Çdo vit, mbi 2000 fëmijë i nënshtrohen një nefrektomie në SHBA.
Përafërsisht në 75% te tyre kryhen procedura të heqjes kirurgjikale të një veshke për sëmundje beninje, me indikacione të caktuara si veshka displazike multikistike (MCDK) ose veshka që nuk funksionon për shkak të refluksit vezikoureteral (VUR), veshkave dupleks ose ureteropelvike.
Një tumor Ëilms është deri tani treguesi më i zakonshëm i nefrektomise në 25% të rasteve te tjera me tumore malinje.
Pas një nefrektomie të njëanshme, mbetet një veshkë solitare funksionale (SFK). Duke jetuar me një SFK, kjo predispozon për dëmtim të veshkës së ngelur për shkak të hiperfiltrimit glomerular, dhe ndjekja gjatë gjithë jetës është e nevojshme, megjithëse rreziku i vlerësuar i dëmtimit të veshkës ndryshon shumë, sepse në 50% të fëmijëve me një SFK, ndodh një dëmtim gradual funksional i veshkës së ngelur me kalimin e viteve dhe disa raportojnë një rrezik më të lartë për një SFK të fituar (d.m.th. pas nefrektomise), sesa për një SFK që nga lindja (p.sh. pas agjenezës renale të njëanshme).
Përveç kësaj, te fëmijët, kryerja e nefrektomisë për një tumor malinj mund të ketë rrezik më të lartë për dëmtim të veshkës se ngelur, sesa te fëmijët që i nënshtrohen një nefrektomie për arsye të tjera, e kjo veçanërisht nëse ata fëmijë me tumore malinje trajtohen me kimioterapi nefrotoksike ose radioterapi në veshkën e mbetur.
