Një herë në një qytet, jetonte një burrë që ishte i martuar me një grua shumë të bukur. Të gjithë në qytet do ta komplimentonin për bukurinë e gruas së tij.
Duke parë këtë gruaja ndjehej krenare dhe e lumtur. Të dy filluan të jetonin një jetë të lumtur bashkëshortore.
Pas disa vitesh, gruaja u prek nga një sëmundje e rrallë e lëkurës. Ata u konsultuan me çdo mjek, por askush nuk ishte në gjendje ta trajtonte sëmundjen e saj.
Kur gruaja e kuptoi këtë për shkak të sëmundjes ajo do të humbasë bukurinë e saj me kalimin e kohës. Ajo u frikësua se do të humbiste dashurinë për burrin e saj pasi nuk do të dukej më e bukur.
Burri u përpoq ta qetësonte çdo ditë, por ajo qëndronte e trishtuar dhe filloi të shmangte të qenit përballë të shoqit.
Por një ditë, burri shkoi jashtë qytetit për disa punë. Ndërsa kthehej në qytet, ai u përfshi me një aksident. Në atë aksident ai humbi të dy sytë.
Gruaja u ndje shumë keq, por me kalimin e kohës ata të dy mësuan të bënin një jetë normale. Ajo nuk do ta shmangte më burrin e saj dhe do të qëndronte pranë tij dhe do ta ndihmonte në rutinën dhe punën e tij.
Vitet kaluan dhe bukuria e gruas u shua. Ajo nuk mund ta shihte më veten në pasqyrë, por megjithatë do të qëndronte me burrin e saj pa menduar për gjendjen e saj.
Një ditë, gruaja u ndaj nga jeta dhe burri mbeti vetëm. Ai e donte shumë gruan e saj dhe nuk donte të jetonte më në atë vend. Kështu, pasi mbaroi përgjegjësitë e tij për të kryer funeralin, u përgatit të largohej nga qyteti.
Pak para se të largohej, një fqinj i erdhi dhe i tha: “A do të mund të jetoni vetëm? Për gjithë këto vite gruaja jote ka qëndruar pranë teje, por tani je krejt vetëm… A do të mund të lëvizësh pa ndihmën e askujt?”
Burri u përgjigj: “Shoku im, unë nuk jam i verbër. Thjesht bëra sikur isha i verbër, sepse nëse gruaja ime do ta dinte se mund ta shihja atë në gjendjen e saj më të keqe, atëherë ajo ndjenjë do të kishte lënë më e lënduar.
Ajo tashmë kishte aq shumë dhimbje dhe unë nuk doja ta shihja më me dhimbje. Kjo është arsyeja pse u shtira si i verbër për kaq shumë vite. Ajo ishte një grua shumë e mirë dhe doja që ajo të ishte e lumtur.”
Mësimi:
Nganjëherë për hir të dashurisë dhe harmonisë në familjen duhet të mbyllim njërin sy, në mos të dy, për të metat apo defektet e tjetrit.
Marrëdhënia nuk ka të bëjë vetëm me pamjen, por me dashurinë dhe kujdesin që dy persona kanë për njëri-tjetrin.
/shkollaesuksesit.com
