Një herë një lypës shkoi në shtëpinë e një fermeri për të kërkuar ushqim.
Në pritje të lëmoshës, lypësi pa se kur fermeri erdhi në shtëpi, gruaja e fermerit ia lau duart dhe këmbët, fëmijët e tij erdhën tek ai dhe e përqafuan. Pastaj ky fermer u ul për të ngrënë.
Ndërkohë, gruaja e fermerit doli dhe i dha bukë lypësit. Pasi mori lëmoshën, lypësi u largua.
Duke vazhduar rrugën, lypësi filloi të mendonte: “Çfarë jete kam unë.. Ec si qen gjithë ditën dhe kërkoj lëmoshë. Kur arrij në shtëpi, askush nuk më pret atje.
Ai fermer… sa shtëpi të bukur ka. Ai ka një grua që i përgatit ushqim dhe fëmijë që e duan. Ai po jeton një jetë të lumtur.”
Këtu fermeri duke ngrënë ushqim i tha gruas së tij: “Demi ynë është plakur shumë, nuk bën dot më punë. Më duhet të gjej disa para për të kryer punën në arë. Unë do të shkoj në shtëpinë e Mahajan (një huadhënës) dhe do të marr disa para hua prej tij.”
Pasi fermeri mbaroi së ngrëni, ai shkoi në dyqanin e Mahajanit dhe iu lut për disa para me hua. Mahajan ra dakord. Ai nxori një çantë nga një kasafortë hekuri dhe pasi numëroi, i dha paratë fermerit.
Pasi mori paratë, fermeri u nis për në shtëpinë e tij.
Rrugës për në shtëpi, fermeri filloi të mendonte: “Nuk kam para në shtëpi. Duke kërkuar kaq shumë, Mahajani më dha disa. Ai ka qindra rupi. Sa e mirë është jeta e tij…”
Mahajani kishte një dyqan të vogël. Ai sillte rroba nga një dyqan i madh nga qyteti dhe i shiste në dyqanin e tij.
Të nesërmen, Mahajani shkoi në qytet për të blerë rroba. Aty bleu rroba nga dyqani i Sethit (tregtar) në qytet.
Duke u ulur atje, duke pritur, ai pa që hynë shumë pako. Disa ishin nga Bombei, disa nga Kalkuta. Ai e kuptoi se Seth kishte bërë një fitim prej disa lakhs.
Mahajani vazhdoi ta shihte këtë. Pasi u largua nga dyqani i Sethit, filloi të mendonte rrugës: “Çfarë zotëroj unë… Thjesht sepse zotëroj disa mijëra rupi, më quajnë Mahajan, por shiko sa zotëron ky Seth… Fitimi i tij për vetëm një ditë është në lakh. Në të vërtetë ai është i lumtur. ”
Nga ana tjetër, Seth sapo mori një letër që tregonte humbje prej 5 lakh në biznes.
Ndërsa Sethi po shqetësohej për këtë humbje, pikërisht atëherë shërbëtori i tij erdhi dhe tha: “Sot, ka një festë në shtëpinë e Baronit (një fisnik). Duhet të ikësh. Motori është gati.”
Seth hipi në motor dhe shkoi në pallat. Atje ai pa se ishin bërë marrëveshje madhështore. Të pranishëm në atë festë ishin mbledhësit, komisionerët dhe shumë njerëz të pasur.
Aq shumë njerëz të shquar prestigjioz ishin atje, sa askush nuk do t’i kushtonte vëmendje Sethit.
Ndërsa kthehej nga festa, Seth mendoi: “Unë jam gjithashtu i pasur, por u tremba nga humbja e 5 lakhs. Kjo nuk është jetë e lumtur… Ai duhet të ketë një jetë të lumtur.”
Tani kur festa mbaroi, Baronit po i dhembte koka. Kur erdhi doktori, ai ishte shtrirë në dhomën e tij. Kur mjeku e pyeti, ai kuptoi se Baroni ishte i stresuar sepse në shtëpi kishin ardhur shumë letra për humbjet që kishte në biznes.
Mjeku i dha ilaçet dhe u largua.
Pasi mjeku u largua, Baroni doli në dritare dhe shikoi poshtë, atje pa një lypës që po ecte. Lypësi dukej sikur po argëtohej.
Duke e parë atë, Baroni mendoi: “Në realitet ai është i lumtur. Ai nuk duhet të shqetësohet për fitimin ose humbjen në biznes. Ai është i vetmi që është i lumtur.”
Mësimi:
I lumtur është vetëm ai person që është i kënaqur me atë që ka.
/shkollaesuksesit.com
