Ishte pothuajse ora tetë e mbrëmjes së 11 dhjetorit 1981 dhe vrasësi serial, Stephen Morin po qarkullonte i lirë në San Antonio, SHBA. Helikopterët kontrollonin qytetin nga ajri dhe policia rrugët, teksa paralajmëronte banorët të qëndronin brenda dhe të mbyllnin dyert.
Burri dyshohej për vrasjen, torturimin dhe, në disa raste, përdhunimin e më shumë se 30 grave në 9 ose 10 shtete. Shumica e banorëve tanimë ishin të panikosur dhe të vetëdijshëm se një vrasës serial mjaft i rrezikshëm lëvizte i lirë pranë tyre.
Por paralajmërimi nuk ishte dëgjuar nga të gjithë. Një grua u rrëmbye nga vrasësi serial, teksa dilte nga një supermarket. Nën kërcënimin e armës ai e udhëzoi të sillej siç vrasësi dëshironte, në të kundërt do e vriste.
Momenti i rrëmbimit dhe telefonata me bashkëshortin
Gruaja mësoi për rrezikun që i kanosej përmes një gazete që lexoi në supermarket, fatkeqësisht, vetëm disa momente para rrëmbimit.
Margy Palm ishte e vetme, ndërsa autori e kishte vëzhguar dhe kishte pritur që të dilte. Sapo ajo doli jashtë supermarketit, ai iu afrua dhe i kërkoi me mirësjellje t’i ofronte gazetën që ajo mbante në dore.
Gruaja njohu vrasësin, por nuk i tha asgjë të vetmit person që kishte pranë, punonjësit të supermarketit, kjo pasi kishte frikë se të dy do të vdisnin në atë moment.
Më tej, ndodhej një kabinë telefonike dhe krimineli, Stephen Morin e detyroi atë të telefononte burrin e saj dhe t’i thoshte se do të vonohej për shkak të blerjeve për Krishtlindje.
Burri i saj ishte në mëdyshje, por mendoi se gjithçka ishte për shkak të stresit të festave. Më vonë atë natë, kur gruaja e tij nuk po kthehej në shtëpi, ai njoftoi policinë.
Lëvizja që e shpëtoi
Gruaja 30-vjeçare dukej si viktima e tij e radhës, krejtësisht e ngjashme me të tjerat. E re, bjonde dhe e bukur. Ajo kishte një familje dhe dukej se nuk kishte luftuar për asgjë në jetën e saj. Vrasësi, megjithatë, siç thotë ajo në intervistën e saj për “Vanity Fair”, kujdesej më shumë për muzikën që do të dëgjonin, sesa për policinë që e kërkonte. Ai e informoi atë se të dy do të vdisnin atë ditë, me shumë gjasa në një shkëmbim zjarri me policinë.
Siç rrëfeu, ajo mbylli sytë për t’u qetësuar dhe më pas ndjeu se kishte gjetur zgjidhjen e problemit të saj. Ajo e kuptoi se burri që po e kërcënonte nuk ishte armiku i saj dhe se ajo ishte atje për një arsye.
“Nuk kisha më frikë prej tij dhe nuk e urreja më. Fillova të lutem për të me zë të lartë. Ai u befasua dhe tha se gjeti një besimtare të denjë”.
Pak më vonë gruaja, e cila është gjithashtu nënë e dy fëmijëve, u përpoq të dëbonte shpirtrat e këqij nga ai dhe makina e saj, dhe më pas Morin i tha asaj se nuk donte ta lëndonte.
“Nuk dua të të lëndoj, por nuk di si të të lë të shkosh”.
Bashkëshorti i Margy Palm tha se ndërsa ai vetë nuk është një person që beson te shpirtrat, ndoshta kjo ishte lëvizja që shpëtoi gruan e tij.
Fundi i “aventurës”
Gjatë gjithë “udhëtimit” të tyre gruaja u përpoq të fliste me dhunuesin për kuptimin e faljes dhe sesi të gjithë e meritojnë atë. Ai për pak kohë nuk dukej i bindur, por çuditërisht i rrëfeu gruas për jetën e tij personale. Djalin që e kishte braktisur, por e donte. Krimet që kishte bërë herë pas here. Nëna e tij që mungonte dhe e kufizoi në shkollë, abuzimi, vëllai i tij, burgu dhe fakti që çdo gjë që bënte fajësohej gjithmonë tek të tjerët. Ai pranoi se urrente veten dhe i kërkoi falje asaj që foli keq më herët.
Një orë më vonë ai i tha asaj se tani e kuptonte se çfarë po i thoshte. Pak para se të ndalonte në një stacion shërbimi makinash dhe ta lironte, ajo e dëgjoi duke i kërkuar falje Perëndisë: “Zot, më fal për atë që kam bërë. Te lutem me fal. Unë dua të shkoj në Parajsë”.
Kur ata ndaluan, ai nxori plumbat nga arma e tij, ngriti duart dhe tha: “Nuk do të vras më.”
Ai e nxiti atë të fliste me Kenneth Copeland, një televangjelist me ndikim të madh mes besimtarëve dhe shumë ndjekësve. Çuditërisht, Stephen Morin e dëgjoi atë. Ai e la në parkingun ku kishin ndaluar dhe mori autobusin për të vizituar televangjelistin në zyrën e tij.
Ai i kërkoi ta shoqëronte, por ajo i kujtoi se kishte dy fëmijë që e prisnin. Si askënd më parë, vrasësi e përqafoi, e puthi dhe i dhuroi një vath me kryq. Ai hipi në autobus dhe e ndoqi me sy, duke e përshëndetur derisa ajo u largua.
Ajo hipi në makinë duke shpërthyer në lot.
“Ndjeva se diçka e mrekullueshme i kishte ndodhur. Unë e pashë ndryshimin,” tha ajo.
Megjithatë, kur autoritetet i thanë asaj se një vath i tillë u jepej gjithmonë viktimave të tij para se ai t’i vriste ato, ajo u tmerrua edhe më shumë.
Miqësia me rrëmbyesin e saj
E vërteta në lidhje me përvojën e Palm-it, siç e ka zbuluar ajo vitet e fundit, ndërsa zbuloi traumën me vajzën dhe terapistin e saj, nuk është e pastër apo e parashikueshme. Është më shumë historia e një të mbijetuari sesa një krimineli me trauma të rënda psikologjike që nisën në fëmijëri.
Pas arrestimit të Morin më 12 dhjetor 1981, Palm u përpoq të rifillonte jetën e saj normale, por ndodhi diçka e papritur. Autori filloi ta telefononte, t’i shkruante dhe madje t’i dërgonte letra për Krishtlindje nga burgu.
Ai ndihej aq i afërt me të, saqë miqësinë ia kishte komunikuar nënës dhe motrës së saj, duke i ftuar të gjithë për vizita të rregullta. Margy Palm e vizitoi atë në burg rreth 15 herë dhe bëri udhëtimin e gjatë për ta parë në dënimin e vdekjes një ditë para ekzekutimit të tij.
“U bëra mik me një vrasës serial”, thotë ajo.
Dënimi me vdekje dhe biseda e fundit
Morin u akuzua për vrasjet e Carrie Marie Scott dhe Janna Bruce, pasi kishte prova të konsiderueshme për të mbështetur fajin e tij në ato raste. Pasi hoqi dorë nga apelimi i vendimit dhe u deklarua fajtor, ai u dënua me vdekje në shkurt të vitit 1984.
Në total, Stephen Morin u hetua për 48 vrasje të dhunshme të kryera në shtete të Utah, Kolorado, Nevada, Uashington, Idaho, Indiana, Misuri, Pensilvani, Teksas, Nju Jork dhe Kaliforni. Vetëm në Nevada, ai u hetua për përfshirje në 8 vrasje.
Ai u ekzekutua me një injeksion vdekjeprurës pak pas mesnatës së 13 marsit 1985.
Siç kujton Palm një ditë para ekzekutimit të tij, kur ajo e vizitoi për herë të fundit, ai ishte i lumtur.“Jam gati të shkoj. Unë do të jem me Zotin tani’, i kishte thënë.//
