Jean-Louis Lebris de Kérouac i njohur si Jack Kerouac, ishte një romancier dhe poet amerikan me prejardhje franceze kanadeze.
Për lexuesit tanë ne kemi sjellë thëniet më të bukura të autorit të librit me titull, “Në Rrugë”.
Si gjithnjë, në përfundim të leximit presim të na thoni cilën prej thënieve të Jack Kerouac pëlqyet më së shumti.
Më mirë të flesh në një shtrat të pakëndshëm pa pagesë, sesa të flesh në një shtrat të rehatshëm me pagesë.
Një ditë do të gjej fjalët e duhura, dhe ato do të jenë të thjeshta.
Jeto, udhëto, aventuro, beko, dhe mos u ndje keq.
Asgjë pas meje, gjithçka përpara meje, siç është gjithnjë në rrugë.
E vërteta e vetme është muzika.
Faji im, dështimi im, nuk është në pasionet që kam, por në mungesën e kontrollit ndaj tyre.
Ajri ishte i butë, yjet aq të bukur, premtimi i çdo rrugice me kalldrëm aq i madh, sa mendova se isha në ëndërr.
Një dhimbje më goditi zemrën, si çdo herë që shihja një vajzë që doja, e cila po shkonte në drejtimin e kundërt në këtë botë tepër të madhe.
Mësuesi më i mirë është përvoja dhe jo këndvështrimi i shtrembëruar i dikujt.
U befasova, si gjithmonë, nga sa i lehtë ishte akti i largimit dhe sa mirë ndihesha. Bota papritmas u pasurua me mundësi.
Mos e përdorni telefonin. Njerëzit nuk janë kurrë të gatshëm t’i përgjigjen atij. Përdorni poezinë.
Gjërat e mëdha nuk arrihen nga ata që i nënshtrohen tendencave, modave dhe opinionit publik.
A do të më duash në dhjetor si në maj?
Sepse në fund, nuk do ta mbani mend kohën që keni kaluar duke punuar në zyrë ose duke kositur lëndinë. Ngjitu në atë mal të mallkuar.
Gjithsesi, gjithçka përfundon me lot.
Nuk kisha asgjë për t’i ofruar askujt përveç konfuzionit tim.
Dëshmitari im është qielli bosh.
E gjithë jeta ime e mjerë notoi para syve të mi të lodhur dhe kuptova se çfarëdo që të bësh, në fund do të jetë humbje kohe, kështu që mund të çmendesh.
Valixhet tona të rrahura u grumbulluan përsëri në trotuar; kishim rrugë më të gjata për të bërë. Por nuk ka rëndësi, rruga është jeta.
Do të martohem me romanet e mia dhe do të kem tregime të vogla për fëmijë.
E pashë që jeta ime ishte një faqe e madhe dhe bosh me shkëlqim dhe mund të bëja gjithçka që doja.
Jeta duhet të jetë e pasur dhe plot dashuri – nuk është e mirë ndryshe, nuk është aspak e mirë për askënd.
Në netët e buta të Pranverës do të qëndroj në oborr nën yje – Diçka e mirë do të dalë akoma nga të gjitha gjërat – Dhe do të jetë e artë dhe e përjetshme ashtu – Nuk ka nevojë të them asnjë fjalë tjetër.
Shtëpitë janë plot me gjëra që mbledhin pluhur.
Dhe historia e dashurisë është një përrallë e gjatë e trishtuar që përfundon në varre.
Të gjesh Nirvanën është si të gjesh heshtjen.
Po e shkruaj këtë libër sepse të gjithë do të vdesim.
Halla ime një herë tha se bota nuk do të gjente kurrë paqe derisa burrat të binin në këmbët e grave të tyre dhe të kërkonin falje.
Diçka e mirë do të vijë ende nga të gjitha gjërat.
Kjo është historia e Amerikës. Të gjithë po bëjnë atë që mendojnë se duhet të bëjnë.
Ndihem fajtor që jam pjesëtar i racës njerëzore.
Mos më prek, jam mbushur me gjarpërinj.
Ne ramë dakord të duam njëri-tjetrin çmendurisht.
Gjërat janë kaq të vështira për t’u kuptuar kur jetoni nga dita në ditë në këtë botë të ethshme dhe budallaqe.
Një buzëqeshje afruese nuk është gjë tjetër veçse një gojë plot dhëmbë.
Ndoshta kjo është jeta… një shkelje syri dhe yje që të shkelin syrin.
Sa më shumë t’i afrohesh materies reale, zjarrit dhe drurit, djalosh, aq më shpirtërore është bota.
“Unë thjesht nuk do të fle,” vendosa. Kishte shumë gjëra të tjera interesante për të bërë.
Isha në gjysmë të rrugës përtej Amerikës, në vijën ndarëse midis Lindjes së rinisë sime dhe Perëndimit të së ardhmes sime.
Faqja është e gjatë, bosh dhe plot të vërteta. Kur ta mbaroj, ndoshta do të jetë e gjatë, plot dhe bosh me fjalë.
Nëse moderimi është një faj, atëherë indiferenca është një krim.
Shpresoj se është e vërtetë që një njeri mund të vdesë dhe megjithatë jo vetëm të jetojë në të tjerët, por t’u japë atyre jetë, dhe jo vetëm jetën, por atë vetëdije të madhe të jetës.
Të gjitha qeniet njerëzore janë gjithashtu qenie ëndrrash. Ëndrra lidh të gjithë njerëzimin së bashku.
Për herë të parë në jetën time moti nuk ishte diçka që më preku, që më përkëdheli, ngriu apo djersi, por u bë unë.
E bukura e gjërave duhet të jetë se ato përfundojnë.
/shkollaesuksesit.com
