Në një rubrikë të re për gazetën izraelite Haaretz, gazetari i njohur Gideon Levy shkroi për numrin e madh të foshnjave të vrarë gjatë konfliktit midis Izraelit dhe grupit palestinez Hamas.
“Dyqind e gjashtëdhjetë emra foshnjash mosha e të cilëve ishte 0; emrat e foshnjave që nuk e panë ditëlindjen e tyre të parë dhe as nuk do të festojnë ndonjë gjë tjetër. Këtu janë disa nga emrat e tyre: Abdul Jawad Hussu, Abdul Khaleq Baba, Abdul Rahim Awad , Abdul Rauf al- Fara, Murad Abu Saifan, Nabil al-Eidi, Najwa Radwan, Nisreen al-Najar, Oday al-Sulltan, Zeyd al-Bahbani, Zeyn al-Jarusha, Zeyne Shatat. Çfarë ëndrrash kishin prindërit e tyre për ta, edhe për qindra emra një dhe dy vjeç; tre ose katër vjeç; fëmijë që ishin pesë, gjashtë, shtatë ose tetë vjeç, deri te të rinjtë që ishin 17 vjeç kur vdiqën.
Mijëra emra, njëri pas tjetrit, nga 11.500 fëmijët e vrarë nga Forcat e Armatosura të Izraelit në Gaza gjatë katër muajve të fundit. Lista rrjedh si titrat në fund të një filmi të gjatë, një melodi e trishtuar në sfond. Rrjeti Al-Jazeera publikoi një listë me emra që njihte gjatë fundjavës, gjithsej gjysma e 11,500 të vrarëve, sipas Ministrisë së Shëndetësisë. Një fëmijë vritet çdo 15 minuta, një në çdo 100 fëmijë në Gaza.
Rreth tyre mbetën fëmijë që dëshmuan vdekjen e të dashurve të tyre, prindër që varrosën foshnjat e tyre, njerëz që nxorrën trupa nga zjarri dhe rrënojat, mijëra fëmijë me aftësi të kufizuara dhe dhjetëra mijëra të tronditur përgjithmonë. Sipas OKB-së, 10.000 fëmijë kanë humbur të dy prindërit në këtë luftë, luftë në të cilën dy nëna vdesin çdo orë.
Asnjë shpjegim, justifikim apo justifikim nuk mund ta mbulojë këtë tmerr. Do të ishte më mirë që makina e propagandës izraelite të mos reagonte. Nuk ka histori për ‘Hamasi është përgjegjës për gjithçka’ dhe nuk ka justifikime për të sugjeruar se Hamasi fshihet mes civilëve. Tmerri i këtyre përmasave nuk ka shpjegim tjetër veç ekzistencës së një ushtrie dhe një qeverie që nuk ka kufij të përcaktuar me ligj apo moral.
Mendoni për ato foshnjat, që vdiqën në djep dhe pelena, fëmijët që u përpoqën të shpëtonin por më kot. Mbyllni sytë për një moment dhe imagjinoni 10,000 trupa të vegjël të shtrirë krah për krah; hapini ato dhe shihni varreza masive, dhomat e mbipopulluara të urgjencës, ambulancat që derdhin gjithnjë e më shumë fëmijë duke u sjellë, pa dyshim nëse janë të vdekur apo të gjallë.
Po ndodh, edhe tani, pak më shumë se një orë me makinë nga Tel Avivi. Ajo po ndodh pa mbulim në Izrael, pa ndonjë diskutim publik për fushatën e dhunshme që Izraeli i ka lejuar vetes të udhëheqë në Gaza këtë herë, më shumë se kurrë më parë. Gjithashtu ndodh pa menduar askush në Izrael se çfarë do të ndodhë nga kjo vrasje masive, çfarë mund të përfitojë Izraeli prej saj dhe çfarë çmimi do të paguajë.
Klishetë janë të konsumuara dhe patetike: ‘Ata e filluan’, ‘nuk ka zgjidhje’, ‘çfarë do të donit të bënim?’, ‘IDF po bën gjithçka që mundet për të shmangur vrasjen e njerëzve të pafajshëm’.
Ndërkohë, Izraeli po zhduk breza në Gaza dhe ushtarët e tij po vrasin fëmijë në një numër që rivalizojnë luftërat më brutale. Kjo nuk do të harrohet dhe nuk mund të harrohet. Si mund të harrojë një komb ata që vranë fëmijët e tij në një mënyrë të tillë? Si mund të heshtin njerëzit me ndërgjegje në mbarë botën përballë vrasjeve të tilla masive të fëmijëve?”, shkruan ndër të tjera Gideon Levy. //
