E di që çdo grua e ka gjetur veten në skenarin e mëposhtëm të takimit me një burrë në një moment të jetës së saj:
Ajo është takuar me një djalë. Asaj i pëlqeu. Dukej sikur edhe ai e pëlqente atë. Ata shkuan në një takim. Shkëndijat fluturonin kudo dhe ajo ndihej gjithnjë e më e sigurt se ajo kishte takuar dashurinë e jetës së saj.
Ishte kaq gjë e bukur, derisa kuptoi se ajo kishte rënë në dashuri me të dhe po imagjinonte një të ardhme së bashku. Pastaj, krejt papritur, ai vendosi ta linte lidhjen dhe të zhdukej nga faqja e dheut.
Ajo pyeti veten se çfarë ka ndodhur dhe fshehurazi shpresonte që ai të kthehej dhe të kërkonte falje. Ajo ishte kapur dëshpërimisht pas shpresës se ai do ta kuptojë se çfarë ka humbur, sepse ajo nuk donte që të përballej me realitetin e tmerrshëm se ai as që ishte i dhënë pas saj në radhë të parë.
Mirë, mbase kjo është edhe e tepërt, por ju e keni kuptuar thelbin. Ka shembuj të panumërt të situatave kur momenti kur vendosni të doni dikë dhe të largoni pasiguritë tuaja ndaj tij është momenti kur ai vendos të ndalojë së thirruri.
E Kuptoj. Është normale të zemërohesh dhe të dëshirosh të shkosh në shtëpinë e tij për t’i thënë atij se çfarë i pafytyri është dhe sa budalla është që të ka hequr dorë prej teje.
Edhe pse disa mund ta konsiderojnë këtë veprim si një akt trimërie dhe një luftë për dashurinë, dhe nëse edhe ju po ndiheni kështu – atëherë për hir të Zotit, ju lutemi ndaloni!
Ndaloni së kushtuari vëmendje dhe mjaft e bombarduat me thirrje dhe mesazhe. Do të dukeni thjesht si një person i çmendur në sytë e tij.
“Hakmarrja më e mirë është të mos hakmerresh. Vazhdo përpara. Ji e lumtur.”
Mos e tregoni veten sikur nuk e kuptoni situatën. Përkundrazi, jini një grua që e kupton dhe largohet në momentin kur ndjehet e nënvlerësuar.
Unë jam gjithashtu fajtore që kam humbur kohën time dhe jam ndjerë i trishtuar për dikë që nuk e meritonte gjithë dashurinë dhe përkujdesjen që unë i jepja. Ndërsa rrija duke e përkëdhelur, unë duhet të kisha udhëtuar më shumë dhe ta kaloja atë kohë duke u përqëndruar në veten time dhe duke takuar njerëz të rinj.
Sepse, kur e mendoj tani – flamujt e kuq ishin aty. Dhe gjithçka bërtiste për të ikur prej tij. Sidoqoftë, unë nuk pranova ta lë. Unë qëndrova deri sa ai vetë u largua.
Të dashura gra të forta, le ta ndalojmë me këtë marrëzi dhe të ndalojnë së mbajturi burra që refuzojnë të mbahen. Le të ndalemi së përplasuri kokat tona në një mur duke u çmendur për burrat që tashmë po largohen. Jeta është shumë e shkurtër dhe ka shumë peshq të tjerë në det që ne të mbërthehemi me djem që nuk na vlerësojnë.
Sepse gratë e forta nuk luten. Ata largohen në momentin kur ndjehen të padëshiruara.
/shkollaesuksesit.com
