Ndoshta në jetën e secilit prej nesh kanë ndodhur ngjarje të pashpjegueshme: rastësi të pabesueshme që nuk shpjegohen logjikisht, apo zhdukje të çuditshme.
Dhe nëse keni fëmijë, duhet të keni dëgjuar diçka paksa të frikshme nga goja e tyre. Për shembull, një nga personazhet e përzgjedhjes sonë pas frazës së djalit të tij të vogël po përgatitet të transferohet në një shtëpi tjetër.
Ne jemi inkurajues të të menduarit racional, por ndonjëherë na pëlqen të gudulisim nervat duke kërkuar histori përdoruesish në internet që nuk janë aq të lehta për t’u besuar.
Në përfundim të leximit mos harro të na thuash në cilën prej këtyre situatave e gjen veten realisht në pamundësi për t’i dhënë një shpjegim.
Një herë ëndërrova një numër telefoni të panjohur, të gjithë numrat në të ishin vetëm 9-ta dhe 1-sha. Kur u zgjova, e shkruajta menjëherë. Po pyesja veten se kush ishte ky abonent i veçantë dhe iu drejtova një miku që punonte për një kompani telekomunikacioni për ndihmë. Por ai më tha se ky është një numër VIP, kështu që informacioni për pronarin nuk është i disponueshëm për të gjithë. E shtyrë nga kurioziteti, vendosa të telefonoja. Gruaja u përgjigj. I thashë se e pashë numrin e saj të telefonit në ëndërr. Për habinë time, ajo u përgjigj me një ton krejt normal: “Hmm, në rregull, e kuptoj. Por tani është shumë herët për të folur për këtë. Të gjithë do ta mësoni kur të vijë koha.” Kjo ndodhi në fillim të vitit 2010, por mesa duket ende nuk ka ardhur koha. © Sadeea A Khan / Quora
Isha në autobus herët në mëngjes. Janë vetëm 3 veta, askush nuk ka ardhur sot me mua. Kisha veshur pantallona lejla me stampa zebra. Zgjodha një vend në fund të sediljeve ku nuk kishte njeri fare. Unë ulem dhe shoh mbishkrimin në mbështetësen e krahut: “Përshëndetje, vajzë me pantallona lejla”. © j_platypus / Reddit
Ishte para disa vitesh. Unë dhe shoqja im po ecnim rrugës, duke biseduar. Papritur u ndala, nuk mbaj mend pse, dhe shoqja ime nuk e vuri re dhe tashmë kishte ecur disa metra përpara. Unë bërtita me zë të lartë: “Prittttt!” Edhe zëri po më dukej i çuditshëm në atë moment. Për fat, ajo më dëgjoi dhe ngriu në vend, dhe një sekondë më vonë një copë ballkoni sa një pjepër i madh ra pranë saj. Ishim të mpira. Ne ende e kujtojmë këtë rast dhe mendojmë se dikush na shpëtoi. © unheard / Ideer
Ne po ecim në rrugë me djalin tonë 4-vjeçar. Befas më kap dorën dhe më tërheq fort te tezga e luleve, thotë, duhet t’i blejë lule teze Vikës, se i dhemb shumë barku. Bëj numrin e motrës, i them: “Imagjinoni çfarë nipi keni, ai dëshiron të të blejë lule për ty që të mos ju dhembë barku!” Dhe motra ime përgjigjet: “Dreqin nuk e di si e di ai, por unë po shkoj në maternitet me një ambulancë dhe po më shtohen dhimbjet e forta”. Pyeta veten nëse jeton ajo jeton në një qytet tjetër dhe ne, patjetër që nuk e kemi takuar prej një viti dhe nuk kam diskutuar për ndonjë shtatzëni me fëmijën tim. © janeshain / Pikabu
Legjenda e familjes sonë. Kur nëna ime ishte shtatzënë me motrën time më të vogël, nuk kishte zbulime të gjinisë me ultratinguj. Babi donte shumë që të lindte një djalë, por unë, një 3-vjeçare, grindesha me të gjithë mbrëmjet se doja të kishte një vajzë. Mami u fut paraprakisht në maternitet: kishte disa probleme. Dhe kështu, siç më thonë, kur u zgjova më 2 prill, u ngrita nga shtrati dhe thashë: “Epo, Tanya lindi tani”. Pas pak sekondash ata thirrën nga materniteti dhe thanë që nëna ime kishte lindur një vajzë. © MenyaNadoLybit / Pikabu
Si fëmijë, vizitova një shoqe klase dhe ajo më bëri një lojë me letra. Më bëri aq përshtypje saqë kur u ktheva në shtëpi i shënova parashikimet e saj në një fletore, falë të cilave i mbaja mend ato në mënyrë të përsosur. Prej gati 20 vitesh gjithçka ka rezultuar: 2 martesa, shpërngulje jashtë vendit, profesioni krijues, fitimi i lotarisë etj. Vitin e kaluar takova këtë shoqe klase. I thashë asaj se gjithçka u bë realitet. Ajo ishte e habitur: “Çfarë po thua, nuk mund ta marr me mend! Unë po bëja shaka, duke u lutur nga feneri”. © unheard / Ideer
Një ditë, kur isha 10 vjeç, po përtoja të shkoja në shkollë. Bëra sikur më dhemb barku që gjyshja të më lejonte të rrija në shtëpi. Por ajo më kuptoi shpejt dhe tha se do të linte një takim me një mjek. Pas 3 orësh më dërguan në terapi intensive. Doli që kisha një çrregullim apendiciti të avancuar dhe po te mos kisha ardhur te doktori atë dite do të kishte filluar peritoniti. Por u ndjeva 100% mirë. Pretendimi më shpëtoi jetën. © jnoway826 / Reddit
Në fund të shkurtit të vitit të kaluar, unë dhe shoqja ime festuam fejesën e saj. Dasma ishte menduar të bëhej në gusht. Kur ajo më tha për këtë, unë me shaka iu përgjigja se do të vija tek ajo për dasëm me bark të madh, sepse kisha planifikuar një lindje në nëntor. Ajo më pyeti se çfarë do të lindja dhe unë iu përgjigja: “Dy vajza”. Ditën e dasmës isha vërtet me bark të madh, vajzat e mia lindën në fund të tetorit. Në kohën e bisedës sonë, nuk e dija që isha tashmë shtatzënë. Nuk gjeta saktë vetëm muajin, pasi datën paraprake e kisha 8 Nëntor.
Një ditë ndërrova rrobat në dhomën time, duke shkuar në punë, hoqa rripin dhe e hodha në dysheme. Kam veshur pantallona të tjera, vendosa të vendos të njëjtin rrip në to, por nuk ishte askund. Kërkova për 10 minuta, por nuk gjeta asgjë. Kanë kaluar 10 vjet, humbja nuk është zbuluar kurrë. © JonesE2 / Reddit
Para disa vitesh jetoja në një konvikt në katin e fundit. Një natë shkoj në shtëpi nga puna dhe dëgjoj dikë që kërciste takat e saj poshtë shkallëve sipër meje. Mendova se ishte thjesht një vajzë që po kthehej nga ndonjë party. Por kur iu afrova derës sime, dëgjova se ajo ende po ngrihej. Pastaj u dëgjuan tinguj të hapjes dhe mbylljes së derës dhe më pas mbylljes së bravës. Por unë kisha vetëm një çati sipër meje! Ngjita shkallët e mbetura dhe pashë në çati që të çonte në një dhomë me pluhur dhe të mbyllur me një rezë të madhe. Nuk e kuptova kurrë se çfarë ishte: halucinacion dëgjimor apo një lojë imagjinate. © umiman / Reddit
Unë kisha një libër shkencor popullor, në hyrje të të cilit thuhej se duke lexuar këtë vepër, mund të vëreni diçka të çuditshme. Dhe një mbrëmje vendosa të shkoj në një kafene dhe e mora këtë libër me vete për ta parë. Kur po lexoja një paragraf për një burrë që kishte një djalë të shurdhër, një djalë u ul në një karrige pranë meje. Nuk i kushtova shumë rëndësi derisa erdhi nëna e tij dhe filloi të komunikonte me të në gjuhën e shenjave. © Fudgeworth / Reddit
Kur jetoja në Kaliforni, më pëlqente të shkoja në dyqane të gjërave të përdorura. Një herë pashë në njërin prej tyre një vath të punuar me dorë në formën e një dore me një varëse të bërë nga perla e zezë. Sigurisht, e bleva. Kanë kaluar shumë vite, kam lëvizur qindra kilometra derisa pas shumë kohësh pata rastin të shkoja në një garazh ku bëheshin shitje. Zonja që e organizoi kishte një tas të madh prej druri në të cilin kishte shumë bizhuteri. Duke i çmontuar, pashë një vath në formë dore dhe me një perlë të zezë! Menjëherë i thashë zonjës që kisha të njëjtin. Ajo u përgjigj se nuk mund të ishte, sepse i dashuri i saj i kishte bërë vathët enkas për të, por një njëri prej tyre i kishte humbur shumë vite më parë. Unë ngriva nga habia, dhe e pyes: “Ku?” Ajo thotë: “Oh, larg nga këtu, në Kaliforni.” Vrapova në shtëpi dhe u ktheva me vathin e dytë, të cilin ia ofrova t’ia ktheja zonjës. Mirëpo, ajo refuzoi duke thënë se nuk i kanë pëlqyer asnjëherë këta vathë. Tani i kam unë ato. © Penina Winisdatter / Quora
/shkollaesuksesit.com
