Shumë njerëz vijojnë me keqkuptimin se ankthi është thjesht një term tjetër për t’u shqetësuar për diçka, dhe se njerëzit me ankth thjesht i zmadhojnë gjërat e vogla. E vërteta, megjithatë, është shumë më e tmerrshme. Ata prej nesh që vuajnë nga ankthi e dinë se sa zhgënjyes është me të vërtetë. Ne e dimë se si mund të ndjehesh e gjymtuar, si mund të bëjë që me ditë të tëra, javë, muaj dhe vite të jetës sonë të kalojnë në një turbullim gri, kujtesa jonë më e fortë është ajo ndjesi fundosëse, gërvishtja që ndiejmë në zorrën tonë që na lë të paaftë të gëzojmë plotësisht jetën ose ndiejmë spektrin e plotë të emocionit që bëjnë njerëzit e tjerë.
Ankthi është ajo ndjesia se diçka është keq, thellësisht e gabuar dhe se nëse nuk e zgjidhim diçka e tmerrshme do të ndodhë – ne thjesht nuk mund të kuptojmë se çfarë është kaq shumë gabim në radhë të parë. Ankth do të thotë të ndjehesh e lodhur në çdo moment zgjimi të jetës tuaj. Ndjehesh e lodhur nga pengesat më të vogla dhe tërësisht e lodhur nga pengesat e vazhdueshme të vështirësive të vogla që na paraqet jeta.
Ankthi po vëzhgon detajet e së kaluarës dhe të shqetëson për gjërat që nuk kanë ndodhur ende. Është kureshtja nëse njerëzit ju urrejnë apo nëse keni qenë të çuditshëm mbrëmë kur u takuat me miqtë tuaj. Është të qëndrosh ulur atje në heshtje, e paaftë për të folur, sepse keni frikë nga ato që mund të mendojnë të tjerët për ju. Ankth do të thotë të ndjehesh e shtyrë në lot për të kapërcyer mesazhet që s’marrin pa përgjigje ose për të mos qenë në gjendje të kesh mbështjetjen e njerëzve që duam. Ankthi të detyron të kërkosh falje për gjithçka, edhe kur nuk ke bërë asgjë të gabuar. Vëreni një ndryshim të vogël në tonin e dikujt, dhe pastaj mendon me ngulm nëse ndryshimi në zërin e tyre do të thotë që ata fshehurazi nuk ju pëlqejnë.
Është të qëndrosh zgjuar natën, zgjuar, me sytë në tavan, duke ripërtërirë të njëjtat sythe të mendimit pa pushim në kokën tuaj dhe duke u ndjerë veten sikur po bini më thellë dhe më thellë në atë gropë brenda jush që ju bën të dëshironi të hiqni dorë nga jeta plotësisht.
Ankthi është procesi i shpërthimit të ngadaltë brenda vetes. Është vetë-shkatërrim mendor që një i sëmurë thjesht nuk mund të ndalojë, por vetëm të vijojë . Ky është paradoksi në zemër të ankthit; dikush që po mbytet s’ka mënyrë tjetër veçse të përpiqet të luftojë dhe të hidhet lart në sipërfaqe. Në të njëjtën mënyrë, dikush me ankth shqetësohet në mënyrë të dëshpëruar dhe fiksohet me diçka ndërsa përpiqet ta mbajë veten të gjallë. Në fund të fundit, e gjithë kjo bën që situata e tyre të keqësohet dhe forcon zakonet e tyre ankthndjellëse. Sa më shumë të shqetësuar ata ndjehen, aq më i keq bëhet ankthi i tyre, derisa çdo ditë është torturë dhe gjithçka që mund të bëjnë sapo çohen nga shtrati.
Ankthi është nevoja për siguri, nevoja për kontroll. Është më shumë, më tepër se nervozizëm apo shqetësim; është një gjendje e fuqishme, shkatërruese mjekësore dhe duhet të merret seriozisht. Është të mendosh tepër shumë. Është të përkujesesh tepër shumë. Të frikësohesh shumë. Është të duash tepër shumë.
Ankthi është të përkujdesesh më shumë se gjithçka; duke mos dashur të lëndosh ndjenjat e askujt, duke mos dashur të bësh asgjë të gabuar. Dëshiron të jesh e dashur dhe e pranuar ashtu siç je. Me ankthin dhe të gjitha.
/shkollaesuksesit.com
