Autoritetet greke premtuan një ambulancë të martën pasi një zjarr përfshiu kampin e refugjatëve Moria në Lesbos, kampi më i madh i tillë në Evropë. Por nuk ka asnjë shenjë ndihme. “Ajo pak që kisha u përpi nga zjarri”, thotë Patrick, 42 vjeç, nga Angola.
“Qeveria duhet të na ndihmojë tani. Ata duhet të na transferojnë në Athinë, Gjermani ose ndonjë vend tjetër në Evropë,” tha ai. Ai ishte në Moria për gati një vit dhe ishte si për dreq.
Patrick është i bindur se vendosja e çadrave të reja për rreth 13,000 njerëz në Lesbos nuk është zgjidhja. “Pas dy javësh, e njëjta gjë do të ndodhë. Do të ndizet një zjarr përsëri. ”
Fakti që zjarri shpërtheu në disa vende në të njëjtën kohë tregon se ai ishte i qçllimshçm. Autoritetet greke janë të bindur se emigrantët e bënë atë. Në kushte të dëshpëruara, katër deri në pesë herë më shumë njerëz jetonin në kamp sesa ishte kapaciteti dhe një valç infektimi COVID shpërtheu kohët e fundit.
Disa metra larg janë autobusët e blinduar të policisë. Pas tyre, mijëra njerëz po kërkojnë një hije për t’u strehuar nga dielli i mesditës. Eshtë akoma mbi 30 gradë këtu çdo ditë. Disa kanë çadra të dhëna atyre nga OJQ-të, të tjerët kanë bërë strehë nga bambuja dhe gjethet.
Dy të rinj po luajnë volejboll. Uji po derdhet nga një çorape e shpuar, njerëzit po presin në radhë për të mbushur shishet plastike. Pa tualete. Vullnetarët dhe shërbimet greke të paktën furnizojnç me ujë të pijshëm, por vështirë se ka ndonjë ushqim. “Një pako biskota është gjithçka që hëngra sot,” thotë dëshpërimisht njç i ri afgan.
“Ushtria vjen në 2:30 pasdite dhe sjell ushqim,” na thotë një vullnetar. Por, thotë ai, kjo nuk është e mjaftueshme për të gjithë. “Dhe nuk është e mjaftueshme për të ngrënë një herë në ditë.” Pretendohet se ajo ndan ushqim “me mik” në parkingun aty pranë të një supermarketi.
Nuk është e lehtë as për vullnetarët. Në mars, popullata lokale ishte e dhunshme ndaj përfaqësuesve të organizatave joqeveritare dhe gazetarëve, dhe shumë u larguan nga Lesbosi. Autoritetet kohët e fundit mbyllën ambulancën Kovid-Ljekara jo shumë larg kampit dhe lëshuan një gjobë prej 35,000 eurosh sepse pretendohej se ajo ishte e paligjshme në njç tokë tregtare.
“Njerëzit kanë më shumë nevojë për ne tani,” thotë Faris al-Jaçad i Mjekëve pa Kufij, i cili rihapi klinikën. “Njerëzit janë shpërndarë kudo. Vullnetarët tanë shkojnë përreth dhe u shpjegojnë atyre se klinika është e hapur. ”
Eric Markart, eurodeputet i Gjelbërve gjermanë, thotç se nuk ka kuptim armiqësia e hapur të vendasve ndaj refugjatëve dhe vullnetarëve, e kujton: “Më kujtohet mirë në 2015 kur popullata këtu ishte e gatshme të ndihmonte”.
Por, thotë politikani, Bashkimi Evropian dështoi plotësisht kur ishte e nevojshme të krijohej një strehim i mirë, të organizohej një shkollë për fëmijët refugjatë ose të parandaloheshin zjarret.
“Ne i kemi bërë këta njerëz viktima në kufirin e jashtëm të BE.”
Markart mendon se ndërtimi i një kampi të ri do të rinovonte të njëjtin problem. “Së pari duhet të fitojmë kohë në mënyrë që njerëzit të mos vuajnë. Në ndërkohë, ne duhet të gjejmë zgjidhje politike të bazuara në analizë që tregon se kampe të mbushur me njerëz në kufijtë e jashtëm gjithmonë çojnë në katastrofa. ”
Politikani i gjelbër ofron një zgjidhje origjinale: “Shumë kryqëzorë qëndrojnë bosh për muaj të tërë… Qysh nesër, mund të kemi mijëra dhoma në të cilat ekziston mundësia e karantinës “.
Tani për tani, disa zgjidhje mund të shihen vetëm për 400 të mitur që udhëtuan pa prindër ose kujdestarë. Ata tashmë janë në territorin grek dhe duhet të transferohen kryesisht në Gjermani dhe Francë. Ata ishin ende të pastrehë në Lesbos.
