Një herë një burrë vizitoi një tempull në ndërtim në Indi. Atje ai pa një skulptor duke bërë një idhull të Perëndisë.
Papritur ai vuri re një tjetër idhull të ngjashëm të shtrirë pranë.
I habitur ai e pyeti skulptorin: “A të duhen dy statuja të të njëjtit idhull?”
Pa ngritur kokën, i zënë me punën e tij, skulptori u përgjigj: “Jo, na duhet vetëm një, por i pari u dëmtua në fazën e fundit”.
Burri ekzaminoi idhullin dhe nuk gjeti dëme të dukshme. Ai pyeti: “Ku është dëmi?”
Ende i zënë me punën e tij, skulptori u përgjigj: “Ka një gërvishtje në hundë të idhullit”.
Burri u bë kureshtar dhe pyeti: “Ku do ta instaloni këtë idhull?”
Skulptori u përgjigj: “Do të vendoset në majë të shtyllës njëzet metra të lartë.”
Njeriu pyeti: “Nëse idhulli do të instalohet kaq lart, kush do ta vërejë atë gërvishtje të vogël në hundën e idhullit?”
Skulptori ndaloi punën e tij dhe ngriti sytë nga zotëria, buzëqeshi dhe i tha: “Unë”.
Mësimi:
Dëshira për shkëlqyer është ekskluzive e faktit nëse dikush tjetër e vlerëson atë apo jo. Përsosmëria është një nxitje nga brenda, jo nga jashtë. Përsosmëria nuk është që të jetë dikush tjetër ta vërejë, por për kënaqësinë dhe efikasitetin tuaj.
Një rrëfenjë tjetër për ndershmërinë
Një herë një biznesmen vendosi të udhëtonte me autobus. Kur hipi në autobus, gjeti një vend dhe u ul, shikoi përreth dhe gjeti një portofol në sedilje. E mori dhe e mbajti në xhep.
Kur arriti në shtëpi, gjeti mijëra rupi brenda bashkë me adresën e personit të cilit i përkiste ajo çantë. Njeriu u bë shumë i lumtur që i gjeti ato para dhe nuk mendoi t’ia kthente pronarit të tyre.
Disa ditë më vonë, ai vetë humbi një kartëmonedhë njëqind rupi. Kërkoi shumë por nuk e gjeti.
Në të njëjtën ditë, shërbëtori i tij erdhi tek ai dhe i tha: “Zotëri, e gjeta këtë kartmonedhë nga garazhi juaj. Ju lutem merreni atë.”
Në të njëjtën kohë, biznesmeni mendoi: “Unë qenka njëri më i keq se shërbëtori im, sepse kur e gjeta atë portofol, as që mendova ta ktheja”.
Ai e kuptoi gabimin e tij dhe vendosi t’ia kthejë portofolin pronarit të saj.
Menjëherë u nis për në shtëpinë e pronarit dhe i dha portofolin. Kur pronari e falënderoi, ai tha: “Mos më falëndero mua, por shërbëtorin tim që ma ndryshoi zemrën”.
Mësimi:
Ndershmëria është strategjia më e mirë. Nganjëherë shpërqendrohemi nga Udha e së Drejtës, por në momentin që e kuptojmë Gabimin tonë, duhet të ndërmarrim hapa për ta korrigjuar atë.
/shkollaesuksesit.com
