Një i ri i përkëdhelur gjithmonë nga babai i tij i pasur, do të diplomohej javën tjetër.
Pak javë përpara ai pa një makinë sportive shumë të bukur në një sallë ekspozite dhe dëshironte ta merrte si dhuratë diplomimi nga babai i tij.
Ditën që e pa atë makinë në showroom, para se të kthehej në shtëpi hyri brenda dhe mori detajet e tregtarit dhe makinës. Ai i dha disa shenja babait të tij se donte atë makinë në ditën e diplomimit.
I riu ishte vërtet i emocionuar pasi priste që babai i tij t’i dhuronte atë makinë, sepse ai gjithmonë merrte gjithçka që dëshironte nga babai i tij.
Më në fund erdhi dita e diplomimit. Babai i tij e thirri në zyrën e tij dhe i kërkoi të ulet. Babai u ngrit dhe solli një dhuratë të mbështjellë bukur. Babai ia dha atë dhuratë duke i thënë se sa krenar ishte që kishte një djalë kaq të mirë dhe sa shumë e donte.
I riu me shumë gëzim hapi kutinë, duke shpresuar të shihte çelësin e makinës sportive brenda saj, por ajo që mori ishte një Libër. Ai u zhgënjye dhe u zemërua shumë kur pa vetëm një libër dhe jo çelësa për makinën sportive.
I zemëruar ngriti zërin dhe i tha babait të tij: “Me gjithë ato para që ke më solle vetëm këtë?” dhe doli me forcë nga shtëpia, duke lënë librin pas.
I riu u zemërua aq shumë sa u largua nga shtëpia e të atit pa pritur as përgjigjen e babait dhe vendosi të mos kthehej më.
Kaluan shumë vite dhe i riu u bë një biznesmen i suksesshëm ashtu si babai i tij. Ai nuk e kishte parë babanë e tij që nga dita e diplomimit.
Një ditë ai mori një telegram se babai i tij ka ndërruar jetë dhe ia dhuroi të gjithë pasurinë e tij për të cilën duhej të shkonte atje dhe të kujdesej për gjërat që kishte lënë i ati.
Kur arriti në shtëpinë e babait të tij, ndjeu trishtim dhe keqardhje të mbushur që e mbushën zemrën e tij. Ai shkoi për të studiuar kur foli për herë të fundit me të atin. Atje ai filloi të kërkonte gjëra për të renditur.
Në një nga sirtarët ai gjeti të njëjtin libër që i kishte dhënë i ati në ditën e diplomimit. Të gjitha kujtimet e tij u kthyen menjëherë. Ai u ul në të njëjtën karrige dhe me lot që i rridhnin në fytyrë, hapi librin dhe filloi të kthente faqet.
Pasi ktheu disa faqe ai gjeti një vrimë në mes të librit me çelësin e makinës me etiketë në të. Në atë etiketë shkruhej…
“Me dashuri për djalin tim të çmuar, i cili më bëri kaq krenar…”
Shumë herë në jetë ne paragjykojmë njerëzit që takojmë dhe gjërat që i përjetojmë në jetë sepse nuk janë të paketuara siç presim që të jenë për shkak të kësaj ne bëjmë zgjedhje drastike bazuar në keqkuptime.
Në kohë zemërimi, duhet të ndalemi për një moment dhe të mendojmë përpara se të bëjmë ndonjë gjykim të ashpër për një person ose një situatë. Më e rëndësishmja, ne duhet të mësojmë të falim përpara se të jetë tepër vonë.
/shkollaesuksesit.com
