Megjithëse fëmijët e rritur shpesh fajësojnë prindërit e tyre për problemet në jetën e tyre, psikologët zbulojnë se kjo nuk është qasja më e shëndetshme dhe produktive. Por prindërit ende kanë frikë se metodat e prindërimit të tyre mund të shkatërrojnë të ardhmen e fëmijës së tyre.
Epo, prindërimi është me të vërtetë një nga punët më të rëndësishme, por nuk është shkencë raketash dhe ka gjëra të thjeshta që prindërit mund të bëjnë mirë për t’i bërë fëmijët e tyre të lumtur.
Ne e kuptojmë se çdo prind mund të ketë nevojë për siguri herë pas here, kështu që do t’ju paraqesim një listë të gjërave që bëjnë prindërit e mirë për të treguar se ju jeni duke ecur në drejtimin e duhur.
Ata u japin fëmijëve të tyre mjaftueshëm kohë të lirë.
Shumë prindër dëshirojnë që fëmijët e tyre të kenë sukses aq shumë saqë ata fillojnë t’i mbikëqyrin në aktivitete jashtëshkollore.
Ndërsa fëmija juaj mund të marrë pjesë në mësimet e pianos, kursin e matematikës, praktikën e futbollit dhe kurset e tjera të vallëzimit mund të jenë të dobishme për zhvillimin e tyre të përgjithshëm, por duke pasur shumë gjëra për të bërë i vendos ata nën një stres të madh.
Fëmijët janë individë, kështu që ata duhet të kalojnë si të duan kohën e tyre të lirë dhe thjeshtë të luajnë. Duke i privuar nga koha e lirë bën që ata të ndjehen të mbingarkuar dhe mund të çojnë shpërthime emocionale dhe probleme me sjelljen.
Ata nuk përpiqen shumë të jenë prindërit e përsosur.
Prindërimi mund të jetë i vështirë dhe ne duhet të përpiqemi të bëjmë çmos për t’i bërë fëmijët tanë të lumtur. Sidoqoftë, ekziston një ndryshim i madh në mes të “përpjekjes për t’u bërë më të mirë” dhe “të qenit të përsosur”.
Kur prindërit vendosin standarde të pamundura për veten e tyre, ata privojnë fëmijën e tyre nga përvojat e vlefshme. Ktij stili prindërimi shpesh i mungon origjinaliteti, pasi prindërit kurrë nuk i shprehin emocionet e tyre të vërteta dhe përpiqen të kenë gjithçka nën kontroll.
Prindërit ndihen fajtorë për mos përmbushjen e pritshmerive të pamundura dhe përfundojnë duke sjellë zhgënjime në marrëdhëniet që kanë me fëmijën e tyre.
Ata nuk e ndëshkojnë fëmijën e tyre, por përkundrazi ata u japin atyre mësime.
Fëmijët imitojnë sjelljen e prindërve dhe mësojnë nga veprimet e tyre. Pra, nëse fëmija bën diçka të gabuar, prindërit duhet të përdorin metoda pozitive të prindërimit dhe t’u shpjegojnë atyre pse kjo sjellje është e papranueshme.
Ndëshkimi i fëmijës nuk do të bëjë punë sepse fëmija nuk i kupton pasojat e sjelljes së tyre dhe pse është e gabuar. Është më mirë t’i siguroni një fëmije një mundësi për të kuptuar dhe rregulluar gabimin e tyre me ndihmën e prindërve.
Ata krijojnë kujtime të lumtura për fëmijët e tyre.
Kujtimet e fëmijërisë na ndihmojnë të kuptojmë se si duhet të reagojmë ndaj ngjarjeve të caktuara dhe të perceptojmë botën. Hulumtimet kanë treguar që fëmijët që kanë shumë kujtime të lumtura rriten më të shëndetshëm dhe më të kënaqur me jetën.
Ata kanë tendencë të kenë një këndvështrim më pozitiv për jetën dhe aftësi më të mira të përballimit të stresit. Këta fëmijë kanë më pak të ngjarë të vuajnë nga depresioni dhe janë më të prirur për të krijuar marrëdhënie më të shëndetshme me njerëzit.
Ata e shfaqin dashurinë.
Pavarësisht një besimi të zakonshëm, prindërit nuk mund t’i llastojnë fëmijët e tyre me dashuri. Shfaqja e dashurisë dhe afeksionit zvogëlon mundësinë e problemeve psikologjike dhe të sjelljes dhe e bën fëmijën më elastik ndaj stresit.
Gjithashtu forcon lidhjen emocionale midis prindërve dhe fëmijës, duke e bërë fëmijën të ndjehet më i mbrojtur. Në këtë mënyrë prindërit mësojnë fëmijën e tyre se si të shprehin dashurinë dhe të kujdesen për njerëzit që do t’i ndihmojnë ata të krijojnë marrëdhënie më të sigurta në të ardhmen.
Ata i japin përparësi përpjekjeve për rezultate.
Ndonjëherë gjërat nuk shkojnë ashtu siç e kemi planifikuar, pavarësisht sa mundohemi, prandaj prindërit duhet t’i përgatisin fëmijët e tyre për realitetet e jetës.
Fëmijët duhet të mësohen të mos shkatërrohen nga një dështim, por ta shohin atë më shumë si një sfidë dhe të jenë të gatshëm ta kapërcejnë atë. Ata duhet ta dinë që dështimi mund të mos jetë rezultat i mungesës së inteligjencës apo talentit të tyre, por një mundësi për zhvillimin e ardhshëm. Ky qëndrim ndikon në mentalitetin e një fëmije dhe i ndihmon ata të përballen me problemet më vonë, në një mënyrë më produktive.
Ata u kërkojnë fëmijëve të tyre të ndihmojnë rreth shtëpisë.
Sipas një studimi, fëmijët që bëjnë punët e shtëpisë bëhen më të lumtur kur rriten. Është e lidhur me faktin se duke ndihmuar rreth shtëpisë I mëson fëmijët se ata janë pjesë e shoqërisë dhe duhet të japin kontributin e tyre.
Këta fëmijë e kuptojnë se puna është një pjesë thelbësore e jetës dhe se askush nuk do ta bëjë atë për ta. Kur rriten, ata kanë tendencë të jenë më proaktivë në vendin e punës dhe të kenë aftësi më të mira në punën në ekip.
Ata i mësojnë fëmijët e tyre të njohin emocionet e tyre.
Prindërit mund të inkurajojnë emocionet pozitive dhe të përpiqen t’i shtypin ato negative. Sidoqoftë, injorimi i emocioneve negative nuk i bën ato të largohen. Është më mirë t’u shpjegoni fëmijëve se është normale dhe e shëndetshme të ndjejnë një varg emocionesh, por është e rëndësishme të kuptoni se çfarë i ka shkaktuar ato emocione.
Prindërit duhet t’i mësojnë fëmijët e tyre se si të reflektojnë në përvojat e tyre dhe si t’u përgjigjen emocioneve të tyre në një mënyrë të pjekur dhe të shëndetshme.
Ata i lënë fëmijët e tyre të jenë vetvetja.
Prindërit e mirë nuk e shtypin personalitetin e një fëmije dhe nuk përpiqen t’i shndërrojnë ato në dikë tjetër. Disa prindër mund ta krahasojnë fëmijën e tyre me fëmijët e tjerë me shpresën që të marrin tiparet personale të dëshiruara ose të bëhen më të motivuar.
Por në jetën reale, funksionon në mënyrë të kundërt. Ky qëndrim ndikon në vetëvlerësimin e tyre dhe e bën fëmijën më të indinjuar dhe të hidhur ndaj prindërve të tyre. Kjo gjithashtu ndikon në jetën e tyre në të ardhmen, duke i bërë ata të mendojnë sikur nuk janë mjaftueshëm të mirë në krahasim me të tjerët.
Ata kanë jetën e tyre.
Prindërit u kushtojnë pothuajse tërë kohën dhe energjinë fëmijëve të tyre, por është thelbësore që ata të kenë jetën e tyre. Në të kundërt, kjo ushtron presion të tepruar tek fëmija kur të rritet.
Disa prindër mund të tregojnë sjellje zotëruese ose të jenë shumë kontrollues dhe të paaftë për ta lënë fëmijën e tyre të ecë vetë. Për më tepër, një fëmijë duhet të ketë një rol model që me të vërtetë e shijon jetën dhe nuk e përqendron atë rreth fëmijëve të tyre dhe shtëpisë.
Ekziston edhe një lidhje me perspektivat e ardhshme të karrierës së një fëmije: hulumtimet treguan se vajzat e nënave që punojnë kanë më shumë të ngjarë të kenë të ardhura më të larta dhe të punojnë në pozicione mbikëqyrëse.
Ata krijojnë lidhje të forta emocionale brenda familjes.
Fëmijët kanë nevojë për një mjedis të sigurt për t’u ndjerë të sigurt dhe për të eksploruar botën përreth tyre. Gjithashtu i ndihmon ata të përballen me stresin dhe u jep më shumë mundësi për sjelljen e ideve të tyre në jetë.
Fëmijët fitojnë aftësi sociale që i ndihmojnë ata të krijojnë marrëdhënie të shëndetshme me njerëzit e tjerë në të ardhmen. Ata nuk kanë frikë nga refuzimi dhe bashkëveprojnë më hapur me njerëzit përreth tyre. Këta fëmijë tregojnë rezultate më të mira në shkollë pasi kanë mbështetje familjare dhe besim.
Ata bëjnë dallimin midis fëmijës së tyre dhe sjelljes së tyre.
Një fëmijë duhet ta dijë se prindërit e tyre do t’i duan ata pa marrë parasysh çfarë ndodh dhe sjellja e tyre nuk mund ta ndryshojë atë. Por nëse sillen keq, prindërit duhet të shpjegojnë pse i mërzit kjo sjellje ata dhe cilat janë pasojat e veprimeve të tyre.
Qëllimi kryesor nuk është të kontrolloni fëmijën përmes fajit dhe turpit, por t’i bëni ata një individ të përgjegjshëm që kontrollon sjelljen e tyre, jo nga frika, por për shkak të empatisë së tyre ndaj të tjerëve.
Çfarë e bën një prind të mirë? A dini ndonjë qasje tjetër që mund të ndihmojë në rritjen e një fëmije të lumtur? Ndani përvojën tuaj në komente.
/shkollaesuksesit.com
