Një herë në një pyll jetonte një ketër që ishte shumë punëtor dhe i ndershëm. Ai punonte për zotërinë e tij ditë e natë. Nga puna e tij ai do të merrte më shumë se sa për të jetuar, por megjithatë ai punonte fort.
Ketrit iu premtua nga zotëria e tij se nëse punon me të njëjtin përkushtim, atëherë shefi do t’i jepte si shpërblim dhjetë thasë të mëdhenj plot me arra. Duke ditur këtë ketri ishte i lumtur të bënte gjithnjë e më shumë punë.
Ndonjëherë Ketri punonte shumë dhe tundohej dhe mendonte të relaksohej dhe të pushonte pak, por sapo i shkonte mendja për t’u çlodhur, kujtohej për shpërblimin dhe mendonte të hante të gjitha ato arra që do t’i merrte më vonë.
Në atë çast, ai do të ndalonte së menduari për pushimin dhe do të kthehej në punë.
Ndonjëherë, ai i shihte miqtë e tij duke luajtur përreth dhe do të dëshironte që nëse mund të kishte pak kohë dhe ai të luante me ta, por përsëri do të kujtohej për shpërblimin dhe do të kthehej në punë.
Kështu kaluan vitet dhe erdhi një ditë kur zotëria e tij e thirri.
Meqenëse Ketri ishte punëtor dhe i ndershëm, zotëria e tij e lavdëroi për punën e tij dhe i dha si shpërblim dhjetë thasë me arra.
Ketri u tërhoq nga puna dhe ishte shumë i lumtur që merrte shpërblimin për gjithë punën e palodhur që kishte bërë gjatë gjithë këtyre viteve.
Tani, më në fund ketri ishte me thasët plot me arra dhe filloi të mendojë se çfarë të bënte me gjithë ato arra.
Pikërisht atëherë kuptoi se ndërsa punonte gjithë jetën, dhëmbët e tij ishin konsumuar. Si do t’i hajë gjithë ato arra?
Kjo fabul është bërë realitet sot…
Njeriu sakrifikon dëshirat e tij dhe shpenzon gjithë jetën e tij në punë, biznes dhe fitim parash dhe më në fund kur del në pension në moshën 60-vjeçare, ai ka humbur aftësinë e tij për të shijuar paratë që kishte fituar.
/shkollaesuksesit.com
