Dikur një dhelpër jetonte pranë një kopshti, prej andej hante ushqimin dhe kthehej. Një ditë, kopshtari mësoi për të dhe arnoi vrimën nga hynte dhelpra brenda kopshtit.
Dhelpra nuk ishte në gjendje të gjente asnjë mënyrë për t’u kthyer në kopsht dhe bëhej më e uritur, çdo ditë që kalonte.
Duke mos parë asnjë alternativë tjetër, ajo vendosi të vizitonte luanin që jetonte afër pyllit, me shpresën se do të hante disa të mbetura nga gjuetia e luanit.
Dhelpra ecte ditë e natë, ajo arriti në strofkën e luanëve. Ajo u ul në hyrje të strofkës dhe bërtiti: “Përshëndetje miku im, është mikja jote dhelpra është këtu për të të bërë një vizitë.”
Luani bërtiti: “Çfarë të sjell këtu? Si ke qenë?”
Dhelpra u përgjigj: “Kam ecur gjatë gjithë rrugës për t’ju takuar. Në fund të fundit, ne jemi miq, por mos më pyesni se si jam, sepse jam shumë e trishtuar sot.”
Luani pyeti: “Pse, çfarë ndodhi?”
Dhelpra u përgjigj: “Unë nuk kam ngrënë për disa ditë. Barku im është bosh. Nuk munda të gjeja ndonjë ushqim gjatë rrugës këtu. A keni ndonjë gjë për të ngrënë?”
Luani u përgjigj: “Më vjen turp ta them këtë, por nuk kam ushqim për ty. Edhe pse kohët e fundit kam kapur një derr të majmë, por e hëngra të gjithin. Sidoqoftë, nëse mund të prisni, unë do të shoh se çfarë mund të gjuaj në pyll nesër.”
Dhelpra ishte shumë e uritur për të pritur një ditë tjetër. Ajo falënderoi luanin për ofertën dhe tha: “Unë njoh një deve të shurdhër që punon në një mulli afër. Mund ta mashtroj që të vijë këtu. Atëherë mund ta kapësh dhe ne të dy mund të hamë mirë.”
Luani ra dakord.
Dhelpra atëherë u largua për të takuar devenë. Kur arriti atje, pa se deveja po punonte rrotull e rrotull në rrathë, duke lëvizur gurin e mullirit, duke bluar grurin në miell.
Duke parë dhelprën, deveja pyeti: “Çfarë të sjell këtu?”
Dhelpra u përgjigj: “Përshëndetje, miku im. Erdha të të takoj, vizito mikun tim të dashur deve”
Deveja u përgjigj: “Si keni qenë?”
Dhelpra u përgjigj: “Unë kurrë nuk kam qenë më e lumtur. Jam rrugës për në tokën e fshehtë që zbulova kohët e fundit ku bari është gjithmonë i gjelbër dhe ku ka shumë për të ngrënë dhe nuk ka nevojë të punosh për ushqim.”
Më pas dhelpra tha me zë të ulët: “A do ta kalosh jetën duke punuar?”
Deveja u mendua për një moment dhe u përgjigj: “Duhet të punoj për të fituar ushqimin tim. Të punosh është e vështirë, por jam e kënaqur.”
Dhelpra heshti, pas pak tha: “Kam një ide..! Pse nuk vjen me mua në tokën time të fshehtë. Ne të dy mund të jetojmë atje të lumtur pa punuar.”
Deveja e mendoi këtë për pak kohë dhe më pas pranoi të shoqëronte dhelprën. Dhelpra përtypi litarin e devesë dhe e çliroi atë nga bluarja.
Dhelpra ishte tashmë e lodhur kështu që ajo i kërkoi devesë që ta lejonte të hipte në shpinë dhe ajo e udhëzon atë në tokë të fshehtë. Deveja ra dakord. Rrugës, dhelpra vazhdoi t’i pëshpëriste devesë, për ta mbajtur atë të shpërqendruar.
Kur arritën pranë gropës së luanëve, në atë moment deveja pa një luan të fshehur në shkurre dhe zbuloi se ishte një kurth.
Deveja mendoi me vete: “Duhet të gjej një rrugëdalje nga ky kurth para se të jetë tepër vonë.”
Deveja u kthye menjëherë dhe filloi të ecte përsëri në mulli. Dhelpra e hutuar pyeti: “Pse je duke u kthyer tani?”
Deveja u përgjigj: “Kam harruar diçka shumë të rëndësishme. Duhet ta marr menjëherë.”
Dhelpra e frustruar bërtiti: “Çfarë është kaq e rëndësishme?”
Deveja u përgjigj: “Është një libër me këshilla nga babai im.” Ndërsa shtoi ritmin për t’u larguar nga luani, i fshehur në shkurre. Dhelpra e kuptoi se ajo ishte e pafuqishme për të ndaluar devenë. Kështu ai vendosi të luante së bashku dhe u përpoq ta bindte të kthehej ditën tjetër.
Dhelpra e pyeti: “Çfarë është kaq e rëndësishme në atë libër?”
Deveja u përgjigj: “Ka pesë këshilla. E para ishte të mos shkoja askund pa këtë libër.”
Duke thënë këtë deveja ecte sa më shpejt për të arritur në mulli. Më në fund ajo arriti atje dhe më pas tha: “Së dyti, nuk ka turp në punën e ndershme. Së treti, jini mirënjohës për atë që keni. Së katërti, mos u bëni kurrë miq me mashtruesit, sepse një ditë do t’ju mashtrojnë edhe ju. E pesta ishte më e rëndësishmja dhe kjo ishte mos iu afroni luanëve.”
Duke thënë këtë, e shkundi dhelprën nga shpina dhe u kthye te mulliri për të punuar.
Mësimi:
Merrini me shumë vëmendje ftesat nga ata që ju premtojnë pasurim të shpejtë dhe pa mundim, në të shumtën e rasteve, ushqimi jeni vetë ju.
/shkollaesuksesit.com
