Dikur dy shokë jetonin në një fshat. Ata luanin, studionin, bënin gjithçka së bashku që nga fëmijëria.
Kur u rritën, vendosën të linin fshatin e tyre dhe të shkonin në qytet për të gjetur punë. Do të duheshin disa ditë për të arritur në qytet, kështu që ata paketuan gjërat e nevojshme, ushqimin dhe pijet nga shtëpia e tyre dhe filluan udhëtimin e tyre drejt qytetit.
Pasi ecën për gjysmë dite, të dy u lodhën dhe vendosën të ndalonin për të pushuar para se të hynin në pyllin e dendur përpara.
Pikërisht atëherë panë një murg që vinte me vrap nga drejtimi i pyllit. Murgu po gulçonte dhe dukej jashtëzakonisht i frikësuar. Miqtë i dhanë ujë dhe i kërkuan arsyet për frikën e tij.
Atëherë Murgu u tha atyre se, “Ka një shtrigë përpara. Nuk duhet të shkoni në atë rrugë, më besoni, të dy duhet të ktheheni nga këtu.”
Pasi tha këtë, murgu u largua.
Të dy miqtë u hutuan dhe u frikësuan pasi dëgjuan fjalët e murgut. Të dy donin të shkonin në qytet për të kërkuar punë dhe nuk kishin asnjë mënyrë tjetër për të shkuar përpara. Ata kishin frikë, por megjithatë vendosën të vazhdonin.
Ata mblodhën guximin dhe filluan të ecin në drejtim të pyllit. Pasi ecën pak, arritën brenda pyllit ku panë një çantë të madhe të shtrirë aty. Nga frika, të dy miqtë arritën pranë asaj çantë.
Kur e hapën atë çantë, panë se ishte plot me monedha ari. Kishte aq shumë monedha, saqë jeta e të dyve mund të kalonte lehtësisht në luks të plotë. Të dy shkëlqenin nga gëzimi, ishin krenarë për vendimin e tyre për të ecur përpara pavarësisht se kishin frikë.
Në të njëjtën kohë, ata të dy filluan të talleshin me murgun se kishte frikë.
Ata e morën atë çantë dhe u ulën nën një pemë. Ata vendosën t’i ndajnë paratë mes tyre në mënyrë të barabartë. Së shpejti, të dy filluan të ndiheshin të uritur dhe vendosën të gatuanin ushqim për të ngrënë. Shoku i parë filloi të bënte marrëveshje për të gatuar ushqim, ndërsa tjetri shkoi afër lumit për të marrë ujë.
Ndërsa po ecte rrugës për në lumë, shoku i dytë filloi të mendonte, “Po sikur të mos më duhet t’i ndaj ato monedha ari… Unë mund t’i mbaj të gjitha për vete dhe më pas mund të jetoj një jetë luksoze me familjen time pa pasur nevojë të punoj për para…”
Duke menduar këtë, së shpejti ai filloi të mendonte se si të hiqte qafe shokun e tij. Teksa mbushte ujë, ai gjeti në tokë një mjet të mprehtë. Ai e mori atë dhe e fshehu në rrobat e tij.
Ai po gëzohej në mendjen e tij duke menduar të merrte të gjitha monedhat e arit për vete.
Ai u kthye me ujë dhe filloi të priste kohën e duhur për të sulmuar shokun e tij. Ndërsa shoku i tij ishte duke përgatitur ushqimin, ai gjeti një mundësi dhe i doli nga pas, goditja ishte fatale dhe shoku mbeti shtrirë i pa jetë.
Tani që shoku i tij kishte kaluar në botën tjetër, ai erdhi në vete prej hutimi dhe ndjeu se i uritur. Meqenëse ushqimi ishte përgatitur, ai vendosi të hante para se të nisej.
Pasi hëngri pak ushqim, shkumëzim filloi të dilte nga goja dhe filloi të mos mbushej me frymë.
Ai e kuptoi se shoku i tij kishte përzier disa barishte të egra helmuese në ushqimin e tij kur kishte shkuar të merrte ujë. Brenda një kohe të shkurtër edhe ai nuk arriti të mbijetonte.
Tani te dy shoket ishin shtrirë dhe ajo qese, shtriga ne forme parash ishte po aty siç e gjetën në fillim. Me të drejtë ai murgu kishte thënë se ka një shtrigë përpara. Ajo qese plot me monedha doli të ishte një shtrigë për ata miq.
Mësimi:
Kjo është edhe e vërteta e jetës. Ne zhytemi aq shumë në grumbullimin e Pasurisë saqë harrojmë edhe marrëdhëniet tona. Sot shtriga në formën e parave është ulur në çdo shtëpi.
Në joshjen e këtij iluzioni, njeriu është bërë përbindësh. Ne duhet të mësojmë nga kjo histori se kurrë nuk duhet t’i kushtojmë më shumë rëndësi parasë sesa duhet dhe kurrë nuk duhet t’i vendosim ato mes miqësisë ose marrëdhënieve tona familjare.
Paraja është e mirë si shërbëtore por e keqe si pronare.
/shkollaesuksesit.com
