Arkivi i Agjencisë së Inteligjencës Gjermane (BND) ka ruajtur për gjashtë dekada një nga sekretet më të mëdha të shtetit gjerman, i cili në gjysmën e dytë të viteve 1940 dhe fillim të viteve 1950 luftoi për mbijetesë.
Ajo që shkruhet në dosjen me 321 faqe tronditi gjermanët. Ish-ushtarë nazistë, oficerë të lartë dhe anëtarë të SS, krijuan një organizatë sekrete në vitin 1949 për të rekrutuar dhjetë mijë ushtarë që do t’i vendosnin nën armë në rastin e luftës civile ose pushtimit rus.
Dosja tregon se organizata sekrete ka spiunuar politikanë të majtë dhe ka kërkuar para nga shërbimi i inteligjencës së Gjermanisë Perëndimore, transmeton KosovaPress.
Në letra shkruhet se edhe kancelari Konrad Adenauer dinte për ushtrinë “në pritje” naziste dhe se ai nuk kishte bërë asgjë për ta shkatërruar dhe shpërndarë atë.
Meqë e gjithë historia ishte serioze, ilustrohet më së miri nga fakti se njerëzit kryesorë të organizatave sekrete u bënë të rëndësishme në ushtrinë dhe politikat gjermane më vonë.
Në krye të organizatës ishte Albert Schnez, i cili më vonë u bë kreu i forcave të armatosura gjermane.
Gjithashtu i përfshirë në punën e ushtrisë ilegale ishte përfshirë edhe Otto Skorzeny, një SS i nderuar me medalje të shumta, i cili u bë i famshëm duke shpëtuar kreun italian Benito Mussolini nga antifashistët.
Në udhëheqjen e ngushtë ishte edhe Hans Speidel, më vonë komandant i Ushtrisë së Evropës Qendrore të NATO-s. Sidoqoftë, edhe pas lëshimit të dosjes, ka ende një mal pyetjesh, pasi mungojnë shumë faqe, transmeton KosovaPress.
Pyetja është gjithë ajo që ndodhi në historinë e hershme të Gjermanisë moderne. Dosja u zbulua aksidentalisht nga historiani Agilolf Kesselring. Atë e punësoi Komisioni i Pavarur Historik për të hetuar historinë e hershme të BND-së.
Në një grumbull letrash, ai nxori një skedar në të cilin shkruante “Sigurimet”, por në vend të letrës së lidhur me sigurimet, gjeti storien që mund të ndryshojë historinë e Gjermanisë moderne.
Udhëheqësi i grupit Albert Schnez u lind në vitin 1911 dhe kishte gradën e kolonelit në Luftën e Dytë Botërore. Pas kapitullimit të Gjermanisë, ai themeloi kompanitë e drurit dhe tekstilit, dhe organizoi shoqatën e veteranëve të Divizionit të 25-të të Këmbësorisë, ku ai shërbeu vetë.
Përveç që ndihmonin njëri-tjetrin, ata shpesh bisedonin për pasojat e një sulmi të mundshëm rus ndaj aleatëve të tyre perëndimorë.
Gjermania nuk kishte ushtri në atë kohë dhe deri në fund të viteve 40-ta, amerikanët kishin tërhequr shumë nga ushtarët e tyre dhe aleatët perëndimorë nuk do të kishin shanse ndaj Ushtrisë së Kuqe.
Schnez dëshironte t’iu kundërvihej rusëve në rast invadimi dhe formoi organizatën sekrete.
Ai siguroi paratë nga bashkëmendimtarët, biznesmenë dhe njerëz që kishin shërbyer në ushtri gjatë luftës.
Përveç veteranëve të luftës, në ushtrinë sekrete gjermane u përfshinë edhe njerëz të zakonshëm, të motivuar me ideologjinë antikomuniste.
Armatimi u sigurua nga policia dhe për këtë u përkujdes Anton Grasser, i cili ishte i punësuar në Ministrinë e Punëve të Brendshme dhe ishte zyrtar përgjegjës për trajnimin taktik të policisë.
Bazat për stërvitje ishin në Spanjë dhe Zvicër. Në rast të luftës me rusë, ata do të vepronin në formë guerile.
Për ekzistimin e ushtrisë sekrete, në të cilën shumica ishin ushtarë dhe oficerë nga radhët e nazistëve, ishte njoftuar edhe kancelari Konrad Adenauer. Ai nuk e shpërbeu organizatën, pasi i nevojitej në rast të luftës me rusët. Kancelari urdhëroi shërbimin sekret të mbikëqyrë Schnez dhe shoqërinë e tij.
E gjithë organizata sekrete u shpërbë nga Schnez në vitin 1955 kur u formua një ushtri gjermane e rregullt. Schnez më vonë u bë komandanti suprem i forcave të armatosura gjermane.
