New York Times raportoi se të paktën tetë muslimanë rohinja u vranë në më pak se një muaj në kampet e refugjatëve në Bangladeshin juglindor. Vrasjet janë përgjegjësi e bandave që përpiqen të mbyllin gojën këdo që guxon të flasë publikisht kundër dhunës së tyre.
Gazeta thekson, në një raport të ish-drejtoreshës së zyrës së saj në Azinë Juglindore, Hannah Beech, se anëtarët e këtyre bandave, të cilat bastisin kampet, shpesh kërcënojnë viktimat e tyre përpara se t’i vrasin. Në këtë mënyrë, ata i lënë objektivat e tyre në një gjendje paniku të vazhdueshëm, si rasti i Muhamedit që pret pas një tende që anëtarët e armatosur të bandës të vinin dhe ta likuidonin.
Muhamedi, i cili nuk e zbuloi emrin e tij të plotë për shkak të rreziqeve me të cilat përballet, shton: “Unë jetoj një jetë të mbushur me frikë dhe ankth… Erdha në Bangladesh nga Mianmari sepse do të më vrisnin atje. Por as këtu nuk ka garanci për një jetë të sigurt.”
Jeta bëhet e pamundur
New York Times thekson se jeta në kampin më të madh të refugjatëve në botë po bëhet e pamundur. Muslimanët rohinja tashmë u është dashur të ikin nga spastrimi etnik në vendin e tyre, Mianmar. Ata përfunduan në një grup strehimoresh të rastësishme të konsideruara si një nga vendet më të populluara në tokë. Ata tani jetojnë në vendbanime me tenda ku militantët kërkojnë rekrutë të rinj, tregtarët e drogës po enden dhe rrëmbyesit po rrëmbejnë gra dhe fëmijë.
Më e keqja, thonë banorët, ka pak shanse që dikush të shpëtojë ose të gjejë strehim nga dhuna e bandave. Disa nga të vrarët në kampe muajin e kaluar kanë paralajmëruar autoritetet bengale dhe ndërkombëtare se emrat e tyre janë në një listë të të shtënave të përpiluar nga grupi më i madh militant – Ushtria e Shpëtimit të Rohinja Arakan (ARSA).
Grupi, i cili nisi një seri sulmesh ndaj forcave të sigurisë në Mianmar në shenjë proteste ndaj persekutimit me dekada me të cilat përballen rohinjat, po përpiqet të imponojë sistemin e tij brenda kampeve të refugjatëve, tha gazeta.
Luftëtarët e këtij grupi besojnë se ata, dhe jo punonjësit e të drejtave të njeriut apo civilët e tjerë, kanë fuqinë shpirtërore dhe politike mbi gati një milion refugjatë. Ata përfitojnë gjithashtu nga tregtia e paligjshme që lulëzon në kampe dhe përplasjet me bandat e tjera kriminale, gjë që përkeqëson ndjenjën e paligjshmërisë sa herë që gjendet trupi i një viktime të re.
Jeta brenda kampit
Muhamedi, i cili ka rënë në konflikt të drejtpërdrejtë me anëtarët e grupit ARSA për aktivitetet e tij brenda kampit, pretendon se i ka bërë vazhdimisht peticion qeverisë së Bangladeshit dhe Komisionerit të Lartë të Kombeve të Bashkuara për Refugjatët, duke kërkuar që ai të transferohej në një vend të sigurt.
Muhamedi nuk e ka lënë strehën e tij me pëlhurë të gomuar, pretendon ai, pasi Mohib Ullah, një aktivist dhe udhëheqës i komunitetit Rohinja, u vra nga persona të armatosur në një kamp refugjatësh në fund të shtatorit. Frika e tij u shtua kohët e fundit pasi shtatë burra të lidhur me një shkollë islame që kundërshtonte militantët e ARSA u vranë me thikë.
Mohammedi është i frikësuar sa herë që një nga anëtarët e familjes së tij shkon në tualet. Ai thotë se më e keqja është kur errësohet dhe policia e Bangladeshit largohet nga kampet. Tingujt e çdo hapi që i afrohen çadrës e mbushin me tmerr.
“Lutu për mua,” tha Muhamedi. “Nuk kam mbrojtje tjetër”.
