Në qytet jetonte një piktor shumë i njohur, ai shquhej për punën dhe natyrën e tij të qetë.
Ai kishte një praktikant që jetonte me të dhe mësonte pikturë.
Një ditë një zonjë e pasur e vizitoi atë me qenin e saj dhe i kërkoi të pikturonte një portret të saj me qenin.
Piktori pranoi.
Pas një jave punë intensive, u përfundua portreti i zonjës së pasur. Të nesërmen, zonja erdhi për të marrë portretin e saj, e shoqëruar sigurisht edhe me qenin i saj.
Piktori zbuloi portretin dhe priti përgjigjen e saj.
Zonja shikoi pikturën dhe më pas shikoi qenin e saj dhe tha: “Ju keni bërë një pikturë absolutisht të kotë, madje as qeni im nuk po i kushton vëmendje.
Erdha këtu sepse dëgjova lavdërime të mëdha për punën tënde, por gjithçka ishte e gabuar. Unë nuk do t’ju jap para për këtë pikturë.”
Duke thënë këtë, ajo ishte gati të largohej.
Pikërisht në këtë moment, piktori e ndaloi dhe i tha: “Madam, nëse nuk ju pëlqen piktura, ju lutem ejani nesër në mëngjes, deri atëherë do të korrigjoj gabimin tim. Jam i sigurt që nesër, jo vetëm ty, edhe qenit tuaj do t’i pëlqejë piktura ime.”
Të nesërmen, Zonja erdhi përsëri me qenin e saj.
Këtë herë, sapo zonja iu afrua pikturës me qenin e saj, qeni i saj filloi ta lëpijë atë pikturë.
Duke parë këtë, zonja e moshuar mendoi se qenit të saj i pëlqente shumë piktura dhe ishte e lumtur që e pa këtë. Ajo pagoi paratë mbi vlerën që i kërkoi piktori dhe u largua e gëzuar me pikturën.
Kur praktikanti e pa këtë, u bë kureshtar dhe e pyeti piktorin: “Dje qeni nuk po shikonte fare pikturën dhe sot qeni po e lëpinte. Si është e mundur kjo mjeshtër?”
Piktori buzëqeshi dhe u përgjigj: “Kisha fërkuar një copë mish në skajin e poshtëm të pikturës gjatë natës, për shkak të erës së mishit qeni filloi ta lëpijë”.
/shkollaesuksesit.com
