Janë bërë diçka më shumë se 6 vite qëkur është larguar nga ne shkrimtari dhe filozofi i madh italian Umberto Eco.
Me mendim dhe stil të shquar, kjo mendje e mrekullueshme la një trashëgimi të madhe emocionale dhe intelektuale si për ndjekësit e tij bashkëkohorë ashtu edhe për ata që do të shkrihen me të menduarit e tij në të ardhmen.
Është një ngushëllim të kesh mundësi të shijosh krijime të tilla të mrekullueshme si “Emri i trëndafilit”, “Lavjerrësi i Foucault”, “Numri Zero” ose “Varrezat e Pragës”.
Ishte i pari nga të përmendurit mësipër, i botuar në vitin 1980, i cili menjëherë pati popullaritet. Një vepër mjeshtërore që rrëfente me një mister të madh histori, legjenda dhe intriga të mesjetës italiane.
Kritik për jetën moderne, rrjetet sociale, kulturën dhe gazetarinë, pasioni i tij për të shkruar dhe nxitur mendimin kritik e bëri atë të konsiderohet sot si një nga mendjet më të shkëlqyera në Evropë në shekullin e kaluar.
Trajektorja e tij jetësore, plot suksese dhe njohje, na ka lënë me mendime të mëdha për të reflektuar dhe kujtuar.
Për këtë arsye, ne besojmë se një nderim i mirë është të bëjmë një rishikim të disa prej thënieve të tij më të famshme. Në përfundim të leximit presim të na thoni cila prej tyre është e preferuara juaj:
Nuk është lajmi ai që e bën gazetën, por gazeta që bën lajmin dhe të dish të bashkosh katër lajme të ndryshme do të thotë t’i propozosh një lajm të pestë lexuesit.
Mediat sociale u japin të drejtën për të folur disa legjioneve idiotësh që mëparë flisnin në bar vetëm pas një gote verë, pa dëmtuar komunitetin. Atëherë ata u heshtën shpejt, por tani kanë të njëjtën të drejtë të flasin si një fitues i çmimit Nobel. Ky është pushtimi i budallenjve.
Bota është plot me libra të bukur që askush nuk i lexon.
Librat nuk janë bërë për t’u besuar, por për t’u hetuar. Kur marrim një një libër, nuk duhet të pyesim se çfarë thotë, por çfarë kërkon të thotë.
Asgjë nuk i jep më shumë guxim një njeriu sesa frika e një njeriu tjetër.
Çfarë është filozofia? Më falni për konservatorizmin tim të parëndësishëm, por nuk mund të gjej një përgjigje më të mirë sesa përkufizimi i Aristotelit për Metafizikën: një përgjigje ndaj një akti çudie.
Për të jetuar, ju duhet të tregoni histori.
Kur njerëzit pushojnë së besuari në Zot, nuk do të thotë se ata nuk besojnë në asgjë: ata besojnë në gjithçka.
Urtësia nuk është të shkatërrosh idhujt, por të mos i krijosh kurrë.
Dashuria është më e mençur se mençuria.
Çdo fakt bëhet i rëndësishëm kur lidhet me një tjetër.
Asgjë nuk është më e dëmshme për krijimtarinë sesa furia e frymëzimit.
Heroi i vërtetë është një hero gabimisht. Ai ëndërron të jetë një frikacak i ndershëm si gjithë të tjerët.
Përbindëshat ekzistojnë sepse janë pjesë e një plani hyjnor dhe në karakteristikat e tmerrshme të po atyre përbindëshave zbulohet fuqia e krijuesit.
Të gjithë poetët shkruajnë poezi të këqija. Poetët e këqij i publikojnë, poetët e mirë i djegin.
Sot, kur emrat e të korruptuarve apo mashtruesve dalin në sipërfaqe dhe njihen më shumë, njerëzve nuk u intereson dhe vetëm hajdutët e pulave shkojnë në burg.
/shkollaesuksesit.com