Një 19-vjeçar u qëllua pas një ndeshjeje basketbolli në shkollë të mesme një javë më parë në Beloit, Wisconsin, ndërsa tre adoleshentë u shtruan në spital të hënën e kaluar pas një të shtëna me armë zjarri përpara shkollës së mesme Chaparral në Las Vegas. Të martën, pesë vajza adoleshente u plagosën nga një armë zjarri përpara shkollës së mesme Rufus King në Milwaukee. Gjithashtu të martën, një nxënës u vra dhe një tjetër e shtënë ndodhi përpara Qendrës së Arsimit Jugor në Minneaopolis.
Vetëm në rastin e fundit janë arrestuar të dyshuarit – dy nxënës të asaj shkolle.
Në vitin shkollor 2021/2022. 141 të shtëna në kampus u regjistruan, më të shumtat në dhjetë vitet e fundit sipas organizatës Everytown for Gun Safety.
Problemet që i paraprinë pandemisë – të tilla si pabarazia dhe burimet e pamjaftueshme – janë përkeqësuar në pandemi, me gjysmën e mësuesve që thonë se duan të largohen ose të dalin në pension herët, sipas hulumtimit të fundit nga Shoqata Kombëtare e Arsimit.
Sistemi është i dobësuar
Kjo do të thotë se gjithnjë e më pak të rritur, dhe kjo prirje do të vazhdojë, shoqërohen me nxënës që mund të dallojnë shenjat e zhvillimit të sjelljes së dhunshme.
“Fëmijët po hyjnë në një sistem që është dobësuar rëndë,” tha Ron Avi Astor, një ekspert i dhunës në shkollë në UCLA.
“Do të shohim forma të ndryshme të dhunës së armatosur dhe dhunës në përgjithësi. Jemi në një situatë që vetëm do të përkeqësohet”, shtoi ai.
Astor tha se disa faktorë po shkaktojnë një rritje të dhunës, duke përfshirë pandeminë, një rritje të dhunës në përgjithësi dhe kolapsin e strukturave familjare.
E gjithë kjo ka krijuar një “tsunami” të problemeve të shëndetit mendor në shkolla, thotë Astor.
Problemet po rriten sepse mësuesit dhe menaxhmenti i shkollës nuk janë të pajisur mjaftueshëm për t’i përballuar ato.
Problemi nuk është domosdoshmërisht shumë pak financim, thotë Astor, por mungesa e kapitalit njerëzor – mësues, ekspertë dhe staf që mund të ndihmojnë në zgjidhjen e krizës së dhunës.
Më pak kontroll
Katherine Schweit, një agjente speciale e pensionuar e FBI-së dhe autore e librit “Stop the Killing”, botuar vitin e kaluar, tha se një tjetër faktor kyç në dhunën ishte ndërprerja e orareve të prindërimit.
Kjo do të thotë më pak mbikëqyrje dhe rutina më pak të parashikueshme për fëmijët, duke e bërë edhe më të vështirë për prindërit, mësuesit dhe të tjerët të dallojnë shenjat paralajmëruese.
“Një nga gjërat në të cilat fokusohemi kur flasim për parandalimin e të shtënave është një ndryshim në rutinën e dikujt që mund të na tregojë se një person është në rrugën e dhunës,” tha Schweit.
“Por kush ka një rutinë këto ditë? Askush”, shtoi ajo.
Posedimi i armëve është një faktor tjetër, vëren Jillian Peterson, profesoreshë e kriminologjisë në Universitetin Hamline dhe bashkë-krijuese e një qendre kërkimore për studimin e dhunës.
Vitin e kaluar, çdo muaj u vendos një rekord i ri për sa i përket shitjeve të armëve. Peterson thotë se shumë nga këto armë nuk ofrohen nga fëmijët në shtëpi.
Një nga gjërat më të rëndësishme që shkollat mund të bëjnë tani është krijimi i sistemeve dhe ekipeve të reagimit ndaj krizave në mënyrë që nxënësit dhe mësuesit të mund të raportojnë shqetësimet e tyre për raste të veçanta, tha Peterson.
Shkollat, më shumë se institucione arsimore
Ky informacion mund t’u transmetohet atyre të trajnuar për të vlerësuar nivelin e kërcënimit.
Peterson pohon se është e pamundur të përcaktohet shkaku i rritjes së dhunës, por vëren se shkencëtarët pajtohen se rënia e aktiviteteve shkollore ka kontribuar ndjeshëm në këtë.
“Ne e dimë se shumë gjëra që kanë parandaluar dhunën, si aktivitetet jashtëshkollore dhe sportet, ende nuk funksionojnë në shumë vende,” tha ajo.
“Pandemia na ka treguar se shkollat janë shumë më tepër se institucionet arsimore. Ata ruajnë shoqërinë dhe ndihmojnë fëmijët tanë në shumë mënyra – nga shëndeti mendor te shëndeti fizik dhe një burim i sigurt ushqimi. Ne e humbëm atë”, shtoi ajo.
