Një dishepull i ri donte të mësonte Urtësinë, kështu që shkoi te mjeshtri i Zenit dhe i kërkoi që ta pranonte si dishepullin e tij. Mjeshtri e pranoi.
Dishepulli i ri e admironte shumë mësuesin e tij. Kështu që ai vendosi ta vëzhgonte me imtësi sjelljen e tij dhe besonte se nëse do të bënte gjithçka ashtu siç bënte mësuesi i tij, atëherë do të ishte në gjendje të fitonte të njëjtën mençuri si zotëria e tij.
Kështu ai filloi të imitonte zotërinë e tij duke punuar dhe të bënte gjërat siç bënte zotëria e tij.
Fillimisht, ai filloi të vishte rroba të bardha, siç vishte i zoti i tij.
Së dyti, ai filloi të flinte në dyshek kashte siç bënte mjeshtri i tij.
Së treti, dishepulli i ri ishte jovegjetarian, por kur vuri re se mjeshtri hante vetëm perime dhe barishte, ai e zëvendësoi dietën e tij me perime dhe barishte. Ai filloi të hante ngjashëm me ato që ushqehej edhe mjeshtri i tij.
Mjeshtri një ditë i vuri re të gjitha këto ndryshime në sjelljen e dishepullit të tij dhe e kuptoi se çfarë po ndodhte, kështu që e thirri në dhomën e tij.
Kur erdhi dishepulli, mësuesi e pyeti: “Pse ndryshuat?”
Dishepulli i ri u përgjigj: “Unë jam duke ngjitur shkallët e shugurimit. Ngjyra e rrobave të mia tregon thjeshtësinë time, ushqimi vegjetarian pastron trupin tim dhe mungesa e rehatisë më afron më shumë me natyrën dhe gjërat shpirtërore.”
Mjeshtri buzëqeshi dhe e çoi në një fushë ku kulloste një kalë dhe i tha: “Shikoje kalin… ka lëkurë të bardhë dhe ha vetëm bar dhe fle në stallë në shtrat kashte. Mendoni se është mësues apo mjeshtër shpirtëror?”
Mjeshtri vazhdoi: “E gjithë kjo kohë që shpenzove për të ndryshuar ishte nga jashtë vetes, por ajo që ka më shumë rëndësi është vetvetja e brendshme”.
Dishepulli e kuptoi atë që tha mësuesi dhe u bind se ndriçimi shpirtëror është një rrugëtim për të ndryshuar jo vetëm nga jashtë, por nga brenda.
Mësimi:
Për të kuptuar dhe mësuar urtësinë, ne duhet të gjejmë dhe ndryshojmë vetveten tonë të brendshme, jo vetëm vetveten e jashtme.
/shkollaesuksesit.com
