Sulfonilureat (SU) janë barna që stimulojnë sekretimin endogjen të insulinës nga qelizat β pankreatike. Këto barna potencialisht mund të shkaktojnë hipoglicemi, veçanërisht në lidhje me doza të larta; lëshimi ose zvogëlimi i marrjes së karbohidrateve; abuzimi me alkoolin; mosfunksionim hepatik; infrakt; kequshqyerja; mosha e avancuar; dhe ndërveprimet me medikamente të caktuara që zhvendosin SU-të nga vendet e tyre të lidhjes me proteinat plazmatike sepse një ose më shumë nga metabolitët e tyre mund të grumbullohen, duke rezultuar në një rrezik të shtuar të hipoglikemisë . Disa barna përfshihen në këtë klasë.
Glipizide ( quhet edhe minidiab ose glucotrol) metabolizohet nga mëlçia në disa metabolitë joaktive dhe pastrimi i tij dhe gjysma e jetës së eliminimit nuk ndikohen nga një reduktim në GFR të vlerësuar (eGFR), kështu që rregullimi i dozës nuk është i nevojshëm në pacientët me SKK 22. Prandaj, glipizide është SU e zgjedhjes në pacientët me SKK.
Glibenklamidi dhe gliburidi (quhet ndryshe daonil ose maninil) metabolizohen secili nga mëlçia dhe eliminohen në mënyrë të barabartë në rruget biliare dhe urinë. Episodet hipoglicemike mund të jenë të rënda në pacientët me insuficiencë renale dhe barnat janë kundërindikuar që nga faza 3 e SKK (eGFR <60 ml/min).
Ndërkohë, glimepiridi (quhet ndryshe amaryl) metabolizohet nga mëlçia në dy metabolitë kryesorë, njëri prej të cilëve ka aktivitet hipoglikemik. Në pacientët me dëmtim të veshkave, këto metabolitë mund të grumbullohen. Megjithatë, glimepiridi shoqërohet me më pak hipoglicemi krahasuar me gliburidin, megjithëse përdorimi i tij duhet të shmanget në pacientët me GFR <60 mL/min 23.
Së fundi, gliclazidi (quhet ndryshe diamicron) ka metabolitë joaktive që eliminohen kryesisht në urinë (80%) dhe shfaqet një rrezik më i ulët i hipoglikemisë së rëndë sesa glibenklamidi dhe glimepiridi. Ky medikament mund të merret në konsideratë për dëmtimin e veshkave nëse i kushtohet vëmendje e duhur dozës. Megjithatë, përdorimi duhet të shmanget nëse GFR bie në <40 mL/min.
