Një herë në një qytet jetonte një Seth (i pasur) i cili ishte i devotshëm. Sa herë që ndonjë Mahatma (i mençur) apo Sadhu (shenjtor) vizitonte qytetin e tij, ai i ftonte në shtëpinë e tij dhe u shërbente.
Një ditë, një Mahatma erdhi në shtëpinë e Sethit. Seth dhe Sethani (gruaja e tij) mirëpritën Mahatman dhe i shërbyen atij ushqim. Pas ca kohësh, Seth shkoi në treg për disa punë.
Pasi hëngri ushqim, ndërsa priste që Sethi të kthehej, Mahatma Ji i bëri disa pyetje Sethanit.
Pyetja e parë ishte: – Sa fëmijë keni?
Sethani u përgjigj: – Me hir të Zotit kemi katër fëmijë.
Pyetja e dytë ishte – Sa është pasuria juaj?
Sethani u përgjigj – Me hir të Zotit të gjithë na thërrasin Lakhpatis (industrialistë, ndërtues).
Ndërkohë, Seth ji u kthye nga tregu. Më vonë, Seth ji shkoi së bashku me Mahatma për ta përcjellë atë. Rrugës, Mahatma Ji i bëri të njëjtën pyetje Sethit.
Pyetja e parë ishte: – Sa fëmijë keni?
Seth u përgjigj: – Një djalë.
Mahatma filloi të mendojë, duket se Seth gënjen, gruaja e tij tha se kanë katër fëmijë dhe unë vetë kisha parë 3 apo 4 vetë që hynin e dilnin teksa isha atje dhe ky thotë se ka vetëm një djalë…!
Mahatma bëri pyetjen e dytë – Sa është pasuria juaj?
Seth u përgjigj – Pasuria ime është njëzet e pesë mijë rupi.
Mahatma ji u habit përsëri sepse Sethani tha se njerëzit i quajnë ata Lakhpatis. Ata kanë kaq shumë fabrika dhe biznese që funksionojnë dhe ai thotë se një e tij është njëzet e pesë mijë rupi…!
Tani, Mahatma ji bëri pyetjen e tretë – Seth ji sa vjeç jeni?
Seth u përgjigj – Mosha ime është 40 vjeç.
Mmahatma u befasua kur dëgjoi këtë përgjigje sepse Seth dukej si një burrë 75 vjeç dhe ai thotë se mosha e tij është 40 vjeç…!
Mahatma ji nuk mund ta kuptonte dhe pyeti – Seth Ji pse po gënjen?
Seth ji me duar të bashkuara tha – Maharaj! Gënjeshtra është një mëkat, veçanërisht gënjeshtra në shtëpi është mëkat edhe më i madh.
Pyetja juaj e parë ishte për fëmijët e mi. Në fakt unë kam katër djem por kam vetëm një djalë që ma dëgjon fjalën. Unë e konsideroj vetëm atë si djalin tim.
Si mund të jenë bijtë e mi ata që nuk më binden?
Pyetja jote e dytë ishte për pasurinë. Unë e konsideroj pasurinë time për ata që janë të angazhuar në rrugën e bamirësisë. Unë kam investuar vetëm njëzet e pesë mijë rupi në jetën time në rrugën e bamirësisë, kjo është pasuria ime e vërtetë.
Si mundet të jetë pasuria ime pjesa tjetër kur ajo do të merret nga miqtë dhe të afërmit e mi pas vdekjes sime?
Në pyetjen e tretë më pyete për moshën. Dyzet vjet më parë takova një të urtë si ju. Duke ndjekur këshillat e tij e vura veten në shërbim të njerëzve dhe arrita deri këtu, atë ditë unë quaj si ditën kur u linda.
Prandaj këtë periudhë dyzetvjeçare e konsideroj si moshën time.
/shkollaesuksesit.com
