Roberto Gervaso ishte një shkrimtar dhe gazetar italian. Ai fitoi Premio Bancarella dy herë: për L’Italia dei Comuni në 1967, dhe për Cagliostro në 1973.
Gervaso lindi në Torino ku u rrit. Ai filloi të punojë si redaktor dhe shkrimtar i stafit në Corriere della Sera në vitin 1960.
Më pas u transferua në Romë ku u bë gazetar dhe kolumnist i pavarur, duke kontribuar në Il Mattino, Il Messaggero dhe Il Giornale.
Në Itali, mënyra më e sigurt për të mbajtur punën tuaj është të kërcënoni me dorëheqjen tuaj.
Për lexuesit tanë kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të Gervasos dhe presim të na thoni cilën prej tyre çmuat apo vlerësuat më së shumti.
Ata që dinë të jenë vetëm nuk ndihen kurrë vetëm.
Sa më shumë të bëjmë projekte, aq më pak i realizojmë.
Burri është një i dënuar me vdekje, i cili ka fatin të injorojë datën e ekzekutimit të tij.
Optimisti e do jetën; pesimisti e di.
Pasuria nuk është gjithçka, por varfëria është edhe më pak.
I kursyeri e privon veten nga e tepërta; koprraci, nga e nevojshmja.
Ai që është gjithmonë vetvetja, është ose njeri me karakter ose njeri pa imagjinatë.
Ka nga ata që qajnë për qumështin e derdhur dhe nga ata që ngushëllohen duke pirë çaj.
Lumturia nuk ekziston. Ka vetëm momente dhe shkallë pakënaqësie.
Ekzistenca e Zotit do të më befasonte jo më pak se mosekzistenca e tij.
Është e lehtë të jesh vetvetja kur je dikush.
Kulmi i pakënaqësisë është të jesh i lumtur pa e ditur.
Unë e vërej qiellin e pafund vetëm nëse një dallëndyshe udhëton përgjatë tij.
Mund të jetoni me të tjerët, por mbijetoni vetëm me veten tuaj.
Bubullima: retë, të trembura nga bubullima, shpërthejnë në lot.
Fetë nuk duhet të shpërndajnë siguri: ato thjesht duhet të japin shpresë.
Dëshira, jo më pak se frika, e bën njeriun të vuajë.
Disa predikime më bëjnë të dëshiroj të bëj mëkatet që ata dënojnë.
Mbiemrat: garderoba e emrave.
Parajsa është plot me shenjtorë që nuk kanë pasur mundësi të mjaftueshme për të mëkatuar.
I liri është ai që nuk është kurrë i kënaqur me veten.
Njeriu ka lindur për të vuajtur. Dhe ai ia del shumë mirë.
Njeriu është i mirë për aq kohë sa i përshtatet.
Shelgu qan dhe shikimet e mia i thajnë lotët.
Ata që thonë gjithmonë të vërtetën, padyshim që nuk kanë asgjë tjetër për të thënë.
Fat është emri që i japim suksesit të njerëzve të tjerë.
Plagjiatura është një akt homazh. Kushdo që kopjon, admiron.
Dallimi midis të pandershmit dhe të ndershmit është se i pari është zakonisht i bukur.
Sa kohë kam humbur duke u përpjekur të kompensoj kohën e humbur.
Unë kam më shumë rrudha në zemër sesa në ballë.
Unë u besoj vetëm mjekëve që nënvlerësojnë simptomat e mia.
Është më e lehtë për mua të kuptoj arsyet e një disfate sesa të një fitoreje.
Përtacia nuk na bën të bëjmë ato gjëra që gjithsesi nuk do t’i kishim bërë.
Për ta dashur njëri-tjetrin për një kohë të gjatë, duhet të njiheni pak.
Pikëpamjet tona pothuajse gjithmonë përputhen me interesat tona.
Bukuria mund të shihet; sharmi ndihet.
Umberto Eco: Vite më parë preu mjekrën për të mos u njohur. Pastaj, duke qenë se askush nuk e njohu, ai e bëri atë të rritet përsëri.
Gratë: djaj pa të cilët jeta do të ishte ferr.
Ajo që më pengon të shkruaj një kryevepër është frika se mos më kërkojnë menjëherë një tjetër.
Ne i kemi zili të tjerët më shumë për atë që kanë sesa për atë që janë.
Ne kujtojmë të mirat që kemi bërë dhe të këqijat që na kanë bërë.
Kush nuk dyshon për asgjë, është i aftë për gjithçka.
Kushdo që e do të afërmin e tij si veten e tij, ose nuk e njeh mjaftueshëm fqinjin e tij ose nuk e do mjaftueshëm veten e tij.
/shkollaesuksesit.com
