NGA AGRON GJEKMARKAJ
Seanca në Kuvend për mua filloi me një lajm të trishtë. Atë ma përcolli Lideri në perspektive Gazi pa ju dridhur qerpiku as zëri, me qetësinë e atij që të thotë shëndet pasi je kollitur.
Ne u ulem, madje edhe vetë Muçua hundë e buzë u rehatua me një tis përzhitje në ballë. Minutat si shekuj hijerënde kalonin po Jorushi i Tabakeve nuk po vinte. Madje edhe vetë shefe Albana me Mondin shfaqnin një të hollë shqetësim të denje për shpirtin e tyre delikat.
Tritani i sapo bërë 75 vjeç si djalosh i gatshëm për sakrifica pyeste mos ka ndodhur ndonjë gjëmë apo vaki , ndonjë hata apo pusi që ajo nuk vjen e kandilit të opozitarizmes vaji i mungon? Kur padurimi po bëhej ligj dhe interesimi detyrë me zë gazmor Lideri në perspektivë tha “po ç’kini xhanëm, ka thyer gishtin, e ka bërë copë-copë, do ta bëjë operacion, mund t’ja shkurtojnë pak e asgjë më shumë” dhe buzeqeshi.
Desh me ra zali kur Sajme Koreshi hukama shend e vere leshonte, “gishtin ka thyer jo koken”. Në këtë hallakatje lirike me gjet Salianji.
Pikërisht ai që njohim, që nuk zhgënjen kurrë, pa të keq mbushur me dliresi me ngushëlloi kur më pa aq të rënë moralisht, “po merr shembull mor i uruar tha, e ka thyer duke bërë opozitë, duke hedhur bumje retorike mbi bashkinë e Lal Erit dhe qeverinë e Babos!
Njëra syresh i ka plasur në dorë, ky është akt heroizmi, këngë trimerie duhen e jo qarje dhe tani ndiz një cigare e mblidh veten” se me kepute shpirtin more viran. Po ta thejnë atë zemer flori motrani e shoqeni të Parlamentit. Pasi bëri këtë të mirë, rrotulloi syrë mbi sallë por gjithçka ju duk në rregull e s’kishte ku vë më dore paqëtimi , ndaj iku i permbushur. Kryezevendes Lideri Muli prej ditesh mbart një brengë epike. I dashur por i heshtur, i vëmendshëm por i matur, enigmatik rri mbi kokë si kurorë. Si një Hyqymet që kujdeset për të gjithë e gjithmonë , herë pas here merr mbi vete shikimet plot dashamirësi e mbeshtetje të Oerdit. Erdhi si Muji në Lugje të Verdha ku leshoi ortekë e gurë kundër tiranisë së Elisa Spiropalit në mungesë të Skënderbeut të fshehur maleve pasi Gaz Bardhi i ka zënë rrugen me dy kalorësit e tij besnikë Marash Logu e Everest Dedaj.
Antoneta Dhima foli, dashurinë e saj për ndërtimin e socializmit e shprehu me gjuhen e thjeshtë të popullit punonjës, toptan pa teprira. Dilua, kemisha e të cilit ngjyrë ulliri me qëndisma thurur me pe të zi të linte pa mend duke sfiduar haptas pantallonat me shirita bardh e kaf si gjeneralet e Amerikes latine të Ermos shfaqi xhelozi. Çyrbja pothuaj tashmë i squllur si poet province pas fjalimit filozofiko përkufizues të Aurores kishte rënë në te thella dhe herë pas here ja ngjeshtë rradakes me gjuajtje si pikeçuditëse.
Nuk mungoi as llaf i Etildes , plor renkime me një oh.. në fund të çdo fjalie ndaj të paudheve, plot habira të tipit si keshtu…drejtuar të nderdyzurve, me mallkime për të pabindurit …harami ju mbuloftë… por në fund si dielli që ngrihet në agim shfaqej besimi se Babua trim për të gjithë do jetë vegim duke leshuar një ah….! Të ndodhte ndryshe nuk kish sesi , u desh të zhdukesin perbindeshat që të kjo botë te vije ti Babo ishte kumti i Mamices që i kishte lidhur metaforat si romet kur bëjnë dasem kutitë e teneqes pas makines së çiftit, zhurmë e të cilave ajrin çante me rropamë.
Tao ngjante me Tursun pashanë , ndonëse i mungonte një çallmë, si një bablok jepte e merrte nga atje lart , i rënë në mendime tek sheh se zjarri i ka perveluar kudo shtepinë. Ulsiu kishte dhimbje veshi me ç’ka degjuar lart e poshtë, hatara, hatara. Bela prej kohesh duket si një murgeshë që elaboron çeshtjet e virtytit e doktrines teksa vesi ka pushtuar qeverinë. Madje edhe vete Tezja kishte një aurë të pershpirtshme.
Ogi dukej si prifteresha e Delfit dhe ju lexonte doren. Sapo, Niko qau me denesje..duke therritur jo jo s’kam bërë gjë ! Pirdeni i dha një gdhënke me ujë. Olta Xhaçka ka marrë një gjyrë te perhime dhe është murosur.
Mazniku është bër def prej muajsh. Evlati ! Gonxhe çeli per herë të parë dhe vetë u gezua që nuk kishte harruar të fliste se vetem ka firmosur gjithë jeten. Sa here e shoh atje lart me vjen ti germushem “mos bëfsh hajer mos bëfsh që vendin e Margeritit zure duke na pikelluar shikimin more zullap”!
Sapo Ermua mbreteresha e sherrit dhe zallamahisë u ngjit atje siper filloi potere e sherr që aman falë i kjoshim Zotit. Gaxhije, gjobaxhije hungeronte Lideri në perspektive Gazi. Ajo “I pa edukatë te degdis në mal të Thatë”. Damua në kafenë tregonte muskujt, prek pak prek i thoshte Braçes ! Ai plot adhurim tha uaaa mi uaaa mi…. gur gur ! Klosi dhe Mimia heshtën gjatë te velur nga e zakonshmja por ënde jo nga jeta.
Kur degjuan fjalimin e Petros njëzëri thanë jeta nuk është një shaka. Laerti pasi nuk qan më askush kërkon pika loti si lëmoshe për magazina e tij. Etjeni i ra në sy kronikes vetëm për intensitetin e kruarjes së mjekrres. Ina pasi mori koplimentin e Elises per cilësi fjale mu hakerrye , dhe ti meso të shkruash !
