(Mjek nefrolog)
Sëmundja diabetike e veshkave (DKD) është një nga më të zakonshmet sëmundje kronike të veshkave në nivel global, me incidencë dhe prevalencë të lartë, dhe pacientet me diabet do të kenë 30% deri në 40% komplikime të tilla si DKD. Inflamacion kronik, insulinë rezistence, kontrolli i dobët i glicemisë dhe stresi oksidativ raportohet të jenë forca shtytëse në DKD.
Megjithatë, terapitë e bazuara mbi këto mekanizma kanë efekte të kufizuara; më shumë kërkime rreth patogjenezes se DKD-së është thelbësore dhe mund të ofrojë njohuri të reja mbi to e për të trajtuar DKD. Në mënyrë intriguese, mikrobiota e zorrëve si një ndërhyrje e re për diabetin dhe komplikimet e tij, në DKD, tani po tërheq gjithnjë e më shumë vëmendje .
Mikrobiota e zorrëve ka një marrëdhënie simbiotike me bujtësin, që përfshin metabolizmin e energjisë, rregullimin e barrierës së zorrëve dhe ruajtjen e përgjigjeve imune . Shumë studime kanë demonstruar se ndryshimet në përbërjen e zorrëve te mikrobiotës nxisin zhvillimin e diabetit duke nxitur inflamacion të vazhdueshëm te shkallës së ulët dhe në këtë drejtim është parë efekti i disa barnave të diabetit të tipit 2 (T2DM).
Dapagliflozina që eshte një nga SGLT frenuesit e përdorur më së shumti sot, u studiua dhe u pa se mbron në mënyrë të jashtëzakonshme përparimin e DKD. Në një studim të fundit ndikimi i tij në modulimin e florës së minjve db/db në 14 javë prezantoi efektet e saj në rritje, të cilat mund të lidhen me rregullimin prej tij në acidet biliare në javën 18 dhe 22.
Sipas njohurive deri tashmë, së pari sugjerohet se efekti mbrojtës i DAPA në DKD mund të jetë lidhur me përmirësimin e mikrobiotës së zorrëve, të lidhura ndoshta me acidet biliare në një mënyrë të varur nga koha, e cila siguron ndryshime më shumë solide.
Studimi tregon që ndërhyrja e zgjatur e DAPA-s përmirëson e rregullon e dysbakteriozen në DKD dhe jep një objektiv të ri për terapinë e DKD.
