni asnjë ndërmarrje që kërkon rroba të reja.

Nëse do ta bindësh një njeri se ai po bën gabim, bëj të saktën. Por mos u interesoni ta bindni atë. Njerëzit do të besojnë atë që shohin. Lërini të shohin.

Shoku im është një… që më merr për atë që jam.

Çmimi i çdo gjëje është sasia e jetës që shkëmbeni për të.

Të jesh zgjuar do të thotë të jesh gjallë.

Ajo që quhet gjeni është bollëku i jetës dhe shëndetit.

Çfarë dobie ka një shtëpi nëse nuk keni një planet të tolerueshëm për ta vendosur atë?

Një njeri mund të mbytet me mirësjellje.

Njeriu mund të jetë shumë punëtor, e megjithatë të mos e kalojë mirë kohën e tij. Nuk ka gafë më fatale se ai që konsumon pjesën më të madhe të jetës duke punuar për bukën e tij.

Ji vetvetja, jo ideja jote se çfarë mendon se duhet të jetë ideja e dikujt tjetër për veten tënde.

Librat mund të na zbulojnë vetëm për veten tonë dhe sa herë që na bëjnë këtë shërbim, ne i lëmë mënjanë.

Mosbindja është themeli i vërtetë i lirisë. Të bindurit duhet të jenë skllevër.

Mos punësoni një njeri që e bën punën tuaj për para, por atë që e bën atë për dashurinë për to.

Mos kini frikë se jeta juaj do të përfundojë, kini frikë se ajo nuk do të fillojë kurrë!

Çdo brez qesh me modën e vjetër, por ndjek fetarisht të renë.

Shkoni me besim në drejtimin e ëndrrave tuaja. Jetoni jetën që keni imagjinuar.

Ai gëzon kohën e lirë të vërtetë që ka kohë për të përmirësuar gjendjen e shpirtit të tij.

Ai që dallon shijen e vërtetë të ushqimit të tij nuk mund të jetë kurrë grykës; ai që nuk mundet, s’ka si të jetë ndryshe.

Unë mund të ndryshoj jetën time duke ndryshuar qëndrimin tim. Ai që nuk do të kishte asnjë lidhje me gjembat, nuk duhet të përpiqet kurrë të mbledhë lule.

Unë e bëj veten të pasur duke i pakësuar dëshirat e mia.

Unë nuk kam lindur për t’u detyruar. Unë do të marr frymë sipas modës sime. Le të shohim kush është më i fortë.

Më mirë do të ulesha mbi një kungull dhe t’i kem të gjitha për vete, sesa të mbushem me një jastëk prej kadifeje.

Nëse një burrë nuk mban ritmin me shokët e tij, ndoshta kjo është për shkak se ai dëgjon një baterist tjetër. Lëreni të shkojë drejt muzikës që dëgjon, sado e matur apo e largët.

Nuk është e rëndësishme që ai të piqet sa më shpejt si një pemë molle ose një lis. A do ta kthejë pranverën e tij në verë?

Nëse një bimë nuk mund të jetojë sipas natyrës së saj, ajo vdes; dhe kështu një njeri.

Në atë që ju shqetëson shumë, mos mendoni se keni shokë: dijeni se jeni vetëm në këtë botë.

Nuk është kurrë vonë për të hequr dorë nga paragjykimet tona.

Nuk mjafton të jesh i zënë. Ashtu edhe milingonat. Për me çfarë jemi të zënë?

Jetoni besimet tuaja dhe mund ta lëvizni botën.

Njerëzit kanë lindur për të pasur sukses, jo për të dështuar.

Njerëzit janë bërë veglat e veglave të tyre.

Jo derisa të humbasim, ne nuk fillojmë të kuptojmë veten.

Njeriu duhet të jetë gjithmonë në gjurmët e natyrës së tij më të thellë. Sepse është jeta e patrembur jashtë natyrës suaj thelbësore që ju lidh me hyjnoren.

Lexoni së pari librat më të mirë, ose mund të mos keni fare mundësi t’i lexoni.

Lexuesit janë të shumtë; mendimtarët janë të rrallë.

Ai njeri është më i pasuri, kënaqësitë e të cilit janë më të lira.

Arti më i madh është të formësosh cilësinë e ditës.

Rruga e rezistencës më të vogël të çon në lumenj të shtrembër dhe në njerëz të shtrembër.

Kjo botë kurioze që ne banojmë është më e mrekullueshme se sa e përshtatshme; më e bukur se sa është e dobishme; është më shumë për t’u admiruar dhe shijuar sesa për t’u përdorur.

Kjo botë nuk është veçse kanavacë për imagjinatën tonë.

Ne kemi lindur si të pafajshëm. Ne jemi të ndotur nga këshillat.

Jemi të ftuar vazhdimisht të jemi ata që jemi.

Miu ka gjithmonë të drejtë.

Ne dëgjojmë dhe kapim vetëm atë që tashmë gjysmën e dimë.

Atë që njerëzit thonë se nuk mund ta bësh, ti përpiqesh dhe gjen se mundesh.

Ajo që merrni duke arritur qëllimet tuaja nuk është aq e rëndësishme sa ajo që bëheni duke arritur qëllimet tuaja.

Shumë burra shkojnë për të peshkuar pa e ditur se nuk është peshku ai që po kërkojnë.

Qëllimi i jetës nuk është të jesh i lumtur. Është të jesh i dobishëm, të jesh i nderuar, të jesh i dhembshur, të bëjë një ndryshim që ke jetuar dhe jetuar mirë. Nuk ka rëndësi sa kohë po shpenzoni në tokë, sa para keni mbledhur ose sa vëmendje keni marrë. Është sasia e drithërimave pozitive që keni rrezatuar në jetë ajo që ka rëndësi.

Ajo që njerëzit nuk po vërejnë është se ajo që ne vërtet duam është përvoja e të bërit diçka dhe ndjenja e mirë e arritjes që shoqëron diçka. Thoreau përdor shembullin e peshkimit për të bërë deklaratën e tij, shumica e njerëzve që dalin për të peshkuar besojnë se do të shkojnë për të peshkuar, kur në fakt ata zakonisht janë duke shkuar jashtë kanë përvojën e peshkimit. Njerëzit po dalin për të peshkuar për të mësuar durimin dhe për të parë bukurinë e ujit ku janë peshqit.

Ndonjëherë ata po dalin për ndjenjën e suksesit që vjen me kapjen e një peshku, dhe e hedhin peshkun përsëri në ujë, herë të tjera ata po shkojnë vetëm për kohën e reflektimit të qetë që merrni gjatë peshkimit. Gjithashtu ky sugjerim nuk kufizohet vetëm në peshkim, ai vlen për të gjitha pjesët e jetës; është rrugëtimi jo destinacioni.

Sepse Zoti nuk është kurrë mizor, ka një arsye për të gjitha gjërat. Ne duhet të dimë dhimbjen e humbjes; sepse nëse nuk do ta dinim kurrë, nuk do të kishim dhembshuri për të tjerët dhe do të bëheshim përbindësha, krijesa të interesave vetjake të pakuptimta. Dhimbja e tmerrshme e humbjes i mëson përulësinë llojit tonë krenar, ka fuqinë për të zbutur zemrat e pakujdesshme, për të bërë një person më të mirë nga një i mirë.

Jeta është e mbushur me pyetje pa përgjigje, por është guximi për të kërkuar ato përgjigje që vazhdon t’i japë kuptim jetës.

/shkollaesuksesit.com

Subscribe kanalin tonë në Youtube për të mos humbur asnjë video të re