Thuhet se një Mbret i fuqishëm sundonte një mbretëri të madhe.
Ai nuk kishte fëmijë dhe për shkak të moshës së tij, ai ishte i shqetësuar për trashëgimtarin e ardhshëm të mbretërisë. Kështu, ai vendosi t’ia dorëzonte frenat e mbretërisë së tij një të riu të kualifikuar.
Ai kreu një test meritash për zgjedhjen e pasardhësit të ardhshëm.
Për provë, u ndërtua një pallat i mrekullueshëm dhe u shkrua një enigmë në derën e mbyllur të atij pallati. U njoftua në të gjithë mbretërinë se të gjithë të rinjtë e mbretërisë janë të ftuar për të zgjidhur atë enigmë zgjidhja e të cilës hapte derën e pallatit.
Ai që ka sukses në zgjidhjen e enigmës do t’i jepet atij pallati si dhuratë dhe do të shpallet gjithashtu trashëgimtar i fronit mbretëror.
Që nga dita e shpalljes së lajmit, para atij pallati të sapondërtuar pati dyndje të rinjsh.
Nga mëngjesi deri në mbrëmje, të rinjtë vinin atje dhe përpiqeshin të zgjidhnin enigmën e shkruar në derë, por askush nuk mund ta zgjidhte. Kaluan shumë ditë. Edhe më inteligjentët nuk ishin në gjendje të gjenin një zgjidhje për këtë enigmë dhe u dorëzuan.
Një ditë u ftuan të rinj nga një mbretëri tjetër. Erdhën shumë të rinj të famshëm dhe inteligjentë, por me kalimin e ditës, një nga një u larguan të gjithë.
Në fund mbetën vetëm tre persona. Ndër ta, dy ishin nga një shtet tjetër dhe i treti ishte një i ri i thjeshtë nga fshati i mbretërisë aty.
Ndërsa të dy të rinjtë nga një mbretëri tjetër ishin të angazhuar në zgjidhjen e enigmës, i riu nga fshati qëndronte në qoshe duke i parë. Kur Mbreti e pa atë duke qëndruar ashtu, e thirri dhe e pyeti: “Pse nuk po përpiqesh ta zgjidhësh enigmën?”
Ai u përgjigj: “Madhëria juaj, unë kam ardhur këtu për të parë njerëz të shquar. Nëse ata gjejnë një zgjidhje, atëherë njëri prej tyre do të bëhet trashëgimtar i mbretërisë. Çfarë mund të ketë më madhështore se kjo? Nëse ata nuk mund të gjejnë zgjidhje, atëherë edhe unë do të përpiqem.”
Pasi e tha këtë ky i ri u kthye dhe u ul në qoshe, duke parë ata dy të rinj. Kaloi një ditë e tërë, por asnjëri prej tyre nuk mundi ta zgjidhte enigmën. Gjatë gjithë ditës ata u përpoqën të gjenin një mënyrë për të zgjidhur enigmën dhe për të hapur atë derë. Më në fund hoqën dorë.
Pasi e pa këtë, i riu i ulur në qoshe u ngrit dhe shkoi te dera dhe e hapi.
Sapo dera u hap, njerëzit filluan ta pyesnin se çfarë bëri. Si arriti ta zgjidhte enigmën dhe ta hapte atë derë.
I riu u përgjigj: “Ndërsa isha ulur dhe shikoja të gjithë që përpiqeshin të zgjidhnin atë enigmë, më erdhi në mendje një mendim se mund të mos kishte fare ndonjë enigmë për të hapur derën. Kështu që unë shkova isha i pari që i dhashë leje vetes të shtyja derën. Dera u hap. Nuk kishte asnjë enigmë për t’u zgjidhur për të hapur derën.”
Mbreti dëgjoi përgjigjen e tij dhe ishte shumë i kënaqur. Siç ishte premtuar, të riut iu dha ai pallat si dhuratë dhe u shpall trashëgimtar i mbretërisë.
Mësimi:
Shumë herë në jetë, na kap një situatë e tillë ku ndihemi sikur kemi një problem si mali përballë dhe mendojmë se zgjidhja e tij duhet të jetë komplekse dhe e vështirë apo ndoshta edhe e pamundur për mundësitë tona. Pra, ne vazhdojmë ta rrisim kompleksitetin e gjërave pa qënë e nevojshme. Bëhemi kështu pengesa e vetes, dhe problemi më i madh për tu kapërcyer në të shumtën e rasteve jemi vetë ne.
Më vonë, kur problemi zgjidhet, kuptojmë se ishte shumë e thjeshtë dhe nevojitej shumë pak përpjekje për ta zgjidhur atë. Prandaj, duhet të mendoni me qetësi dhe më pas të përpiqeni ta zgjidhni problemin.
/shkollaesuksesit.com
