Nga Pragya Tiwari
India është një triumf i imagjinatës: kultura të shumta, gjuhë dhe botëkuptime, shpesh në kundërshtim me njëra-tjetrën, të lidhura lirshëm nga një kushtetutë që krijon të drejta të barabarta dhe vlera të përbashkëta për një popullsi tepër të larmishme.
Një nga këto vlera është sekularizmi, i cili konsiderohet si një parim qendror kushtetues pavarësisht marrëdhënies midis hindusëve dhe muslimanëve, dy komunitetet më të mëdha fetare në Indi, të cilat historikisht janë testuar nga fërkimet dhe dhuna.
Në kohët e fundit, megjithatë, ky parim është shkaktuar nga një rritje e paparë e Islamofobisë.
Ngritja e Partisë qeverisëse Bharatiya Janata (BJP), e rrënjosur në një ideologji sociopolitike që e sheh Indinë si një shtet Hindu, ka çuar në margjinalizimin e muslimanëve përmes aktivizmit në terren, propagandës në internet dhe politikëbërjes në nivelet më të larta.
E fundit në një seri politikash që heq të drejtat është një ligj që penalizon të ashtuquajturën “Dashuria e xhihadit”. Këtë muaj, shteti më i madh i Indisë, Uttar Pradesh, i drejtuar nga BJP, ka lëshuar një dekret për këtë qëllim dhe katër shtete të tjera ka të ngjarë të ndjekin shembullin.
Asnjë dëshmi e konspiracionit
“Xhihadi i dashurisë” është një term i përdorur nga e drejta politike dhe fetare për të përshkruar një fenomen të pretenduar ku muslimanët joshin gratë e besimit hindu, në çdo mënyrë, për t’u martuar me ta dhe konvertuar në Islam. Propagandistët e krahut të djathtë pretendojnë se kjo dallavere e organizuar është e rrënjosur në një komplot të përhapur.
Sidoqoftë, hetimet e njëpasnjëshme nuk kanë arritur të gjejnë prova se një komplot i tillë ekziston dhe qeveria qendrore ka pranuar që termi nuk ka një përkufizim të besueshëm. Për më tepër, jo vetëm që të gjitha krimet aktuale që mund të kryhen në këtë drejtim, të tilla si konvertimi i detyruar në Islam ose martesa janë lidhur nën detyrim ose mashtrim, por dënohen sipas ligjeve ekzistuese, por fusha e gjerë e ligjit të propozuar shkon kundër të Kushtetutës indiane dhe precedentit të shëndoshë të gjykatës.
Cili, pra, është qëllimi prapa lobimit për një ligj të tillë të vetëm? Një mënyrë për t’iu përgjigjur kësaj pyetjeje është të shqyrtojmë premisat e saj dhe pasojat e mundshme.
Idetë e pastërtisë së gjakut shoqërohen me ideologji që kërkojnë të vendosin epërsinë e një komuniteti mbi tjetrin. Denigrimi i shtetësisë hebreje në vitet 1930 dhe martesat midis “arianëve” dhe hebrenjve, ishin baza për ligjet e Nurembergut.
Ligji i propozuara kundër “Xhihadit të dashurisë” duhet, në mënyrë të ngjashme, të vendoset në kontekstin e një ndryshimi në Ligjin për Shtetësinë (CAA), një ligj i diskutueshëm i miratuar vitin e kaluar që lejon shtetin të vërë në dyshim shtetësinë e muslimanëve indianë. Ndërsa ky ligj kërkonte të paraqiste muslimanët si “të huaj” në shtet, “Xhihadi i dashurisë” kërkon t’i tjetërsojë ata brenda shoqërisë indiane.
Reduktim për qytetarët e klasit të dytë
Premisa qendrore e ligjit të ri të propozuar denigron burrat muslimanë në veçanti dhe muslimanët në përgjithësi, si njerëz të pabesueshëm dhe të ligë – duke hedhur dyshime në psikologjinë e kombit. I zvogëlon ata në identitetin e tyre fetar, duke nënkuptuar se ata janë të përkushtuar, mbi të gjitha, në “luftë fetare”, edhe kur bëhet fjalë për diçka aq intime sa dashuria. Ai gjithashtu i redukton ata në qytetarë të klasit të dytë që nuk mund të marrin të mirëqenë të drejtën e jetës dhe lirisë të garantuar me Kushtetutë.
Sundimi i ligjit dhe qasja në drejtësi janë shumë të dobëta për klasat dhe komunitetet e shtypura. Muslimanët, të cilët gjithashtu shpesh janë të varfër, përbëjnë një numër disproporcionalisht të lartë të njerëzve në gjyq në burgjet indiane.
Vitin e kaluar, qeveria miratoi një ligj që penalizon divorcin e menjëhershëm midis muslimanëve. Megjithëse tërheqja e sanksioneve ligjore për këtë praktikë regresive ishte një hap i lavdërueshëm, u shprehën shqetësime serioze në lidhje me vendimin për ta penalizuar atë. Ankthi ishte i njëjtë si me ligjin që pritej në lidhje me “Xhihadin e dashurisë” – se ky me këtë ligj mund të abuzohej për të burgosur anëtarët e komunitetit me akuza të rreme.
Përbindëshi Frankenstein i “Xhihadit të dashurisë” tashmë ka ardhur në jetë më vete. Thashethemet dhe videot e rreme qarkullojnë në rrjetet sociale se gratë janë në shënjestër të burrave muslimanë, duke çuar në trazira dhe linçim. Kryeministri i Uttar Pradesh, Adityanath, ndërsa shpalli synimin e tij për të zbatuar ligjin kundër “Xhihadit të dashurisë”, duke thënë se burrat muslimanë fajtorë për këtë krim duhet të vriten.
Shpallja e burrave muslimanë si armiq të mundshëm promovon jo vetëm një plan ideologjik por edhe një politik. Krijimi i një armiku të përbashkët ndihmon në forcimin e bazës së votimit hindu, duke mbledhur votuesit rreth një çështjeje shumë emocionuese dhe duke i inkurajuar ata të votojnë nga feja dhe jo nga dikush tjetër, gjë që i jep BJP një avantazh ndaj partive të tjera gjatë zgjedhjeve shtetërore dhe kombëtare.
Forcimi i normave patriarkale
Pasoja e shtuar e këtij ligji, i krijuar për të shtyrë një plan politik dhe ideologjik, do të sjellë forcimin e mëtejshëm të normave patriarkale. Në pjesë të mëdha të Indisë, gratë vazhdojnë të luftojnë për liritë themelore dhe kanë pak akses në lidhje me arsimimin, punën, financat dhe martesën e tyre.
Nëse një grua guxon të kundërshtojë familjen dhe komunitetin e saj për të ushtruar të drejtën e saj për të zgjedhur një partner, ajo mund të përballet me kërcënime, dhunë, dhe ndonjëherë edhe me vdekje. Shpesh familjet e grave që ikin me burrat e tyre hedhin në gjyq çiftin në mënyrë që të shfrytëzojnë makineritë shtetërore për t’i ndarë ose për t’i bërë ata një shembull. Ligjet mbi “Xhihadin e dashurisë” do të përdoren si armë në këtë kontekst, por ka diçka edhe më tinëzare në lidhje me to.
Ideja e “Xhihadit të dashurisë” është e rrënjosur në një mënyrë të menduari që thotë se gratë janë pasuri e luajtshme dhe se pjesa e familjes i mbron ato nga mashtrimet. Në fjalimin e lartpërmendur, Adityanath përdori fjalët “nderi i vajzave dhe motrave tona”, duke iu referuar asaj që ai mendon se është në lojë.
Këmbëngulja se ekziston një komplot gjithashtu nënkupton që gratë janë naive dhe për këtë arsye nuk janë në gjendje të marrin vendime të arsyeshme për jetën e tyre. Në të kaluarën e afërt, “Xhihadi i dashurisë” është përdorur si një justifikim për të marrë telefonat celularë të grave dhe për të inkurajuar ata që marrin drejtësinë në duart e tyre dhe që veprojnë si polici morale dhe ngacmojnë çiftet. Kjo ide gjithashtu minon më tej të drejtën e grave për privatësi, duke krijuar një mekanizëm që vë në dyshim pëlqimin e tyre për martesë dhe konvertim.
Çdo shoqëri lufton me instiktet e errëta. Duke kthyer një gënjeshtër në një ligj, BJP u bën thirrje pikërisht këtyre instikteve që mund të shqyejnë lidhjen e brishtë kushtetuese që mban Indinë së bashku si një demokraci, pavarësisht nga gjithçka, dhe më tej të rrezikojë jetën e muslimanëve dhe grave indiane.
