Kalorësi me armaturë të ndryshkur është një libër i mbushur me mësime të bukura. Këtu janë disa fraza nga shfaqja që pasqyrojnë mësime të mëdha të jetës.
Frazat në librin Kalorësi me Armaturë të Ndryshkur na ofrojnë mësime të mëdha për njohjen e vetvetes. Në këtë aventurë narrative ne jemi dëshmitarë të asaj alkimie të brendshme që të gjithë ne, në një farë mënyre, duhet të kalojmë në një moment.
Pak vepra janë kaq të thjeshta dhe ndjellëse rreth transformimit njerëzor dhe asaj përpjekjeje për të mësuar të jesh më i mirë.
Diçka që është padyshim kurioze, sa edhe magjepsëse për këtë vepër, është autori i saj. Robert Fisher, ishte një nga skenaristët më të mirë të komedisë në botën e filmit, teatrit dhe televizionit. Ai punoi për Groucho Marx, Lucille Ball ose Bob Hope. Ky autor pati një trajektore të jashtëzakonshme në botën e shkrimit, si dhe një art të mrekullueshëm për të na sjellë një vizion më optimist dhe konstruktiv të jetës.
Aftësia e tij për të bërë shikuesin për të qeshur shkoi paralelisht me reflektimin. Nga ai reflektim i aftë për të na bërë të shohim kufizimet dhe potencialet tona. Përvoja e tij e gjerë si komedian dhe dramaturg e pajisi atë me atë aftësi të lindur për të zgjuar ndërgjegjet.
Fraza nga libri Kalorësi me armaturë të ndryshkur
Historia qendrore e kësaj vepre na sjell një zotëri shumë unik. Jemi përpara një njeriu me shikim të parë i admirueshëm: i guximshëm, bën (me sa duket) veprime fisnike dhe është bujar… Tani, nuk duhet shumë kohë për të kuptuar diçka. Ai jeton aq i magjepsur nga shkëlqimi i armaturës së tij, saqë nuk e vlerëson atë që ka.
Verbëria e tij arrin deri në atë pikë sa të neglizhojë rrethinën e tij. Në pamundësi për të vlerësuar asgjë më shumë se virtytet e veta, një ditë ai percepton diçka shumë të veçantë: armatura e tij pushon së ndriçuari; po ndryshket.
I zënë rob i vetvetes, ai nis një udhëtim shugurimi dhe transformimi shpirtëror për ta çliruar veten nga pengesat e shumta. Është këtu që përmes personazheve dhe përvojave origjinale, ai na lë mësime të mëdha.
Frazat në librin Kalorësi me armaturë të ndryshkur janë padyshim shembuj të asaj njohurie, të atij zgjimi që ne të gjithë duhet të promovojmë.
Çfarë ka nën armaturën tonë
“Ne vendosim barriera për të mbrojtur veten nga ata që mendojmë se jemi. Pastaj një ditë u bllokuam pas barrierave dhe nuk mund të dalim më”.
Zotëria kishte bindjen e plotë se ishte i mirë dhe bujar. Sidoqoftë, veprimet e tij nuk treguan një fisnikëri të tillë, cilësi të tilla. Nën armaturën e tij shkëlqyese ishte dikush që duhej të lustrohej për të kompensuar të metat e tij të mëdha.
Ky personazh ishte i aftë të bënte beteja të ashpra për të përballuar gjithçka që ai e konsideronte të keqe. Megjithatë, ai në asnjë moment nuk u bë i vetëdijshëm për atë armik brenda tij, për atë dragua të tërbuar që kishte bllokuar “veten” e tij të vërtetë.
Le të mendojmë se ne të gjithë, disi, zgjohemi çdo ditë me armaturën tonë të ndryshkur. Ato në të cilat ne kamuflojmë realitete të brendshme të pazgjidhura, rezistenca që na kufizojnë, që e çajnë qenien tonë autentike.
Lehtësimi emocional
“Vetëm lotët e ndjenjave të vërteta do t’ju çlirojnë nga armatura juaj.”
Njohja e nevojave tona dhe krijimi i kontaktit me ato emocione të ngecura brenda nesh është hapi i parë për të çliruar veten nga pesha e armaturës sonë. Për të hequr atë ndryshk dhe për të shndritur përsëri, asgjë më mirë se sa të oksigjenoni hapësirat, sesa të lehtësoni tensionin, qani, çlirohuni …
Bëhuni të vetëdijshëm për atë që është e rëndësishme
“Njerëzve iu dhanë dy këmbë që të mos u duhej të qëndronin në një vend, por nëse do të qëndronin më shpesh për të pranuar dhe vlerësuar, në vend që të shkonin andej-këtej duke u përpjekur të kapnin gjithçka që munden. , ata do të kuptonin vërtet se cila është ambicia e zemrës”.
Ky është një nga frazat në librin Kalorësi me Armaturë të Ndryshkur që duhet të na ftojë më së shumti në reflektim. Kalorësi ynë kalon territore, vende dhe mbretëri për të bërë mirë. Ai shpëton, mbron, çliron dhe lufton kundër (ajo që ai e konsideron të jetë) e keqe. Tani ky personazh ka filluar të ushqejë një dashuri më të madhe për armaturën e tij sesa për familjen e tij.
Gruaja e tij Xhulieta dhe djali i tyre mezi zënë vend në kujtesën e tij. Ju keni lënë pas dore atë që është vërtet e rëndësishme. Prandaj, të mos harrojmë se të gjithë jemi të lirë të lëvizim, të rritemi dhe të përparojmë, por në të njëjtën kohë, është e nevojshme që të ndërgjegjësohemi për rrënjët tona: për atë që është e rëndësishme.
Këtu dhe tani
“Nuk e kisha shijuar kurrë atë që po ndodhte në atë kohë. Për pjesën më të madhe të jetës së tij, ai nuk kishte dëgjuar askënd dhe asgjë. Zhurma e erës, e shiut, zhurma e ujit që rrjedh nëpër përrenj, kishte qenë gjithmonë aty, por unë kurrë nuk i kisha dëgjuar me të vërtetë … “
Të vlerësosh momentin e tanishëm, të qenit pranues ndaj asaj që na rrethon është një mënyrë për të qenë të vetëdijshëm për atë që ka vlerë reale. Vendosja e vështrimit mbi egon tuaj, mbi atë që bëmë dje ose do të bëjmë nesër, na ndryshk edhe më shumë armaturën. Drita e vërtetë gjendet në momentin e tanishëm, ku janë mundësitë tona, ku mund të ndodhë lumturia jonë.
Dashuria për veten
“Kalorësi qau më shumë kur kuptoi se nëse nuk donte veten, nuk mund t’i donte vërtet të tjerët. Nevoja e tij për ta do të pengohej. Në atë moment u shfaq magjistari dhe i tha: ti mund t’i duash të tjerët vetëm në atë masë sa të duash veten.”
Ka një moment në libër ku kalorësi nuk mund të durojë më. Ai ka përparuar aq shumë në pyllin e pavetëdijes së tij, saqë mendon vetëm të ikë, të kthehet në familjen e tij. Tani, më vonë ai kupton diçka: nuk mund të kthehet akoma, sepse nuk di të kujdeset për veten. Dikush që nuk di të kujdeset për veten dhe që nuk e do veten, vështirë se do të jetë në gjendje t’i dojë të tjerët ashtu siç e meritojnë.
Prandaj, ky është hapi ynë i parë në çdo transformim personal: kultivimi i një dashurie të shëndetshme për veten, mësimi për të vlerësuar veten, për të shëruar veten, për t’u kujdesur për veten.
Heshtja si kanal dëgjimi
“Të qëndrosh i heshtur është më shumë sesa thjesht të mos flasësh.”
Kjo është një tjetër nga frazat më interesante në librin Kalorësi me Armaturë të Ndryshkur. Në vepër vetë kalorësi duhet të përballet me dragoin e mendimeve të tij në mes të vetmisë dhe heshtjes më rigoroze. Një situatë e tillë nuk është e rehatshme, sepse ka shumë zhurma mendore, dhe gjithashtu, ka shpërthime të pavetëdijshme të tij, ato që e pengojnë atë të hyjë në qenien e tij autentike për të mposhtur veten e rreme…
Thyerja e tyre për të sqaruar nevojat tuaja dhe përqafimi i vetvetes tuaj autentike është diçka që do të arrini në atë mjedis të heshtur. Atje ku nuk ka zgjidhje tjetër veç të dëgjosh.
Ngatërrimi i dashurisë me nevojën
“Po, ai kishte më shumë nevojë për të sesa e kishte dashur. Ai do të donte të kishte më pak nevojë për të dhe ta donte më shumë, por nuk kishte mundur. “
Një mësim tjetër që na lë ky libër është rëndësia e të diturit se si të dallojmë nevojën dhe dashurinë. Domosdoshmëri do të thotë të kërkosh nga personi tjetër që jeta të ketë kuptim. Në këto raste, tjetri përdoret për të plotësuar mangësitë e veta, të cilat janë produkt i pasigurisë, mungesës së dashurisë ndaj vetvetes dhe ankthit.
Në këtë mënyrë, personi që ka nevojë për një tjetër, kërkon të kënaqet përmes tjetrit dhe, kur nuk i përmbush pritshmëritë, atëherë vuan. Të duash dikë, nga ana tjetër, është të pranosh tjetrin ashtu siç është. Dashuria është e lirë, është shkëputje, është kërkimi i mirëqenies së tjetrit dhe shijimi i saj.
Pranimi si një rrugë drejt lumturisë
“Kafshët pranojnë dhe njerëzit presin. Nuk do të dëgjoni kurrë një lepur të thotë: Shpresoj që dielli të lindë këtë mëngjes që të mund të shkoj në liqen për të luajtur. Nëse lind dielli apo nuk lind, nuk do t’i prishë ditën lepurit. Ai është i lumtur që është lepur. Kalorësi mendoi për këtë. Nuk mbaja mend asnjë person që ishte i lumtur thjesht për faktin se ishte një person.”
Ndonjëherë jeta nuk është ajo që duam, por rezistimi ndaj asaj që ndodh nuk do të ndryshojë faktet, përkundrazi, do të shkaktojë më shumë vuajtje. Kjo është arsyeja pse është thelbësore të kuptojmë se zhgënjimi shpesh varet nga pritshmëritë tona.
Nëse ushqejmë pritshmëri jorealiste dhe ato nuk përmbushen, do të ndihemi të frustruar dhe të pakënaqur. Këto lloj mendimesh na bëjnë të vendosemi në ankesa dhe hidhërime. Prandaj, pranimi i realitetit ashtu siç është, do të na ndihmojë t’i jetojmë pengesat me paqe dhe qetësi.
Në përfundim. Është një fakt që ia vlen të komentohet për Robert Fisher, autorin e librit. Në më shumë se një rast, ai shpjegoi se ideja për këtë libër erdhi nga përvoja të ndryshme afër vdekjes. Jeta e përballoi me këtë kufi në raste të ndryshme dhe në të gjitha zëri i tij i thoshte: “Nuk duhet të vdesësh. Nuk e keni kryer ende atë që keni ardhur për të bërë”.
Ky libër ishte misioni i tij dhe kjo përvojë e transformoi edhe jetën e saj.U përkushtuan 6 vjet e gjysmë te kjo vepër, aty ku këto fraza nga libri Kalorësi me Armaturë të Ndryshkur na kujtojnë se edhe ne kemi mision të gjejmë qëllimin tonë, por fillimisht duhet të çlirohemi nga armatura jonë.
/shkollaesuksesit.com
