Një fermer jetonte në një fshat, por ai kishte një fermë të vogël jashtë fshatit. Pasi fermeri mbaroi me mbjelljen, një zog bëri një fole në arën e tij.
Pas ca kohësh, zogu lëshoi dy vezë dhe së shpejti i vogli i tij doli nga ato vezë. Zogu dhe të vegjëlit e tij filluan të jetonin rehat në atë fermë.
Pas disa muajsh, kur ishte koha për të korrur, që do të thotë se ishte koha që zogu dhe fëmijët e tij të largoheshin nga fusha dhe të shkonin në një vend të ri.
Një ditë, ndërsa zogu ishte larg në kërkim të ushqimit, i vogli i tij në fushë dëgjoi fermerin duke thënë: “Unë do t’i kërkoj fqinjit tim të vijë nesër këtu dhe të fillojë të korrë të korrat.”
Duke dëgjuar këtë, shpendët e vegjël u trembën. Kur nëna e tyre u kthye, i treguan asaj çfarë dëgjuan dhe më pas i thanë: “Mami, sot është dita e fundit këtu. Ne duhet të largohemi nga këtu për në një vend tjetër gjatë natës.”
Zogu u përgjigj: “Jo kaq shpejt vogëlushët e mi . Nuk mendoj se nesër do të ketë korrje në fushë.”
Ajo që tha zogu doli të ishte e vërtetë. Të nesërmen fqinji i fermerit nuk erdhi në fushë dhe të korrat nuk mund të korreshin.
Në mbrëmje fermeri erdhi në fushë dhe pa se fusha ishte ashtu siç e kishte lënë ai filloi të shfrynte me zhgënjim, “Ai nuk erdhi.. Unë duhet t’i kërkoj ndonjë të afërmit tim që të vijë nesër dhe të fillojë të korrat.”
Zogjtë e vegjël dëgjuan përsëri fermerin dhe u trembën. Ata i thanë nënës së tyre për këtë.
Zogu u thatë vegjëlve të tij: “Vogëlushë mos u shqetësoni. Nuk kemi pse të shkojmë sonte. Nuk mendoj se i afërmi i fermerit do të vijë nesër.”
Zogu kishte përsëri të drejtë. I afërmi i fermerit nuk erdhi në fushë ditën tjetër.
Zogjtë e vegjël u habitën që gjithçka që po shkonte ishte ashtu siç thoshte nëna e tyre.
Mbrëmjen tjetër kur fermeri erdhi në arë, duke parë arën ashtu siç ishte, ai filloi të mërmërinte: “Edhe pasi thanë po, ata nuk erdhën. Nesër unë vetë do të vij dhe do të filloj të korr të korrat.”
Zogjtë e dëgjuan këtë dhe i treguan nënës së tyre për këtë.
Zogu tha: “Vogëlushë, ka ardhur koha të largohemi nga kjo fermë. Ne do të largohemi nga kjo fermë sonte dhe do të shkojmë në një vend tjetër.”
Të dy të vegjëlit u habitën dhe pyetën nënën e tyre: “Dy herët e fundit nuk u largove, por çfarë është kjo herë? Pse po ikim sonte?”
Zogu u përgjigj: “Vogëlushë, dy herët e fundit fermeri ishte i varur nga të tjerët për korrje dhe e ka shmangur punën e tij duke u kërkuar të tjerëve ta bënin atë. Por këtë herë nuk është kështu. Këtë herë ai ka marrë përgjegjësinë mbi supe. Kështu që ai do të vijë patjetër.”
Po atë natë zogu bashkë me vogëlushët fluturuan nga ajo fushë.
Mësimi:
Nuk ka asgjë të keqe të marrësh ndihmën e të tjerëve, por nëse dëshiron ta fillosh punën në kohë dhe dëshiron që ajo të përfundojë në kohë, atëherë përgjegjësinë e asaj pune duhet ta marrësh vetë. Të tjerët ndihmojnë ata që ndihmojnë veten.
/shkollaesuksesit.com
