Një herë në një fshat, jetonte një besimtar i quajtur Gyanchand, i cili ishte gjithmonë i zhytur në përkushtimin ndaj Perëndisë.
Rutina e tij për t’u zgjuar herët në mëngjes, për të adhuruar dhe për të kënduar himne në lavdërim të Perëndisë. Pas kësaj ai shkonte në dyqanin e tij dhe punonte deri në drekë dhe mbyllte dyqanin. Pas kësaj ai do të shkonte për t’u shërbyer të varfërve, do të bënte bamirësi dhe do të pushonte, ai do të qëndronte në shoqërinë e shenjtorëve dhe do të adhuronte të Madhërueshmin.
Njerëzit u çuditën nga sjellja e tij e tillë dhe e konsideruan atë si njeri të çmendur.
Njerëzit do ta kritikonin duke thënë – ai është kaq budalla. Ai e hap dyqanin e tij vetëm për një kohë në vend se të kishte fituar aq shumë nëse do ta mbante dyqanin e tij për më gjatë. Dhe sikur kjo të mos mjaftonte, se ai do t’i shpenzonte të gjitha paratë e tij në shërbim të shenjtorëve, të varfër dhe duke bërë bamirësi.
Në atë fshat jetonte edhe një njeri i pasur që quhej Nagar Seth.
Një ditë, Seth shkoi të takonte Gyanchand dhe duke i dhënë një kapelë, ai tha: “Kjo kapelë është për budallain më të madh. Pra, unë dua t’ju jap këtë kapelë sepse nuk mund të gjej një budalla më të madh se ju. Nëse shihni dikë që është budalla më i madh se ju, atëherë mund t’ia jepni atij ta veshë.”
Gyanchand nuk tha asgjë dhe e mbajti atë kapelë.
Pas disa vitesh, Gyanchand dëgjoi se Seth u sëmur. Kështu ai shkoi ta takonte dhe e pyeti për gjendjen e tij shëndetësore.
Seth i tha: “Vëlla, fundi im është afër, unë do të iki”.
Gyanchand pyeti: “A keni dërguar dikë përpara jush për të bërë të gjitha përgatitjet për ju? A do të vijë me ju gruaja, djali juaj, paratë, makina, shtëpi njëkatëshe etj?”
Seth u përgjigj: “Vëlla… kush do të vijë? Askush nuk do të vijë me mua. Më duhet të shkoj vetëm. Familja, pasuria, pallatet… të gjitha gjërat do të lihen atje. Askush nuk do të jetë me askënd përveç meje dhe Shpirtit Suprem.”
Duke dëgjuar këto fjalë, Gyanchand u ngrit dhe u kthye në shtëpinë e tij dhe pas ca kohësh u kthye te Seth.
Seth u befasua kur pa të gjitha këto dhe pyeti: “Çfarë ndodhi? Përse u largove?”
Gyanchand ia dha atë kapelë Sethit dhe i tha: “Unë shkova të marr këtë kapelë, atë që më dhatë”.
Seth pyeti: “Pse po ma jep mua?”
Gyanchand u përgjigj: “Kur ma dhatë këtë kapak, thatë se duhet t’ia jepja dikujt që e shoh më budalla se unë. Sot e gjeta atë njeri.
Me gjithë respektin për gjendjen tuaj. Por ju jeni ca më budalla se unë.
Kur e dinit se e gjithë bota e pasurisë, e shtëpisë, e dyqanit nuk do t’ju ndjekë, edhe atëherë jeni dhënë gjithë jetën pas kësaj lakmie dhe edhe pas plotësimit të kërkesave, prapëseprapë keni qenë të interesuar të fitoni më shumë.
I angazhuar në përmbushjen e dëshirave fizike dhe nuk ke bërë vepra të mira, nuk u ke shërbyer nevojtarëve, nuk ka adhuruar Perëndinë, nuk ka bërë bamirësi, nuk ke bërë punë të devotshme, nuk ka thënë fjalët e shenjta, nuk ke përgatitur asgjë për të shkuar në botën tjetër. Tani ju vetë e kuptoni se kush është budallai më i madh këtu.”
/shkollaesuksesit.com
