Një herë në qytet jetonte një dijetar dhe studiues i shkrimeve të shenjta. Pjesa më e madhe e ditës së tij kalonte duke studiuar dhe duke u lutur.
Rutina e tij e përditshme ishte të zgjohej para agimit dhe më pas të bëhej gati për t’u lutur dhe për të studiuar për orë të tëra. Në mbrëmje ai bënte punë minimale financiare, aq sa për të siguruar nevojat bazë dhe përsëri studionte deri në orët e vona të natës.
Fqinji i tij ishte një punëtor, i cili gjithashtu zgjohej herët në mëngjes dhe shkonte në punën e tij. Ai do të mundohej shumë për të fituar jetesën e tij bazë, për shkak të së cilës ai nuk do të gjente kohë për të studiuar shkrimet e shenjta ose për të patur mjaftueshëm kohë për t’u lutur.
Sa herë që këta dy fqinjë kalonin pranë njëri-tjetrit në oborr, dijetari i hidhte një vështrim materialist përbuzës ndaj fqinjit të tij dhe pastaj nxitonte në studimet e tij.
Punëtori i gjorë do të psherëtinte dhe do të mendonte me vete: “Sa fatkeq që jam… Ne të dy zgjohemi herët, por dijetari studion për orë të tëra, ndërsa unë jam duke kaluar në ngarkesat e zakonshme të jetës së përditshme, nuk mund të gjej kohë as të falem siç duhet.”
Koha kaloi dhe dy burra përfunduan udhëtimin e tyre në tokë dhe shpirti i tyre qëndroi përpara gjykatës qiellore ku jeta e çdo njeriu peshohet mbi peshoren e gjykimit hyjnor.
Ishte radha e studiuesit, një engjëll mbrojtës vendosi virtytet e shumta të dijetarit në njërën anë të peshores, të cilat përfshinin orët e tij të shumta të studimeve të shkrimeve të shenjta, lutjet, kursimin dhe ndershmërinë e tij.
Por më pas erdhi një engjëll procedues, i cili vendosi një objekt të vetëm në anën tjetër të peshores – atë pamjen përbuzëse që dijetari i dërgonte herë pas here fqinjit të tij.
Ngadalë, pjesa e majtë e peshores filloi të ulej derisa u barazua dhe më pas e tejkaloi ngarkesën e frikshme në të djathtë.
Tani ishte radha e punëtorit të varfër, engjëlli i tij procedues ngarkoi në peshoren e majtë jetën e tij të mjerë, shpirtërisht të zbrazët.
Atëherë engjëlli mbrojtës kishte vetëm një peshë për të ofruar – dëshirën dhe pendesën lakmuese që punëtori do të lëshonte kur të takonte fqinjin e tij të ditur.
Por, kur vendosej në anën e djathtë të peshores, numëruesi i psherëtimave peshonte gjithçka në anën e mirë, duke ngritur dhe vërtetuar çdo moment vështirësie dhe mjerimi në jetën e punëtorit.
Kuptimi i thellë:
Pavarësisht se sa mësoi një dijetar, nuk e rafinoi aq sa duhet për të parë të mirën tek fqinji i tij punëtor dhe pavarësisht mungesës së praktikës shpirtërore të fqinjit, dëshira e tij e thellë për të kaluar një jetë mes studimeve e lartësoi atë
Mësimi:
Njeriu nuk duhet të bëhet arrogant dhe të përbuzë të tjerët. Nëse keni patur fatin ta keni pasur të lehtë rrugën e jetës për të studiuar dhe për të qënë dikushi në jetë kjo nuk ju jep asnjë të drejtë të përbuzni ata që nuk mundën por që në mënyrën e tyre përpiqen t’ia dalin çdo ditë.
/shkollaesuksesit.com
