Dikur në një fshat jetonte një rrobaqepës i quajtur Suresh, i cili ishte i vetmi rrobaqepës i fshatit, të gjithë banorët shkonin tek ai për t’i qepur rrobat. Ai fitonte shumë.

Suresh e dinte se fshatarët nuk kishin zgjidhje tjetër veçse të shkonin tek ai për rroba dhe u bë arrogant. Nëse dikush do t’i vinte atij me ankesë për qepjen e rrobave, ai do të sillej keq dhe do të debatonte me to.

Njerëzit ishin të mërzitur me të, por megjithatë duhej të shkonin tek ai pasi nuk kishte zgjidhje tjetër.

Një ditë një grua e varfër që i vinte dora për qepje erdhi në fshat për të kërkuar punë. Kështu, në kërkim të punës ajo shkoi në Suresh dhe i kërkoi që ta punësonte në dyqanin e tij, por ai nuk pranoi dhe e përzuri.

Duke mos parë asnjë gjë tjetër për të fituar jetesën, ajo grua bleu një makinë qepëse dhe një dhomë të vogël me paratë që kishte dhe filloi të qepte në fshat.

Qepja e saj ishte e mirë dhe ajo fliste butë dhe miqësisht. Kështu njerëzit e fshatit filluan të shkoni tek ajo për të qepur rrobat e tyre. Rrobaqepësia e saj filloi të rritej dhe në një kohë të shkurtër, të gjithë në fshat filluan të shkonin tek ajo grua.

Për shkak të mos disponueshmërisë së klientëve, burimi i të ardhurave Suresh u pakësua ndjeshëm. Sa herë që e shihte atë grua, mbushej me xhelozi dhe zemërim.

Duke e parë të mërzitur, një ditë gruaja e Sureshit shkoi tek rrobaqepësja e re dhe i tha: “Që kur ke ardhur, askush nuk vjen në dyqanin tim për qepjen e rrobave. Dy rrobaqepës nuk mund të fitojnë mirë bashkë në këtë fshat të vogël. Nëse jeni dakord, do të pëlqeja të bleja dyqanin tënd.”

Gruaja pranoi të shiste dyqanin. Marrëveshja u zgjidh për pesëdhjetë mijë. Pasi mori paratë, ajo u largua nga fshati me fëmijën e saj të njëjtën mbrëmje.

Here Suresh who was filled with jealousy and anger, went to that woman’s shop that night and set that shop on fire. Shop started burning and every thing turned to ashes.

Nga ana tjetër Suresh që ishte mbushur me xhelozi dhe inat, po asaj nate shkoi në dyqanin e asaj gruaje dhe i vuri flakën. Dyqani filloi të digjej dhe çdo gjë u kthye në hi.

Kur gruaja e tij mori vesh për këtë, ajo shkoi tek ai dhe i tha: “Çfarë ke bërë! Unë e takova dhe bëra një marrëveshje. I ofrova asaj të blija dyqanin për pesëdhjetë mijë dhe të largohej nga ky fshat. Ajo pranoi dhe u largua asaj mbrëmje. Ndërsa ti i vure zjarrin dyqanit tend.

Kur Suresh e dëgjoi këtë, ai e kuptoi gabimin e tij, por tani nuk mund të bënte asgjë. Zëmërimi dhe inati e kishin shtyrë më shpejt në gabim.

Mësimi: 

Ne nuk mund të përparojmë në biznes as në jetë duke u krahasuar me të tjerët dhe duke goditur ata që janë si ne apo më të mirë se ne. Ne mund dhe duhet të krahasohemi me veten dhe të përmirësohemi çdo ditë në vetvete dhe në biznesin tonë.

Ruhuni nga ajo ditë kur të mendoni se i dini të gjitha dhe se klientët nuk e kuptojnë mjeshtërinë tënde.

/shkollaesuksesit.com

Subscribe kanalin tonë në Youtube për të mos humbur asnjë video të re