Një herë në një fshat jetonte një burrë zemërmirë i quajtur Shiam me gruan e tij Madhu. Edhe pse i varfër, ai ishte njeri bujar. Çdo ditë ai sillte mysafirë në shtëpi, për drekë.
Shpesh, çifti mbetej i uritur pasi u shërbente mysafirëve.
Madhu u përpoq t’i tregonte burrit të saj se ishte e vështirë të ushqente mysafirët, kur ata vetë po përpiqeshin të hanin dy vakte në ditë, por Shiam nuk dëgjoi dhe tha: “Zoti do të jetë i kënaqur kur mysafiri të ushqehet”.
Madhu e kuptoi se do të ishte e pamundur ta bënte të shoqin ta kuptonte këtë dhe të vendoste të gjente një mënyrë për të dekurajuar mysafirët që të shkonin për drekë tek ata.
Një mëngjes, Shiam i kërkoi gruas së tij të gatuante drekën për tre të ftuar dhe tha: “Mund t’i presim të vijnë deri në mesditë”.
Madhu e dinte që nuk kishte mjaft oriz ose dal për të gatuar për tre persona, por nuk ishte në gjendje t’i thoshte Shiamit për këtë pasi një nga miqtë e tij mbërriti më herët dhe ishte me të. Pak më vonë, Shiam u largua me shokun e tij dhe i tha gruas së tij se do të kthehej në mesditë.
Kur Shiam u largua, Madhu kishte një ide.
Ajo nxori llaçin që përdorej për rrahjen e orizit dhe më pas vendosi pak kumkum dhe haldi mbi pestilin dhe i vendosi në një kënd të veçantë në dhomën e ngrënies.
Në mesditë erdhën mysafirët. Madhu i ftoi brenda me një buzëqeshje.
Mysafirët u befasuan kur panë përbërësit e çuditshëm që adhuroheshin dhe mbaheshin në një vend të caktuar, kështu që ata kërkuan arsyen për këtë.
Madhu u tha atyre: “Burri im ishte zotuar se do t’i pudroste mysafirët e tij në kokë me pesta para se t’u shërbente ushqimin.
Duke dëgjuar këtë, mysafirët u zbehën, duke parë këtë Madhu shtoi: “Mos u shqetësoni, ai nuk do t’ju pudrosë fort. Vetëm një trokitje e lehtë”, dhe më pas me zë të ulët ajo tha: “Tri herë”.
Duke dëgjuar këtë mysafirët u ngritën dhe dolën me vrap nga shtëpia.
Pikërisht atëherë Shiam erdhi në shtëpi dhe pa mysafirët që po largoheshin. Ai e pyeti gruan e tij: “A hëngrën drekë?”
Madhu u përgjigj: “Jo, ata u larguan papritmas.”
Shiam pyeti: “Pse çfarë ndodhi?”
Madhu u përgjigj: “Ata e donin këtë pesten nga këndi i adhurimit, por unë u thashë se nuk do të ndahem me të ashtu siç ma dha nëna ime.”
Shiam u mërzit me gruan e tij dhe tha: “Ne duhet t’u japim mysafirëve çfarëdo që të kërkojnë. Unë do t’ua jap dhe do t’i kthej këtu”.
Shiam vrapoi pas mysafirëve ndërsa mbante ato pesta në duar, duke bërtitur, “Ndaloni!! Dua t’ua jap ju, i kam për ju!”
Mysafirët kthyen kokën prapa dhe panë Shiamin duke vrapuar pas tyre me pesten në dorë dhe menduan se ai po vinte pas tyre për t’i pudrosur me të. Ata ia dhanë vrapit edhe më fort.
I gjithë fshati e pa Shiamin me peste, duke ndjekur tre burra. Shpejt, në fshat u përhap lajmi se Shiam ishte mikpritës bujar, por do t’i pudroste mysafirët e tij me peste, trokitje të lehta, tre herë.
Pas kësaj, asnjë mysafir nuk erdhi në shtëpinë e Shiamit për drekë i pa ftuar, gjë që e lehtësoi shumë gruan e tij.
Mësimi:
Në shumë raste duhet të kuptojmë se edhe për problemet më të vështira mund të përdoren zgjidhjet më të thjeshta.
/shkollaesuksesit.com
