Shënim i redaktorit: Dr. Jalal Baig është një mjek dhe shkrimtar me bazë në Çikago, puna e të cilit është publikuar në The Washington Post, NBC News, The Atlantic, Foreign Policy dhe botime të tjera. Pikëpamjet e shprehura në këtë koment janë të tijat.
Zbulimi i fundit i diagnozës së kancerit të Kate, Princeshës së Uellsit, e cila është 42 vjeçe, ka lënë shumë vëzhgues të shokuar. Si onkologe jam zemërthyer – por jo i befasuar.
Kanceri i hershëm, i cili përkufizohet se ndodh tek të rriturit nën 50 vjeç, nuk është anomali. Në fakt, është pjesë e një tendence globale në rritje, në të cilën pacientët me kancer të sapodiagnostikuar po bëhen më të rinj. Më tej, ai zhvlerëson mitin se kanceri ndodh vetëm tek të moshuarit.
Javën që shkoi pashë një 37-vjeçare me kancer gjiri që kishte metastazuar tashmë në nyjet limfatike, kockat, mushkëritë dhe mëlçinë. Në dhomën ngjitur ishte një 45-vjeçar me kancer të zorrës së trashë, i cili ishte përhapur aq shumë në të gjithë mëlçinë, saqë ishte mbushur dhe zgjeruar me tumoret. Të dy pacientët kishin kancer të fazës IV që potencialisht mund të kontrollohen për një kohë të caktuar, por nuk janë më të shërueshme.
Incidenca globale e kancerit me fillim të hershëm u rrit me 79.1% dhe vdekjet nga kanceri me fillimin e hershëm u rritën me 27.7% nga 1990 në 2019, zbuloi një studim i vitit 2023 në revistën BMJ Oncology. Të dhënat e publikuara vitin e kaluar në Journal of the American Medical Association treguan se nga viti 2010 deri në 2019 në Shtetet e Bashkuara, kanceri i gjirit përbën numrin më të madh të rasteve në këtë popullatë më të re, ndërsa normat e kancereve gastrointestinale po rriten më shpejt. Vetëm kjo rritje e mprehtë e kancereve gastrointestinale kap implikimet dhe rreziqet që lidhen me vitin e lindjes së një personi.
Siç tha Kimmie Ng, një onkologe mjekësore për Boston Globe vitin e kaluar, “Njerëzit e lindur në vitin 1990 kanë mbi dyfishin e rrezikut për t’u prekur nga kanceri i zorrës së trashë në krahasim me ata të lindur në vitin 1950. Dhe katërfishojnë rrezikun për t’u prekur kanceri i rektumit.”
Ndërsa këto raste të kancereve me fillim të hershëm rriten, ka një urgjencë të shtuar për të identifikuar pse po shpaloset kjo rritje e kancerit tek të rinjtë dhe kush është në rrezik të shtuar. Të paktën një pjesë e përgjigjes duket se gjendet në ndryshimet në të ushqyerit dhe stilin e jetesës që u përhapën në mesin e shekullit të kaluar. Veçanërisht, rreziqet gjenetike themelore të popullsisë nuk kanë ndryshuar në dekadat e fundit, duke forcuar rastin që mjedisi dhe mënyra e jetesës kanë një rol më të madh në këto kancere sesa gjenet tona. Shkaqet mund të përfshijnë ushqimet e përpunuara ultra, pijet me sheqer, mishin e kuq, duhanin, alkoolin, ndryshimet e gjumit, obezitetin dhe pasivitetin fizik. Të vetëm këta faktorë mund të ndryshojnë proceset e brendshme të trupit tonë duke prishur metabolizmin dhe duke nxitur inflamacionin.Përpjekje të mëtejshme kërkimore janë duke u zhvilluar për të shqyrtuar nëse ndryshimet në mikrobiomën e zorrëve, triliona mikrobe që banojnë brenda nesh, po rrisin cenueshmërinë e trupit tonë ndaj kancerit.
Ky komunitet i mikrobeve është një kontribuues vendimtar për shëndetin, duke ndikuar në tretjen dhe sistemin imunitar. Dieta e dobët, përdorimi i tepërt i antibiotikëve dhe disa ilaçe mund të shkaktojnë një tronditje në këtë mikrobiomë, e cila më pas mund të luajë një rol në lehtësimin e kancerit.
Për shkak se kanceri është një sëmundje që kuptohet se zhvillohet gjatë dekadave ndërsa ndryshimet në ADN grumbullohen dhe prodhojnë tumore, një person i diagnostikuar në një moshë më të re mund të jetë ekspozuar ndaj faktorëve të rrezikut që në foshnjë ose në mitër. Kërkimet janë gjithashtu të fokusuara këtu aktualisht, me studime që shoqërojnë një rrezik më të madh me lindjen cezariane tek femrat dhe një formë sintetike të progesteronit që përdoret për të parandaluar lindjen e parakohshme.
Por siç e kam parë rregullisht në klinikën time të kancerit, vetëm mbipesha dhe mënyra e jetesës nuk mund të përbëjnë të gjithë pacientët e rinj që diagnostikohen. Shumë nga të cilët po trajtoj janë të shëndetshëm, hanë me maturi dhe ushtrojnë rregullisht. Dhe kështu shkaktari për sëmundjet e tyre ende mbetet përtej zotërimit të shkencës. E vetmja siguri në këtë moment, është se nëndiagnostikimi i këtyre kancereve me fillim të hershëm është i përhapur dhe i rëndësishëm.
Mjekët e kujdesit parësor duhet të edukohen për praninë në rritje të kancerit tek ata më të rinj se 50 vjeç dhe pse mosha nuk duhet të përdoret për të nënvlerësuar simptomat e pacientit prezantues. Nga ana tjetër, njerëzit nuk duhet të neglizhojnë simptomat e vazhdueshme të çdo lloji dhe të jenë të vetëdijshëm për një histori familjare të kancerit. Shpesh, pacientët e rinj do të duhet të avokojnë në mënyrë agresive për veten e tyre, pasi mund të duhen takime të shumta përpara se të bëhet një diagnozë e kancerit.
Dhe për shkak se kanceret me fillimin e hershëm shpesh diagnostikohen në faza të avancuara, dikur mendohej se ata ishin biologjikisht të ndryshëm dhe më të dëmshëm se homologët e tyre më të vjetër. Shpesh, këto thjesht gjenden vonë dhe metastazohen për shkak të një vonese në diagnozë dhe jo për shkak të ndonjë cilësie veçanërisht agresive. Sapo të fillojë trajtimi, aksionet janë gjithashtu të ndryshme për ata në të 20-at, 30-at dhe 40-at e tyre. Ilaçet kundër kancerit mund të shkaktojnë probleme kardiovaskulare dhe kancere dytësore vite pas trajtimit. Pacientët më të rinj mund të jenë shtatzënë në fillim të terapisë ose të shqetësohen për efektet në fertilitet. Më tej, ka shqetësime për dëmtimin afatgjatë kognitiv pas kimioterapisë, veçanërisht kur njerëzit kthehen në punë. Ky fenomen shqetësues në kujdesin ndaj kancerit do të kërkojë një dyfishim të përpjekjeve tona kolektive për financim, kërkime të mëtejshme, fushata edukimi dhe rishikim të udhëzimeve të shqyrtimit.
Edhe pse janë bërë përparime të konsiderueshme në rezultatet e kancerit, përparimi i vërtetë nuk mund të deklarohet nëse grupmosha të caktuara po mbeten në mënyrë shqetësuese prapa. Zbulimi publik i Princeshës së Uellsit për kancerin e saj është një kujtesë e punës së mbetur për të bërë./CNN
