Dikur në një fshat jetonin dy shokë Rinku dhe Mohan.
Të dy së bashku blenë një copë tokë dhe vendosën të fillonin të mbjellat në atë tokë.
Mohan punonte shumë, ndërsa Rinku besonte se nëse do të ulej dhe do të lutej gjatë gjithë ditës, atëherë Zoti do t’i bëjë të gjitha punët për të.
Mohan filloi të punonte në fusha, ditë e natë. Ai do t’i kërkonte Rinkut të vinte me të për të punuar në fusha, por ai do të refuzonte dhe në vend të kësaj do të shkonte në tempull dhe do të ulej atje gjithë ditën.
Koha kalonte dhe pas muajsh, të korrat në fushë ishin gati për korrje.
Mohan e çoi të korrën në treg dhe i shiti të gjitha me çmim shumë të mirë. Pasi u kthye në shtëpi, Mohan i tha Rinkut: “Duhet të marr më shumë para, sepse unë isha vetëm një që punoja shumë në fusha”.
Me të dëgjuar këtë, Rinku tha: “Jo. Duhet të marr unë më shumë para, sepse shkoja në tempull dhe i lutesha Perëndisë ditë e natë për korrje të mira. Është për shkak të lutjeve të mia që morëm të korra kaq të mira.”
Të dy u grindën. Më në fund, të dy shkuan te kryetari i fshatit për vendim përfundimtar. Pasi i dëgjoi të dy, kryetari i fshatit bleu dy thasë me oriz në të cilët ishin përzier guralecët.
Ai i dha secilit prej tyre nga një thes me oriz dhe tha: “Deri nesër në mëngjes, të dy duhet të ndani guralecët nga orizi. Ajo që do të sillni nesër do të ndihmojë në vendosjen se kush duhet të marrë më shumë para nga të ardhurat që të dy keni marrë nga fushat.”
Të dy shkuan në shtëpinë e tyre me thes me oriz. Mohan qëndroi zgjuar gjithë natën duke ndarë guralecat nga orizi ku ndërsa Rinku shkoi në tempull me thes me oriz dhe u ul atje duke iu lutur Zotit që të ndante guralecat nga orizi për të.
Të nesërmen në mëngjes, të dy shkuan me thasët me oriz.
Kreu i fshatit fillimisht i kërkoi Mohanit të tregonte thesin e tij me oriz. Thesi i Mohanit me oriz ishte e pastër sepse ai punoi gjithë natën për të ndarë të gjithë guralecët nga orizi.
Pastaj kryetari i kërkoi Rinkut të tregonte se sa oriz mund të pastronte. Me këtë Rinku ia dha me besim shefit thesin e tij me oriz dhe tha: “Kam besim të plotë te Zoti. E di që i gjithë orizi do të ishte pastruar sepse jam lutur gjithë natën.”
Kur shefi hapi thesin me oriz, në atë thes, orizi dhe guralecat ishin të njëjta.
Duke parë rezultatin, Kryetari tha: “Shumica e parave nga shitja e të korrave duhet të shkojnë për Mohan”.
Rinku ishte i zhgënjyer nga vendimi. Duke parë këtë, Kryetari i tha: “Duhet t’i lutesh Zotit, por Zoti nuk i ndihmon dot ata të cilët rrinë kot. Veprimi është i pari, pastaj vjen lutja. Njeriu duhet të punojë shumë për të marrë rezultate.”
Mësimi:
Zoti i ndihmoftë ata që ndihmojnë veten e tyre.
/shkollaesuksesit.com
