Daniel Goleman është një autor dhe gazetar shkencor.
Për dymbëdhjetë vjet, ai shkroi për New York Times, duke raportuar mbi trurin dhe shkencat e sjelljes.
Libri i tij i vitit 1995 Inteligjenca Emocionale ishte në listën e shitësve më të mirë të New York Times për një vit e gjysmë, një bestseller në shumë vende dhe është në botim në mbarë botën në 40 gjuhë.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të Goleman, e si gjithnjë, në përfundim të leximit presim të na thoni cilë nga thëniet mëposhtë pëlqyet më së shumti.
Aq sa mund të jetë brilante strategjia jote, po aq është e nevojshme të takohesh me njerëzit e duhur për ta zbatuar atë.
Në një kuptim shumë real, ne kemi dy mendje, një që mendon dhe një që ndjen.
Çdokush mund të zemërohet – kjo është e lehtë. Por të jesh i zemëruar me personin e duhur, në masën e duhur, në kohën e duhur, për qëllimin e duhur dhe në mënyrën e duhur — kjo nuk është e lehtë.
Vetëkontrolli emocional – shtyrja e kënaqësisë dhe mbytja e impulsivitetit – qëndron në themel të arritjeve të çdo lloji.
Udhëheqja nuk është dominim, por arti i bindjes së njerëzve që të punojnë drejt një qëllimi të përbashkët.
Jeta është një komedi për ata që mendojnë dhe një tragjedi për ata që ndjejnë.
Ndoshta nuk ka aftësi psikologjike më themelore sesa t’i rezistosh impulsit.
Benjamin Franklin e shprehu mirë: “Zemërimi nuk është kurrë pa arsye, por rrallëherë arsyeja është e mirë.”
Kur sytë e një gruaje shohin një mashkull i duket tërheqës, truri i tij sekreton dopaminën kimike që shkakton kënaqësi – por jo kur ajo shikon diku tjetër.
Vetë-ndërgjegjësimi emocional është pjesa ndërtuese e inteligjencës tjetër themelore emocionale: aftësia për të larguar një humor të keq.
Ndjenjat kanë aftësi vetë-justifikuese, me një set perceptimesh dhe “provash” të gjitha të tyret.
Emocionet jashtë kontrollit mund t’i bëjnë njerëzit e zgjuar budallenj.
Kur jemi në kontrollin e dëshirimit ose të tërbimit,, është sistemi limbik ai që na ka nën kontrollin e tij.
Për mirë ose për keq, inteligjenca mund të dështojë kur emocionet janë të lëkundura.
Frika, në evolucion, ka një rëndësi të veçantë: ndoshta më shumë se çdo emocion tjetër është vendimtare për mbijetesën.
Ne transmetojmë dhe marrim gjendje shpirtërore nga njëri-tjetri në atë që përbën një ekonomi nëntokësore të psikikës në të cilën disa takime janë toksike, disa ushqyese.
Nëse ka një ilaç, mendoj se duhet të qëndrojë në mënyrën se si i përgatisim të rinjtë tanë për jetën.
Drejtimi i vëmendjes drejt vendit ku duhet të shkojë është një detyrë parësore e lidershipit.
Vetëdija ndihmon veçanërisht ata prej nesh, për të cilët çdo pengesë, lëndim apo zhgënjim krijon kaskada të pafundme përshtypjesh.
Kur shpresojmë të jemi një Ju, të qenit i trajtuar si Ai, sikur nuk kemi rëndësi, mbart një thumb veçanërisht të ashpër.
Siç na kujton Erasmus, mendimtari i madh i Rilindjes, “Shpresa më e mirë e një kombi qëndron në edukimin e duhur të rinisë së tij”.
Edhe pse ata janë të shpejtë për të poshtëruar të tjerët, narcisistët jo të shëndetshëm e shohin veten në terma absolutisht pozitive.
Arti i bukur i marrëdhënieve – kërkon pjekurinë e dy aftësive të tjera emocionale, vetë-menaxhimit dhe ndjeshmërisë.
Neokorteksi lejon hollësinë dhe kompleksitetin e jetës emocionale, siç është aftësia për të pasur ndjenja për ndjenjat tona.
Njohja e emocioneve të dikujt. Vetëndërgjegjësimi – njohja e një ndjenje ashtu siç ndodh – është themeli i inteligjencës emocionale.
Është me zemër që njeriu sheh saktë; ajo që është thelbësore është e padukshme për syrin.
Stresi i bën njerëzit budallenj.
Në të vërtetë, e qeshura mund të jetë distanca më e shkurtër midis dy trurëve, një përhapje infektive e pandalshme që ndërton një lidhje të menjëhershme sociale.
Forma më e fuqishme e dëgjimit jombrojtës, sigurisht, është ndjeshmëria: në fakt dëgjimi i ndjenjave prapa asaj që thuhet.
Me pak fjalë, emocionet jashtë kontrollit mund t’i bëjnë njerëzit e zgjuar budallenj.
Aftësia për të monitoruar ndjenjat nga momenti në moment është thelbësore për depërtimin psikologjik dhe vetëkuptimin.
Aftësia emocionale është një “mbi-aftësi”, që përcakton se sa mirë mund të përdorim çfarëdo aftësie tjetër që kemi, duke përfshirë intelektin e papërpunuar.
Ëndrrat janë mite private; mitet janë ëndrra kolektive.
Përvoja, veçanërisht në fëmijëri, skalit trurin.
Kjo ngjason me pyetjen e famshme të Frojdit, “Çfarë dëshiron gruaja?” Siç përgjigjet Epstein, “Ajo dëshiron një partner që kujdeset për atë që ajo dëshiron.”
…inteligjenca emocionale përbën 80 për qind të suksesit në karrierë.
Në llogaritjet e zemrës, është raporti i emocioneve pozitive me ato negative që përcakton ndjenjën e mirëqenies.
/shkollaesuksesit.com
