Një piktor i famshëm jetonte në një qytet. Mijëra njerëz vinin për të parë ekspozitën e tij të pikturës në vend dhe nuk lodheshin duke e vlerësuar punën e tij.
Një herë ai mendoi… po sikur njerëzit ta lavdërojnë vetëm në fytyrë dhe të gjejnë gabime në punën e tij pas shpine.
Duke e menduar këtë, ai vendosi një pikturë të famshme të bërë prej tij herët në mëngjes, në një shesh të frekuentuar të qytetit dhe vendosi një shënim më poshtë:
“Kushdo që sheh ndonjë gabim në këtë pikturë, të vendosë një shenjë në atë vend.”
Në mbrëmje, kur shkoi në udhëkryq për të parë pikturën, sytë iu mbushën me lot sepse në pikturë kishte qindra shenja.
Ai u zhgënjye shumë dhe e mori në heshtje atë pikturë dhe shkoi në shtëpinë e tij. Kjo ngjarje ndikoi shumë keq tek ai. Ai ndaloi së pikturuari. Ai filloi të shmangej nga takimi me njerëz.
Një ditë, një nga miqtë e tij pyeti arsyen e zhgënjimit të tij. Piktori i rrëfeu me zemër të pikëlluar shokut të tij ngjarjen e asaj dite.
Pasi e dëgjoi, shoku i tij tha: “Duhet ta bësh këtë edhe një herë. Vendose një pikturë të bërë nga dora jote në atë udhëkryq.”
Mëngjesin tjetër ai vendosi një pikturë të re në udhëkryq. Pas vendosjes së pikturës, piktori do të shkruante sërish të njëjtin rresht poshtë saj: “Kushdo që sheh ndonjë gabim në këtë pikturë, të vendosë një shenjë në atë vend”.
Atëherë shoku i tij e ndaloi dhe i kërkoi të shkruante:
“Kushdo që sheh ndonjë gabim në këtë pikturë, ta korrigjojë.”
Në mbrëmje, kur të dy miqtë shkuan për të parë atë pikturë, panë se piktura ishte ende e njëjtë si në mëngjes. Nuk kishte asnjë ndryshim.
Shoku buzëqeshi dhe tha: “Kuptove diçka? Çdo budalla mund të bëjë gabime dhe shumica e budallenjve bëjnë, por ka shumë pak që i korrigjojnë ato gabime.
Nuk ka asnjë dobi të marrësh pa nevojë mendimin e njerëzve që vetëm dhe vetëm duan të tallen me të tjerët ose duan t’i poshtërojnë ata. Por ata nuk kanë as kohë dhe as njohuri për t’i përmirësuar ato.
Prandaj gabimi nuk është në foton tuaj, por në kërkimin e këshillave nga njerëz të tillë!”
Piktori e kishte kuptuar këshillën e mikut të tij dhe tani ai filloi përsëri të bënte punën e tij të preferuar. Filloi të bënte piktura.
Mësimi:
Është prirje e natyrshme që njerëzit t’i gjykojnë, t’i kritikojnë, dhe tu vënë në pah gabimet të tjerëve. Por janë shumë të paktë ata që në momentin kur vërejnë një gabim tek ne, bashkë me kritikën na japin edhe mënyrën sesi korrigjohet.
E njëjta gjë vlen edhe për ne, duhet të përpiqemi të mos ua vëmë në pah gabimet të tjerëve, por nëse vërtetë duhet ta bëjmë, atëherë duhet të sigurohemi që bashkë me kritikën të përcjellim edhe mënyrën sesi mendojmë se korrigjohet, ose më mirë të heshtim.
/shkollaesuksesit.com
