Rrëfyesit e tregimeve janë ndoshta njerëzit që e kuptojnë natyrën njerëzore më mirë se të gjithë ne.
Ndoshta kjo është arsyeja pse, edhe si të rritur, ata arrijnë të ruajnë pafajësinë e tyre fëminore dhe aftësinë për të parë mrekulli në gjithçka. Një nga këta njerëz të mahnitshëm është shkrimtari i fikshënit shkencor Neil Gaiman, i cili krijon përralla që admirohen fëmijët në mbarë botën. Ai është autori i romaneve ‘Neverwhere,’ ‘Stardust’ dhe ‘Coraline’.
Sot Shkolla Suksesit, për kënaqësinë e lexuesve, mblodhi 25 citate nga veprat e Neil Gaiman, dhe po jua themi që tani, secila mbart po aq ironi sa ç’mbart vërtetësi.
Jo vetëm që nuk ka përfundime të lumtura, por nuk ka as përfundime.
Me qytetet, si me njerëzit, gjendja e zorrëve është tepër e rëndësishme.
E keqja në përgjithësi nuk fle, dhe për këtë arsye nuk e kupton pse dikush tjetër duhet të flejë.
Nëse ka një gjë që na ka mësuar studimi i historisë, është se gjërat gjithmonë mund të bëhen më keq.
Por ajo e dinte gjithashtu se nuk do të ishte e mençur të fillonte jetën e saj me Tristanin duke diskutuar me nënën e tij.
Duket sikur njerëzit besojnë se do të ishin të lumtur nëse shkojnë dhe jetojnë diku tjetër, por që mësojnë se nuk funksionon në atë mënyrë. Kudo që të shkoni, ju e merrni veten me vete.
Të gjithë bëjnë të njëjtat gjëra. Ata mund të mendojnë se mëkatet e tyre janë zanafillore, por për pjesën më të madhe ato janë të vogla dhe të përsëritura.
Ajo që unë them është, se një qytet nuk është një qytet pa një librari. Mund të quajë vetveten një qytet, por nëse nuk ka një librari, nuk e beson askush”.
Ai kishte vërejtur se ngjarjet ishin të pabesa: ato jo vetëm që ndodhnin, por përkundrazi ato vinin grumbull dhe të gjitha menjëherë.
Njerëzit me të vërtetë të rrezikshëm besojnë se ajo që ata bëjnë është pa dyshim gjëja e duhur për të bërë. Dhe kjo është ajo që i bën ata të rrezikshëm.
Të rriturit ndjekin udhëzimet. Fëmijët eksplorojnë.
Nuk ka asnjë më të verbër sa ata që nuk do të dëgjojnë.
Ka shumë gjëra që është e vështirë t’i falësh, por pastaj një ditë kthehesh dhe nuk të ka mbetur asnjë në familje.
Na është thënë se civilizimi është njëzet e katër orë dhe dy vakte larg barbarisë.
Gjithmonë ka vend për të shkuar më tej.
“Djalli më shtyu që ta bëj”. Unë kurrë nuk kam lejuar që ai të më shtyjë. Kurrë. Ata jetojnë jetën e tyre të vogël. Unë nuk e jetoj jetën e tyre për ta.
Mënyra më e shpejtë ndonjëherë është më e gjata.
Mund të ndihmojë për të kuptuar punët njerëzore për të qenë e qartë se shumica e triumfeve dhe tragjedive të mëdha të historisë janë shkaktuar, jo nga njerëzit që janë thelbësisht të mirë ose thelbësisht të këqij, por nga njerëzit që janë në thelb njerëz.
Ata lindën në një botë që ishte kundër tyre në një mijë e një mënyra të vogla, dhe më pas ia kushtuan shumicën e energjive të tyre për ta bërë edhe më keq atë.
Liria për të besuar nënkupton lirinë për të besuar diçka të gabuar, në fund të fundit. Ashtu siç liria e fjalës ju jep të drejtën të heshtni.
– Por pasi të fitojmë jeta do të jetë më e mirë! – Por nuk do të jetë aq interesante.
/shkollaesuksesit.com
