Të gjithë harrojmë herë pas here se ku i kemi lënë çelësat, nëse kemi fikur sobën apo nëse kemi hedhur tashmë kripë në ushqim.
Por disa njerëz janë mjaft të pamend dhe është e pamundur të mos i krahasosh argëtohesh me to.
Ne i kemi mbledhur ato, jemi të bindur se do të qeshni shumë me to, dhe në përfundim të leximit duam të na thuash cila prej tyre të ka ndodhur edhe ty, apo cila të bëri më shumë për të qeshur.
E kërkoja me dëshpërim celularin në të gjithë shtëpinë, madje edhe poshtë krevatit dhe divaneve. E kuptova kur pashë që po e kërkoja me ndriçuesin ndezur që nuk ishte një elektrik dore.
Një herë e lashë makinën në supermarket. Këtë e kuptova kur u ktheva në shtëpi dhe nuk e pashë në parking.
Dje thirra kunatën time nga një telefon pa kordon dhe thjesht nuk dëgjova asgjë që binte. E shikova për të parë nëse kisha thirrur numrat e duhur dhe kuptova se ishte telekomanda e televizorit.
Një herë u ndesha me një fqinj të moshuar në ashensor. Ne folëm, dhe ai shtypi butonin për katin tonë. Ai jetonte përbri hyrjes time. Kur u hap dera e ashensorit, dolëm dhe i thashë mirupafshim dhe u përpoqa të fusja çelësin për të hapur derën, por kuptova se bllokimi nuk po funksiononte. U ktheva dhe pashë fqinjin që kishte të njëjtin problem me derën e tij. Pastaj një zonjë e moshuar hapi derën e saj dhe doli jashtë, dhe burri nuk dinte çfarë të bënte sepse ishte shumë i zënë ngushtë. Ai kërkoi falje dhe ne u kthyem në ashensor. Në vend që të shtypte 3, ai kishte shtypur 4. Unë plasa në të qeshura kur hyra në shtëpinë time.
Një herë dola në dyqanin më të afërt për të blerë zbardhues, por nuk kishte, kështu që më duhej të shkoja diku tjetër pak më larg. Arrita atje dhe e bleva, por kur mbërrita në shtëpi, kuptova se e kisha harruar, kështu që u ktheva edhe njëherë në dyqan. Por duke qenë se po flisja në telefon, u ngatërrova dhe shkova përsëri te dyqani tjetër, që nuk kishte, për të marrë zbardhuesin. Sa e turpshme.
U ktheva në shtëpi nga pazari dhe nuk gjeta mishin derisa u kujtova se e kisha vënë në çantën time, të cilën e kisha vendosur në frigorifer.
Një mëngjes u ngrita për të shkuar në punë si zakonisht. Atë ditë u vonova pak dhe i zgjova fëmijët me nxitim, sepse gjithmonë i çoja në shkollë para punës. Ne dolëm me nxitim si të çmendur dhe kur arritëm në shkollë, habia: ishte bosh. Nuk kishte një shpirt përreth, ndodhi që ishte pushim për një festë.
Dola nga dushi dhe pyeta gruan time se çfarë nuk shkonte me sapunin sepse kishte erë qesharake. Ajo më pyeti: “Çfarë sapuni?” Dhe unë thashë: “Një blu.” Ajo tha: “Ah, është i qenit. Vajzat e tua e lanë atë në banjë.”
Një herë, unë dhe gruaja ime shkuam në një film në një qendër tregtare të madhe. Nuk e gjetëm makinën kur dolëm dhe isha i sigurt se e kishim lënë aty. Ne thirrëm sigurinë dhe e gjetën në një vend të ngjashëm, por në një kat tjetër. Ishte e turpshme.
Sot e ftova shoqen time në drekë për të festuar ditëlindjen e saj. Shkuam në një restorant të ri dhe më të shtrenjtë se zakonisht. Me insistimin tim, hëngrëm shumë, madje porositëm edhe ëmbëlsirë. Kur erdhi fatura, kërkova portofolin tim dhe nuk e gjeta. E kisha nxjerrë një natë më parë për të kontrolluar diçka dhe nuk e kisha vendosur më. Miqët e mi, vajza e ditëlindjes, e pagoi faturën. Nesër do ta rimbursoj.
Babai shkoi të blinte një pulë me biçikletë dhe u kthye në këmbë. Më pas ai nuk e gjeti biçikletën e tij dhe e raportoi të vjedhur, madje e postoi në Facebook. Një ditë tjetër shkoi të blinte pulë përsëri dhe e pa në dyqan. Ai e pyeti se kush e kishte marrë dhe menaxheri i tha se dikush e kishte lënë atje.
Një herë u vonova për ta çuar vajzën time në shkollë. Kaluan pak minuta para se të binte zilja. U nisëm me nxitim dhe arritëm atje një minutë më herët, e putha, i thashë mirupafshim dhe ajo shkoi në shkollë. Pastaj ajo u kthye nga unë dhe më tha: “Mami, ku është çanta ime? E kishim harruar. Më duhej të kthehesha në shtëpi për ta marrë atë.”
U shtriva për të pushuar pas drekës dhe më zuri gjumi. Kur u zgjova, u tremba. Mendova se isha vonë në punë. Vesha rrobat e punës dhe dola. Shikova qiellin dhe pashë se dukej e çuditshme sepse dielli nuk ishte aty ku duhej të ishte. U ktheva në shtëpi dhe pashë orën, ishte ora pesë e pasdites dhe mendova se ishte gdhirë.
Kur vajzat e mia ishin të vogla, unë i çoja me makinë në shkollë dhe pastaj shkoja në punë. Shpesh kaloja me makinë drejt e pranë shkollës dhe drejt e në punë pa e vënë re se ato ishin ende në sediljen e pasme, sepse ishin kaq të qeta.
Nëna ime hipi në një makinë të ngjashme me atë të babait tim, por nuk ishte e tij. Ajo e vuri re vetëm disa minuta pasi pa timonin dhe ndarjen e dorezave që dukeshin ndryshe nga zakonisht. Ajo doli nga ajo makinë në panik, dhe babai im ishte afër në makinën e tij, duke i thirrur asaj dhe duke i rënë borisë.
Disa vjet më parë, babai im punonte në një fabrikë mobiljesh që ishte shumë afër, kështu që ai pothuajse nuk u largua me kamionçinë e tij. Një ditë e mori me vete dhe kur erdhi në shtëpi, erdhi në shtëpi në këmbë. Ai nuk e vuri re derisa nëna ime e pyeti për kamionin. Ai duhej të kthehej me nxitim në punë për ta rikthyer atë.
Kur isha në plazh, hyra në shtëpinë e gabuar, duke menduar se ishte ajo në të cilën po rrija. Të gjitha dukeshin njësoj, krah për krah, pa numra apo shenja.
Kur isha 15 vjeç, punoja në një dyqan këpucësh. Një familje hyri dhe bleu një palë këpucë për vajzën e tyre, por rastësisht i dhashë palën e gabuar. Pasi u larguan, vura re se çfarë ndodhi, por nuk thashë asgjë, duke supozuar se kur ta kuptonin se do të ktheheshin. Pas 15 minutash, po blija drekën kur u ndesha me ta. Ata po hanin në këtë vend aty pranë. U thashë: “Përshëndetje, mendoj se kam bërë një gabim dhe ju kam dhënë këpucët e gabuara.” Ata kontrolluan kutinë dhe unë u thashë të vinin nga dyqani i këpucëve për t’i shkëmbyer. Shefi im thjesht tha se duhet të isha më i kujdesshme herën tjetër.
/shkollaesuksesit.com
