Dikur një fermer zotëronte një tokë në afërsi të bregut të detit.
Ishte e vështirë për fermerin të bënte të gjithë punën vetëm. Kështu që ai vazhdimisht vendoste shpallje për të punësuar dikë për ndihmë.
Shumica e njerëzve hezitonin të punonin në fermat atje për shkak të stuhive të forta e të frikshme që ndodhnin përtej oqeanit, duke bërë kërdi në ndërtesa dhe të mbjella.
Megjithatë, herë pas herë disa njerëz paraqiteshin për intervistë, por refuzonin pasi mësonin kushtet e punës.
Më në fund, një ditë, një burrë i shtatmesëm i dobët erdhi për intervistë.
Fermeri pyeti: “A je një fermer i mirë?”
Tjetri u përgjigj: “Epo, unë mund të fle kur fryn era.”
Fermeri nuk e kuptoi këtë frazë tamam, por gjithsesi ai e punësoi atë sepse kishte dëshpërimisht nevojë për dikë për ndihmë.
Zotëria filloi të punonte në fermë. Ai qëndronte i zënë nga agimi deri në muzg. Fermeri ishte i kënaqur me punën e tij.
Një natë, era fëshfërinte me të lartë jashtë bregut. Kur fermeri e dëgjoi atë, u hodh nga shtrati i tij dhe rrëmbeu fanarin. Ai nxitoi te zotëria që flinte në dhomën e tij, në mënyrë që të dy të përgatiteshin për sigurinë e gjërave jashtë, para se të vinte stuhia.
Fermeri hyri brenda dhe e tronditi burrin dhe i bërtiti: “Çohu. Shpejto. Ne duhet t’i lidhim gjërat përpara se era t’i largojë ato.”
Burri u rrotullua në shtratin e tij dhe tha me vendosmëri, “Jo zotëri, ua bëra të qartë që ditën e parë, unë fle kur fryn era”.
Fermeri u tërbua nga përgjigja e tij. Ai ende nuk mund ta kuptonte se çfarë donte të thoshte, por duke e parë duke fjetur për qejf, e zemëroi dhe donte ta pushonte nga puna.
Por fermeri nuk kishte shumë kohë, kështu që ai nxitoi jashtë për t’u përgatitur për stuhinë.
Kur ai shkoi për të siguruar gjërat jashtë, për habinë e tij, ai zbuloi se të gjitha kashtët ishin tashmë të mbuluara me pëlhura gome. Lopët ishin në kasolle dhe pulat në kotec dhe dyert ishin të mbyllura.
Grilat ishin të siguruara fort dhe gjithçka ishte e lidhur. Asgjë nuk mund të shpërthente nëse vjen stuhia.
Vetëm atëherë fermeri kuptoi kuptimin e fjalëve që tha zotëria. Ndihmësi që kishte punësuar ishte në gjendje të flinte sepse kishte bërë gjithçka që mund të bënte për të mbrojtur fermën nga stuhia.
Edhe fermeri u kthye në shtratin e tij dhe fjeti i qetë pa u shqetësuar për gjërat.
Mësimi i parë
Kur dikush është i përgatitur shpirtërisht, mendërisht dhe fizikisht, ai nuk ka asgjë për t’u frikësuar.
Mësimi i dytë
Gjithmonë llogaritni rastin se çfarë keni për të humbur në rastin më të keq, në çdo situatë, dhe filloni të merrni masa që aty. Është gabim i rëndë të përgatitesh në momentin e fundit, ose të zihesh në befasi nga një situatë mundësinë e të cilës për të ngjarë e dinit që më parë.
/shkollaesuksesit.com
