Disa vendosin të martohen në një moshë të pjekur, ndërsa të tjerët, përkundrazi, në moshë të re.

Ky nuk është një provim, kështu që nuk ka një përgjigje të saktë dhe të gjithë duhet të zgjedhin vetë. Sidoqoftë, ata flasin shumë dhe shpesh për avantazhet e martesave të vona, por disi nuk është zakon të flasim për martesat e hershme, veçanërisht në një mënyrë pozitive.

Por më kot, sepse sindikata të tilla kanë shumë përparësi për të cilat ia vlen të flasim në mënyrë që të largojmë frikën dhe paragjykimet e atyre që sapo po krijojnë një familje.

Ne lexuam një nga autorët e spikatura – një vajzë e martuar prej 12 vjetësh – që tregonte për avantazhet e një martese të hershme. Autorja u takua me burrin e saj të ardhshëm, ndërsa ishte ende studente.

Çifti janë në të njëjtën moshë, ata po ndërtojnë një karrierë dhe një familje së bashku. Bashkëshortët kanë 2 fëmijë. Dhe për veten e tyre ata thonë këtë: “Ne ishim të guximshëm dhe të dashuruar, kështu që nuk do të prisnim për të famshmen ‘derisa të marrim veten.’

Në të njëzetat tona, unë dhe burri im nuk kishim ende kohë për të blerë forca të tilla të të mos rënit dakord

© Depositphotos.com , © Depositphotos.com

Martesa jonë, mendoj se, si shumica e lidhjeve të reja, u bë nga një dashuri e madhe. Prandaj, nuk bëhej fjalë për ndonjë “ndryshim” të personazheve. Në përgjithësi, nëse doni të ndryshoni dikë në fillim të një marrëdhënieje ose jete familjare, atëherë diçka nuk është në rregull këtu. Është më mirë të dëgjoni menjëherë këtë zile alarmi sesa të vuani me dhimbje më vonë. Bërja e kompromiseve në moshë të re është shumë më e lehtë sesa në moshën e rritur.

Sa më shumë plaket një person, aq më shpesh ai shtron pyetjen: “Pse?”

Dhe burrat gjithashtu nuk janë të gatshëm të përshtaten. Për shembull, njëri prej tyre shkruan sa vijon: “Sa më i rritur në moshë të jetë një person, aq më shumë fortifikohet në zakonet dhe mënyrën e tij të jetesës, aq më pak ka nevojë për dikë. Është më e lehtë për të rinjtë të mësohen me njëri-tjetrin.”

Ne nuk u përplasëm në jetën e përditshme, sepse gradualisht u mësuam me veçoritë tona të sjelljes

© Depositphotos.com

Sinqerisht, në fillim të jetës sime martesore, asnjë zakon i vetëm shtëpiak i bashkëshortit tim nuk më çmendi. Unë nuk dua të jem e pasinqertë nëse them se pas 10 vitesh nuk më shqetëson aspak nëse burri im lë një pastë dhëmbësh të hapur, një brisk, dhe kështu me radhë në listën e lavamanit në banjë. Po, ndonjëherë nuk më pëlqen, por jo aq sa të tërheq vëmendjen për të.

Unë mendoj se edhe ai edhe unë zhvilluam një qëndrim të ngjashëm ndaj nuancave të vogla të përditshme për shkak të faktit se zakonet tona u formuan në një hapësirë ​​të vetme. Ato gradualisht u sheshuan pa shkaktuar acarim. Është si të zemërohesh me një fëmijë që thjesht mëson të ecë.

Është një çështje tjetër nëse, tashmë në moshë madhore, dikush vjen në territorin tuaj dhe nuk ndjek rregullat: bën rrëmujë në një tryezë pune krejtësisht të pastër ose lë enët e pista në lavaman. Në këtë rast, nëse vazhdojmë analogjinë, tashmë ekziston një adoleshent i ngathët me të cilin nuk është aq e lehtë për të negociuar.

Tani e kuptoj që vetëm në rini është e mundur të jesh një superhero në jetë.

© Depositphotos.com , © Depositphotos.com , © Depositphotos.com

Mendoj se gjithçka duhet të jetë në kohë. Kjo vlen edhe për lindjen e fëmijëve. Vetëm në 24 vjet me kusht, ju mund të qëndroni zgjuar natën, duke tundur fëmijën tuaj, të studioni për magjistraturë, të keni një punë të vogël me kohë të pjesshme, të ndani punët e shtëpisë dhe të kujdeseni për fëmijën dhe në të njëjtën kohë të mos jeni i rraskapitur deri në limit.

Kur lindi vajza, të dy kaluam net pa gjumë: Unë isha me fëmijën dhe burri im punonte si administrator në një hotel. Gjatë ditës, ai më ndihmoi që të mund të punoja në diplomën time dhe të shkruaja një artikull për revistën. Duke e parë tani, nuk e kuptoj se si kemi jetuar me një ritëm kaq të furishëm.

Duket se ata arritën të bënin gjithçka dhe madje edhe më shumë. Por kishte edhe hobi të ndryshëm për të cilët kishte edhe kohë të mjaftueshme; ne ishim lakmitarë për kohën tonë dhe nuk e humbëm atë. Duke vëzhguar prindërit e moshës 40+ vjeç, mund të them se një opsion i tillë nuk është më i disponueshëm, trupi nuk është më gati të tërheqë tërë rimorkio qesharake në vetvete. Pak njerëz kanë energji të mjaftueshme për netët pa gjumë në vitin e parë të jetës së një foshnjeje: për këtë lloj argëtimi, nevojiten organizma të rinj.

Ne nuk kemi një diferencë katastrofike moshe me fëmijët tanë, kështu që ndiejmë një afërsi dhe lidhje të veçantë me ta.

©Depositphotos.com

Ne nuk kemi një hendek hapësire mes moshave, të tilla kur një prind dhe një fëmijë duket se janë nga planetë të tjerë. Ne i kuptojmë dhe pranojmë interesat e fëmijëve tanë. Ne përpiqemi të mos ankohemi për ndonjë video të njohur që vajza jonë po shikon, ne nuk e ndalojmë atë të përdorë rrjete sociale. Sidoqoftë, ne kontrollojmë se sa dhe, më e rëndësishmja, çfarë shikon ajo.

Kam vërejtur se disa prindër të moshuar nuk e kuptojnë se si funksionojnë rrjetet sociale të njohura në mesin e fëmijëve modernë, përkatësisht, ata nuk dinë si të mbrojnë siç duhet pasardhësit e tyre prej tyre dhe për këtë arsye ata janë kufizuar në ndalime.

Si rezultat, fëmijët ende përdorin rrjete sociale, vetëm se ata nuk u tregojnë prindërve të tyre asgjë për këtë. Dhe për mua është e vlefshme që fëmija të na besojë. Dhe, sigurisht, prindërit e rinj janë plot energji: ata janë gati të vrapojnë dhe të luajnë me fëmijën e tyre – ata ende nuk duan të ulen në një stol me një libër.

Nuk kishte asnjë përbërës tregtie në martesën tonë.

© Hannamariah / Depositphotos.com , © Depositphotos.com

Si rregull, në rini nuk ka asgjë përveç asaj. Kjo është edhe e mirë dhe jo shumë e mirë në të njëjtën kohë. Është mirë në kuptimin që filloni siç duhet, dhe jo shumë për faktin se ky fillim është i vështirë. Fillimi ynë u lehtësua duke pasur apartamentin tonë, për të cilin nuk kishte nevojë të paguanim një qira mujore. Për këtë ne u jemi mirënjohës prindërve tanë që na ndihmuan. Çdo gjë tjetër, ne e arritëm vetë me hapa të vegjël.

Në marrëdhëniet e vona, ku në çift vetëm njëri ka pronë, kapital të fituar, njëri tashmë duhet të jetë një “skanues” në mënyrë që të mos përplaset me interesin egoist të gjysmës tjetër të zemrës.

Edhe një përdorues i rrjetit thjesht pajtohet me mua dhe cili shkruan sa vijon: “Kur filloni së bashku nga e para, është shumë më lehtë. Nuk ka asgjë për të ndarë, dhe sigurisht nuk mund të akuzoni njëri-tjetrin për komercializëm.

Ne jemi me fat që nuk kemi pasur ende kohë për të krijuar lloje të ndryshme të paragjykimeve.

© Depositphotos.com

Padyshim, në rininë e tyre ka shumë më pak prej tyre, kështu që betejat e pabarabarta nuk do të duhet të bëhen. Me kalimin e kohës, ju do t’i njihni të gjitha problemet menjëherë. Por seriozisht, unë dhe burri im mund t’i themi njëri-tjetrit me siguri: “Unë i di të gjitha të metat e tua …” Ne tashmë kemi atë fazë të marrëdhënieve ku unë filloj frazën, dhe ai e vazhdon. Dhe në përgjigje të çdo sulmi, unë nuk i hap sytë, por thjesht buzëqesh.

Në një moshë më të vjetër, më shumë barriera ndërtohen në kokë kur zgjedhni një partner. Bëhen kërkesa të tepruara dhe si rezultat i devijimit më të vogël nga plani, kandidati nuk e kalon testin.

Ne kemi prindër të rinj, gjë që është shumë e mirë

©Depositphotos.com, ©Depositphotos.com

Kur bashkëshortët janë 20 vjeç, dhe prindërit e tyre janë 45, këta të fundit kanë të gjitha shanset për të parë dasmën e nipërve dhe mbesave të tyre, madje edhe lindjen e stërnipave të tyre. Gjyshërit e tillë janë plot forcë, energji dhe guxim për të eksploruar botën me brezin e ri. Kështu ndodhi me ne: burri im dhe unë kemi prindër të rinj të cilët nuk janë vetëm të gatshëm të kalojnë kohë me nipërit e mbesat e tyre, por dëshirojnë shumë ta bëjnë.

Prindërit e atyre çifteve që martohen në moshën +40 vjeç mund të kenë tashmë probleme shëndetësore, dhe në përgjithësi, forca, energjia dhe më e rëndësishmja, durimi mund të mos jetë i mjaftueshëm për nipërit e mbesat në këtë moshë.

Për shembull, kohët e fundit kam hasur në komentin e mëposhtëm në internet: “Kur bashkëshortët e moshës mesatare kanë fëmijë, ekziston një rrezik i madh për të rënë në të njëjtin “sanduiç” kur duhet të kujdeseni për të vegjlit, edhe për të moshuarit, dhe ju nuk jeni më ato lozonjarë të gjallë si në rininë tuaj. Dhe disa vjet me shakullinë mund të dëmtojnë shumë shëndetin.”

/shkollaesuksesit.com

Subscribe kanalin tonë në Youtube për të mos humbur asnjë video të re