Disa gjëra janë interesante vetëm kur jetohen, të tjera vetëm kur imagjinohen.
Shoqëria moderne po vazhdon njëkohësisht të bëhet jomikpritëse për të moshuarit dhe të shumëfishojë numrin e tyre duke ua zgjatur jetën.
Kur dialogu është zgjidhja e fundit, situata tashmë është e pashpresë.
Kombet ose individët – me përjashtime të rralla – sillen me dinjitet vetëm kur rrethanat nuk lejojnë asgjë tjetër.
Njeriu mbyll sytë para problemeve reale, ashtu siç bën komentuesi përpara vështirësive reale të tekstit.
Njeriu modern e ka burgosur veten në autonominë e tij, i shurdhër ndaj tingullit misterioz të valës që rreh kundër vetmisë sonë.
Shkrimtari që nuk i ka torturuar fjalitë e tij torturon lexuesin e tij.
Nuk kam mall për një natyrë të virgjër, një natyrë pa gjurmën fisnikëruese të fshatarit dhe pa pallatin që kurorëzon kodrën. Por për një natyrë të shpëtuar nga industrializmi plebeian dhe manipulimi i pandershëm.
Etika duhet të jetë estetika e sjelljes.
Kur tek ne zgjohet dëshira për vende të tjera, shekuj të tjerë, nuk është në të vërtetë në këtë apo atë kohë, në këtë apo atë vend ku dëshirojmë të jetojmë, por në vetë frazat e shkrimtarit që dinte t’i fliste, të atij vendi apo të asaj kohe.
Të thuash se liria përbëhet nga diçka tjetër përveçse të bëjmë atë që duam është një gënjeshtër. Nga ana tjetër, që është e duhura të kufizohet liria është një fakt i qartë.
Por mashtrimi fillon kur ata kërkojnë të identifikojnë lirinë me kufizimet që i imponojnë.
Toleranca konsiston në një vendim të vendosur për t’i lejuar ata të fyejnë gjithçka që ne kërkojmë të duam dhe respektojmë, për sa kohë që ato nuk kërcënojnë komoditetet tona materiale. Njeriu modern, liberal, demokratik, përparimtar, përderisa nuk i shkelin kallot, do t’i lërë t’i degradojnë shpirtin.
Një postulat bazë i demokracisë: ligji është ndërgjegjja e qytetarit.
Gjëja më e madhe që mund të aspirojë një njeri që njeh veten është të jetë sa më pak i neveritshëm i mundshëm.
Sot në botë ka më pak individë ambiciozë sesa individë që besojnë se janë moralisht të detyruar të jenë ambiciozë.
Çdo jokonformist e di, në thellësi të shpirtit të tij, se vendi që kotësia e tij refuzon është pikërisht i njëjti vend që i ka caktuar natyra e tij.
Detyrat ose kënaqësitë, objektet ose personat: mjafton t’i zhvendosësh nga vendi i varur që i takon secilit për t’i kthyer në asgjë.
Në fund të shekullit të kaluar ekzistonte vetëm një “art pa stil”; në gjysmën e dytë të këtij shekulli ka vetëm një stil pa art.
Biografët e një shkrimtari priren ta eliminojnë personin në mënyrë që të merren me jetën e tij të parëndësishme.
Veprimi i plaçkitjes së mallit të një individi quhet grabitje, kur një individ tjetër bën plaçkitjen. Dhe quhet drejtësi sociale, kur atë e grabit një ent i tërë kolektiv.
Zoti është e vërteta e të gjitha iluzioneve.
Kapriçot e pasioneve të tij ndoshta e shpëtojnë njeriun nga katastrofa drejt së cilës ai është nisur nga automatizmat e inteligjencës së tij.
Ne nuk mund t’i vendosim kushte jetës dhe as të marrim gjithçka që ajo jep.
Të jesh autentikisht modern është, në çdo shekull, një shenjë mediokriteti.
Doktrinat që kërkojnë të lëkundin turmat duhet të fshehin, në mënyrë të turpshme, arbitraritetin e pashmangshëm të postulateve të tyre dhe pasigurinë e pashmangshme të përfundimeve të tyre.
Ata që profetizojnë më shumë sesa cikle të pacaktuara të rënies dhe ngjitjes, po fshehin një produkt të dyshimtë që duan ta shesin me para.
Individualizmi fetar e harron fqinjin; komunitarizmi harron Zotin. Gabimi më serioz është gjithmonë ky i fundit.
Zbulesa është vlera që papritmas mbivendoset në një ngjarje psikologjike.
Kapitalizmi është i neveritshëm sepse arrin atë prosperitet të neveritshëm të premtuar më kot nga socializmi që e urren.
Mendimtarët bashkëkohorë ndryshojnë mes njëri-tjetrit në të njëjtën mënyrë si hotelet ndërkombëtare, struktura uniforme e të cilëve është stolisur sipërfaqësisht me motive indigjene. Kur, në të vërtetë, e vetmja gjë interesante është lokalizmi mendor që shprehet në një fjalor kozmopolit.
Koha modifikon topografinë e bindjeve tona.
Konfuzioni është rezultat normal i një dialogu. Përveç rasteve kur e shpik një autor i vetëm.
Kur arsyeja merr arratinë për t’i shpëtuar historisë, nuk është në absolutizëm ku ajo zbret, por në modën e ditës.
Një gjest, vetëm një gjest, mjafton ndonjëherë për të justifikuar ekzistencën e botës.
Është më e lehtë të falësh përparimtarin për përparimin sesa për besimin e tij.
Le të përpiqemi, ndërsa rritemi, të marrim qëndrime që adoleshenca jonë do t’i kishte miratuar dhe të kemi ide që nuk do t’i kuptonte.
Idetë e çmendura janë të pavdekshme. Çdo brez i ri i shpik ato përsëri.
Synimi për të dialoguar, sot, presupozon synimin për të tradhtuar.
Qytetërimi modern rekruton automatikisht këdo që lëviz.
Shkrimtari nuk mund të krenohet me sukseset që arrin, por me gabimet që shmang.
Unë nuk jam një intelektual modern jokonformist, por një fshatar i indinjuar mesjetar.
Më ogurziu ndër perversitetet moderne është turpi për t’u dukur naiv nëse nuk flirtojmë me të keqen.
Tre armiqtë e njeriut janë: djalli, shteti dhe teknologjia.
Prishja e qytetërimit modern vihet në dyshim vetëm në një vend të pazhvilluar.
Ato mëkate që skandalizojnë publikun janë më pak të rënda se ato që ai toleron.
Spektakli më i neveritshëm dhe më grotesk është ai i epërsisë së një profesori të gjallë ndaj një gjeniu të vdekur.
/shkollaesuksesit.com
