Thuhet një histori se kur u dogj biblioteka e madhe e Aleksandrisë, kishte mbetur vetëm një libër i cili nuk u dogj. Një i varfër që dinte të lexonte pak, e pa atë libër dhe e mori me vete në shtëpinë e tij.
Në rripin e hollë të velinës së atij libri ishte shkruar – Sekreti i Gurit të Prekjes.
Zotëria lexoi brenda librit se – Guri i prekjes ishte një guralec i vogël që mund të kthente çdo metal të zakonshëm në ar të pastër.
Në libër shpjegohej se guri i prekjes ishte në brigjet e detit të zi, i shtrirë mes qindra mijëra guralecëve të tjera.
Sekreti për të gjetur gurin ishte: Guri i prekjes dukej si guralec, por do të ndihej i ngrohtë, ndërsa të gjithë guralecët e tjerë të zakonshëm do të ndjeheshin si të ftohtë.
Kur zotëria i varfër e lexoi këtë, ai vendosi të gjente atë gur prekjeje. Ai i shiti të gjitha gjërat e tij, bleu furnizime bazë dhe shkoi në detin e zi dhe fushoi në breg të detit.
Tani, ai filloi të testonte çdo guralec.
Burri mori një guralec u ndje i ftohtë dhe ishte gati të më hidhte mbrapa se kur mendoi se nëse vazhdonte të provonte guralecat dhe i hidhte përsëri atje, ai mund të merrte të njëjtin guralec përsëri qindra herë. Kështu, ai vendosi që sa herë që të zgjidhte një guralec dhe të ishte ftohtë, ta hidhte në det.
Njeriu kaloi një ditë të tërë duke testuar guralecat dhe asnjë prej tyre nuk ishte guri i prekjes. Njeriu vazhdoi, kapte një guralecë, ishte ftohtë, e hodhi në det.
Pastaj njeriu kaloi një javë, një muaj, një vit… kaluan tre vjet, por nuk e gjeti ende gurin e prekjes, por vazhdoi dhe në këtë mënyrë: Merrte një guralec, ishte i ftohtë, e hidhte në det, duke përsëritur të njëjtën gjë vit pas viti.
Por një mëngjes ai mori një guralec dhe ishte i ngrohtë.. dhe e hodhi në det sepse ishte krijuar zakoni t’i hidhte në det.
Forca e zakonit e bëri atë… edhe kur më në fund gjeti gurin e prekjes që kërkonte prej vitesh… e hodhi tutje.
Mësimi:
Në mënyrë të ngjashme në jetën tonë, besimi është si guri i prekjes. Shumë rrallë gjeni një person që është i ngrohtë, i dashur dhe tek i cili mund t’i besoni, por për shkak se gjatë gjithë jetës ne vazhdojmë të takohemi me njerëz që janë të ftohtë, ne priremi të humbasim edhe atë të cilit mund t’i besojmë, e që na fal ngrohtësinë e zemrës.
/shkollaesuksesit.com
