Rregullat e jetës janë një reflektim interesant se si të përballemi me ekzistencën tonë duke kultivuar pranimin dhe respektin për të tjerët.
Miyamoto Mushashi ishte një luftëtar i famshëm samurai në Japoninë feudale. Ai ishte autor i një vepre shumë të famshme të titulluar Libri i Pesë Unazave. Ai është gjithashtu i njohur për shkrimin e një liste të rregullave të jetës dy javë para se të vdiste.
Si një luftëtar i mirë oriental, për Miyamoton lufta ishte shumë më tepër se një luftë. Samurai i kushtoi një vlerë të madhe evolucionit personal. Ky ishte pikërisht mjeti për t’u bërë luftëtarë të mirë. Rregullat e jetës së Miyamoto-s i kanë mbijetuar kohës, ashtu siç bëjnë klasikët, dhe ato na frymëzojnë në mënyra të ndryshme.
Ato përmbajnë urtësinë e atyre që kanë jetuar me guxim dhe të bazuar në kauza fisnike.
Ne i kemi sintetizuar këto parime në dhjetë udhëzime që mund të na ftojnë në një reflektim interesant.
“Nëse doni lumturinë për një orë, bëni një sy gjumë. Nëse doni lumturi për një ditë, shkoni për peshkim. Nëse do lumturi për një vit, trashëgo një pasuri. Nëse do lumturi për një jetë: ndihmo dikë”. – Proverb kinez
Pranimi, i pari i rregullave të jetës
Rregulli i parë i jetës është të pranosh vetë jetën, ashtu siç është. Pranimi nuk do të thotë dorëheqje, por aftësi për të supozuar atë që na rrethon dhe atë që ndodh me përulësi dhe gjithashtu objektivitet. Jeta është ajo që është dhe një qëndrim varet nga secili prej nesh: ai i të mësuarit nga rrethanat që nuk i kemi zgjedhur, por me të cilat duhet të jetojmë.
Pasoja e mospranimit të realitetit është vuajtja e përhershme. Kjo çon në një betejë të brendshme që humbet gjithmonë. Pranimi, nga ana tjetër, çon në të mësuarit nga çdo situatë.
Po kështu, dhe si kuriozitet, duhet theksuar se ky është padyshim një nga rregullat e jetës që ka frymëzuar më shumë psikologjinë. Studime të tilla si ai i kryer në Universitetin e Nevadës nga Dr. Steven Hays, na tregojnë ndikimin e kësaj filozofie në terapinë e pranimit dhe angazhimit.
Mendoni pak për veten dhe shumë për të tjerët
Kushdo që i kushton shumë vëmendje të menduarit për veten, përfundon duke u hutuar. Ndërton ështu një mur përballë botës dhe ushqehet me pasiguritë e saj. Më shumë sesa të mendosh për veten, gjëja e duhur për të bërë është t’i lejosh vetes të jesh.
Lumturia e vërtetë është të jesh në gjendje t’u shërbesh të tjerëve. Nuk ka asgjë që krahasohet me kënaqësinë e të bërit mirë. Kush është bujar tregon se është edhe i fuqishëm. Kjo është në fund të fundit ajo që ju lejon të vlerësoni veten.
Jepni dorëheqjen nga dëshirimet
Dëshira, e kuptuar si dëshirë për atë që nuk e ke, të çon vetëm në pakënaqësi të përjetshme. Të kesh dëshirimin është si një fuçi me fundi çpuar. Sa më shumë të keni, aq më shumë dëshironi dhe bëhet gjithnjë e më e vështirë për t’ju kënaqur.
Miyamoto, si shumë orientalë, luftoi për të zhdukur dëshirën. Kush dëshiron shumë, frustrohet shumë. Fuqia e vërtetë është në aftësinë për të dhënë dorëheqjen. Ai që ka nevojë për pak është i lumtur me pak.
Shmangeni rastin kur duhet të ndjeni keqardhje
Pendimi shkakton shumë vuajtje. Gjëja më e keqe është se është një ndjenjë e kotë. Kështu e sheh Miyamoto në rregullat e jetës. Ai këmbëngul se ne nuk duhet ta shohim gabimin si një dënim, por më tepër si një karakteristikë që lidhet me natyrën tonë.
Çdo veprim që bëjmë na mëson diçka. Ajo gjithashtu na ndryshon në një farë mënyre. Nëse është bërë gabim, na lë një mësim të madh. Kjo është arsyeja pse asgjë që është përjetuar nuk është e neveritshme. Gjëja e rëndësishme është të dimë se si të mësojmë prej saj, duke pasuruar sfondin tonë.
Eliminoni ankesat dhe pakënaqësitë
Të ankuarit kontribuon vetëm për të na vënë në palëvizshmëri. Asgjë nuk fitohet me atë vështrim që fokusohet vetëm në atë që nuk duket e drejtë, në atë që pengon ose dhemb. Gjithashtu mundoni ata që na rrethojnë. Viktimizimi i vetes ka përfundim paralizues.
Sipas rregullave të jetës së Miyamoto-s, ankesat dhe inatet helmojnë ata që i ndjejnë. Janë të padobishme. Përkundrazi, ata fillojnë t’i zënë vendin ndjenjave të tjera pozitive.
Lërini mënjanë sendet që nuk ju nevojiten
Objektet ndikojnë në emocionet tona dhe në mënyrën tonë të të parit të jetës. Nëse lidhemi shumë me ta, ata përfundojnë duke ushtruar kontroll mbi ne. Ata e bëjnë ndërgjegjen tonë më pak të lirë.
Kjo vlen veçanërisht për gjërat që nuk na duhen më dhe që i mbajmë ende. Ato përfundimisht na bëjnë njerëz më të pasigurt dhe të ngurtë. Kjo është arsyeja pse rregullat e jetës këmbëngulin për të hequr qafe të padobishmen.
Mos ndiqni verbërisht bindjet e të tjerëve
Një nga rregullat më të rëndësishme të jetës është të mësojmë të mendojmë për veten tonë, të ruajmë besimin në kriteret tona. Besoni sensin tuaj të përgjithshëm. Respektoni bindjet dhe vlerat tua. Përndryshe, një person bëhet shumë i manipulueshëm.
Askujt nuk i duhet thënë se çfarë është e drejtë apo e gabuar. Ne të gjithë kemi aftësinë ta vendosim këtë vetë. Ndjekja verbërisht e të tjerëve çon vetëm në tradhtinë e vetvetes në një moment.
Gjithmonë ruaje nderin tënd
Nderi është një fjalë pothuajse e harruar. Ka të bëjë me dashurinë për veten. Duke mos e lejuar veten të biem në sjellje që janë në disonancë me vlerat që mbrojmë, në të cilat besojmë. Ato përbëjnë një lloj busulle, që na mbush me krenari kur respektohen edhe përkundër tundimeve.
Nderi është pasuria më e çmuar e çdo njeriu. Dikush i nderuar frymëzon respekt dhe konsideratë. Tërheq vullnetin e mirë dhe konsideratën e të tjerëve, madje edhe të armiqve. Ja se si nderi i jep vlerë jetës; një vlerë që është shumë intime dhe personale.
Emocionet, në përgjithësi, janë reagime impulsive. Nëse arsyetohen, ato bëhen ndjenja. Këto janë më të thella dhe më të peshuara. Ato lidhen me vlerat dhe jo me nevojat.
Dashuria është një ndjenjë e jashtëzakonshme. Megjithatë, ndonjëherë ne e quajmë një emocion të verbër dhe kalimtar. Kjo ndodh kur ajo që frymëzon dashurinë është oreksi për diçka ose lidhje. Në këto raste më shumë dëmtohemi sesa përfitojmë.
Mos kini frikë nga vdekja
Është fakt, ne jemi të vdekshëm. Jeta mbaron dhe ky është një realitet i natyrshëm. Ne nuk duhet të kemi frikë nga vdekja jonë apo e qenieve që duam. Kështu, ne e kapërcejmë frikën e vdekjes duke jetuar jetën intensivisht.
Rregullat e jetës së Miyamotos i kanë mbijetuar kohës për mençurinë e madhe që përmbajnë dhe gjithashtu për gjithçka që frymëzojnë. Ata bëjnë thirrje për realizëm, përulësi dhe paqe të brendshme. Ato duan që ne të fokusohemi në thelbin dhe jo në të dukshmen dhe të parëndësishmen.
/shkollaesuksesit.com
