Një herë një burrë humbi rrugën në shkretëtirë. Uji në rezervat e tij kishte mbaruar dy ditë më parë. Ai e dinte se nëse do vononte dhe nuk do të gjente ujë, ai me siguri do të vdiste.
Pikërisht atëherë zotëria pa një kasolle të vogël përpara. Ai mendoi se mund të ishte një mirazh, por nuk kishte zgjidhje tjetër. Kështu, ai shkoi përpara në drejtim të kasolles.
Ndërsa u afrua, ai kuptoi se ishte e vërtetë. Ai arriti te kasollja dhe kur hapi derën e saj, zbuloi se ajo nuk ishte e zënë dhe dukej sikur ishte braktisur për një kohë të gjatë.
Ai po shikonte andej – këtej, duke shpresuar të gjente ujë. Ai u befasua kur pa se kishte një trumë uji që kishte një tub që zbriste nëpër dysheme, ndoshta thellë deri në burimin e ujit.
Burri filloi të punonte me trumën e dorës, por asnjë pikë uji nuk doli. Ai vazhdoi, por ende asgjë nuk ndodhi. Më në fund ai hoqi dorë nga lodhja dhe zhgënjimi.
Ai ndjeu sikur do të vdiste. Pikërisht atëherë ai vuri re një shishe në njërin cep të kasolles. Ajo ishte e mbushur me ujë dhe e mbyllur.
Me shpejtësi ai e kapi atë shishe dhe ishte gati ta pinte gjithë ujin, kur vuri re një copë letre të ngjitur në të.
Në atë letër ishte shkruar:
“Përdoreni këtë ujë për të ndezur trumën. Mos harroni të mbushni përsëri shishen kur të keni mbaruar.”
Burri u gjend në dilemë se nëse ndiqte udhëzimet dhe shpresonte se funksiononte truma ose e injoronte atë letër dhe e pinte atë ujë direkt nga shishja.
Ai mendoi me vete: “Çfarë të bëj? Nëse e hedh ujin në trumë, çfarë sigurie kam se do të funksionojë? Po sikur të mos funksiononte?
Edhe sikur udhëzimi të jetë i saktë, nga ta kuptoj sa kohë ka që është shkruar, po sikur rezervuari nëntokësor të jetë tharë prej kohësh? Edhe nëse udhëzimi është i saktë, a duhet ta rrezikoj atë?
Nëse do të rezultonte e rreme, atëherë derdhja e atij uji në trumë do të ishte hedhja deri në pikën e fundit, dhe do të ishte gabimi më i rëndë që ai mund ta kishte bërë ndonjëherë.”
Mbylli sytë, bëri lutjen dhe më pas me duar që i dridheshin e hodhi atë ujë në trumë dhe filloi të lëvizte krahun e trumës.
Pak më vonë, ai dëgjoi një zhurmë gurgullimë dhe më pas uji doli jashtë më shumë se sa mund të përdorte.
Ai piu sa më shumë, u freskua, mbushi rezervat e tij dhe gjithashtu mbushi shishen dhe i vendosi tapën përsëri.
Pasi u ndje shumë më mirë, ai shikoi përreth kasolles. Ai gjeti një laps dhe një hartë të rajonit. Duke parë hartën, ai kuptoi se ishte ende larg fshatit më të afërt, por të paktën tani e dinte se ku ishte dhe në cilin drejtim të shkonte.
Para se të largohej nga kasollja, ai vendosi shishen në vendin ku e kish gjetur dhe shtoi shkrimin e tij poshtë udhëzimit: “Më besoni, funksionon”.
Mësimi:
Historia na mëson rreth të paturit besim, shpresë.
Njeriu nuk e dinte nëse veprimi i tij do të shpërblehej, por ai vazhdoi pavarësisht kësaj. Pa ditur se çfarë të priste, Ai bëri një hap thjesht në besim.
Uji në këtë histori përfaqëson “gjërat e mira në jetë”. Jepini jetës pak “ujë” për të punuar dhe do të kthehet shumë më tepër se sa keni vënë.
/shkollaesuksesit.com
